توسط رمزی بارود
12 فوریه 2022
تارنمای انتی وار
برگردان علی‌اصغر شهدی
[email protected]
رویدادهای متوالی در هفته‌های اخیر همگی به این واقعیت اجتناب‌ناپذیر اشاره می‌کنند که نزدیک به 75 سال تلاش‌های پرزحمت اسرائیل باهدف پنهان کردن حقیقت در مورد منشأ خود و رژیم آپارتاید نژادپرستانه کنونی‌اش با شکست روبرو شده است. جهان بالاخره در حال بیدار شدن است و اسرائیل توانایی خود در به دست آوردن حامیان جدید برای شستن جنایات گذشته و جاری را از دست می‌دهد.
اول- روستای «طنطوره» یک دهکده آرام فلسطینی که ساکنان آن بیشتر توسط تیپ الکساندرونی اسرائیل در 2 خرداد 1327 (23 مه 1948) نابود شدند؛ مانند بسیاری از کشتارهای دیگر که در طول سال‌ها علیه فلسطینیان غیرمسلح انجام شد. خاطره قتل‌عام طنطوره بیشتر توسط بازماندگان روستا به یادگار ماند و توسط مورخان فلسطینی در تاریخ ثبت شد. در سال 1377 (1998) تلاشی توسط یک دانشجوی فارغ‌التحصیل اسرائیلی به نام تئودور کاتز، برای روشن کردن آن رویداد خونین صورت گرفت که با آتش یک جنگ حقوقی، رسانه‌ای و دانشگاهی روبرو شد. آتشی که او را مجبور کرد که یافته‌های خود را پس بگیرد.
استاد اسرائیلی ایلان پپه در پست اخیر در شبکه‌های اجتماعی، فاش کرد که چرا در سال 1386 (2007) مجبور به استعفا از سمت خود در دانشگاه حیفا شد. پپه نوشت: «یکی از جنایات من اصرار بر این بود که در دهکده طنطوره در سال 1377 (1948) قتل‌عامی صورت گرفت که توسط دانشجوی کارشناسی ارشد، تئودور کاتز افشا شد.»
«اکنون برخی از کهنه سربازان تیپ الکساندرونی تصمیم گرفته‌اند به جنایات طنطوره اعتراف کنند. این می‌تواند یک رسوایی کامل ایجاد کند. من نمی‌خواهم در مورد آن صحبت کنم، اما این قتل‌عام اتفاق افتاد.» این سخنان موشه دیامانت، یکی از اعضای سابق تیپ الکساندرونی بود که به همراه دیگر کهنه سربازان، در مستند «طنطوره» ساخته آلون شوارتز جزئیات وحشتناک و جنایات هولناکی را که در دهکده فلسطینی رخ داد، فاش کردند. ...
صدها فلسطینی در طنطوره با خونسردی کشته شدند. آن‌ها در گورهای دسته‌جمعی دفن شدند که گمان می‌رود بزرگ‌ترین آن‌ها در زیر پارکینگی در ساحل دور (Dor) باشد که روزانه توسط خانواده‌های اسرائیلی جمع می‌شد.
قتل‌عام طنطوره و عواقب آن مسلماً آشکارترین نمایش جنایتکاری اسرائیل است. بااین‌حال، این تنها داستان طنطوره نیست. دومین نمایش چیزی وحشتناک‌تر است؛ پاک‌سازی قومی در مقیاس گسترده، اخراج اجباری و کشتار دسته‌جمعی. خوشبختانه، حقیقت زیادی در حال کشف شدن است.
در سال 1330 (1951) ارتش اسرائیل یک عملیات نظامی تمام‌عیار را آغاز کرد که طی آن بادیه‌نشینان فلسطینی در روستای «النقب» را پاک‌سازی قومی کرد. صحنه‌های غم‌انگیز از ریشه‌کن شدن کل جوامع از خانه‌های آبا و اجدادی خود توسط اسرائیل با این کلیشه معمولی توجیه شد که این اقدام وحشتناک به دلایل «امنیتی» انجام شده است.
در سال 1332 (1953) اسرائیل به‌اصطلاح قانون تملک زمین را تصویب کرد که طی آن به دولت اسرائیل اجازه داده می‌شد تا سرزمین فلسطینی‌هایی را که از خانه‌هایشان رانده شده بودند، تصرف کند. تا آن زمان، اسرائیل 247000 دونوم (هر دونوم برابر است با 1000 مترمربع) را در النقب به‌طور غیرقانونی مصادره کرده بود که 66000 دونوم از آن روستا باقی‌مانده بود. زمین‌های باقی‌مانده در حال حاضر کانون حماسه‌ای است که جوامع بادیه‌نشین فلسطینی در اسرائیل و دولت اسرائیل را درگیر می‌کند که به‌دروغ ادعا می‌کند که این سرزمین برای «نیازهای توسعه‌ای» اسرائیل «ضروری» است.
اسنادی که اخیراً فاش شده و با تحقیقات گسترده‌ای که توسط پروفسور گادی الغازی انجام شده است، نشان می‌دهد که روایت اسرائیل از حقیقت در روستای «النقب» ساختگی است. بر اساس اسناد متعدد کشف شده، «موشه دایان»، رئیس آن زمان فرماندهی جنوب در ارتش اسرائیل، در یک ترفند نظامی دولت اسرائیل را وادار به بیرون راندن مردم بادیه‌نشین و «لغو حقوق آن‌ها به‌عنوان مالک زمین» کرد.
الغازی به روزنامه اسرائیلی هارتص گفت: «انتقال سازمان‌یافته شهروندان بادیه‌نشین از شمال غربی النقب به مناطق خشک و لم یزرع در سمت شرق باهدف تصرف زمین‌های آن‌ها صورت گرفت. آن‌ها این عملیات را با ترکیبی از تهدید، خشونت، رشوه و کلاه‌برداری انجام دادند.»
کل این طرح به‌گونه‌ای سازمان‌دهی شده بود تا این ادعا را تسهیل کند که فلسطینی‌ها به‌طور «داوطلبانه» به‌رغم مقاومت افسانه‌ای و سرسختی که با آن تلاش کرده بودند تا سرزمین خود را، حتی به قیمت گرسنگی و تشنگی حفظ کنند از خانه خود خارج شده‌اند، بدون آن‌که به تهدیدهای ارتش و خشونت اشاره شود.
اگرچه مورخان فلسطینی و عرب مدت‌ها استدلال کرده‌اند که تخریب این محله - 135 خانه، دو مسجد و بیشتر - به دستور دولت اسرائیل از طریق شهردار یهودی وقت اورشلیم، تدی کولک انجام شد، این روایت مدت‌هاست توسط اسرائیل رد شده است. ...
داستان ادامه دارد و افشاگری‌های دل‌خراش بیشتر و نسخه‌ای یکپارچه از حقیقت، حقایق طولانی‌مدت پنهان یا انکار شده را افشا می‌کند. به نظر می‌رسد روزهایی که اسرائیل می‌توانست این جنایات را پنهان و انکار کند، گذشته است.