ستاره صبح-
از آنجا که هم آوردهای شانه به شانه منطقه را فرا میگیرد، رقابتها بیش از بیش همانند الگوی اتحادهای تاکتیکی غیرقابل پیش بینی میگردد. وضعیتی که به نوبه خود ممکن است دخالت روسیه را بدنبال داشته باشد، چین نیز ممکن است از این الگو پیروی کند، بحث در مورد مشارکت استراتژیک این کشور با ایران و توافق هستهایاش با عربستان سعودی ممکن است فقط اقدام آغازین باشد. ایالات متحده از زاویه اقیانوس آرام به چین مینگرد، چین همچنین از طریق خاورمیانه که با مرزهای غربیاش مجاور میباشد، نفوذ در منطقه اوراسیا را دنبال میکند. دولت بایدن میتواند با تشویق گفتگوی منطقهای نقشی اساسی در کاهش تنشها داشته باشد و - در صورت امکان - از نفوذ خود برای پایان دادن به درگیریها و ترمیم روابط استفاده کند. در واکنش به جابجائی دولت در واشنگتن، کشورهای متخاصم به آتش بس روی خوش نشان میدهند. موضوعی که میتواند فرصت جدیدی را برای دولت بایدن فراهم آورد. هرچند روابط ترکیه با کشورهای اروپائی چندان مساعد نیست، معذالک این کشور همچنان عضو ناتو به شمار میرود. واشنگتن باید بر بهبود روابط نه تنها اسرائیل و ترکیه بلکه بین ترکیه و عربستان سعودی و امارات متحده عربی متمرکز گردد- که میتواند به معنای فشار به ریاض و ابوظبی برای اصلاح روابط با قطر باشد. رقبای خلیج فارس آتش بس
اعلام کردهاند، اما موضوعات اساسی که سبب جدائی آنها بوده است همچنان ادامه داشته و تا زمانی که این مشکلات به طور کامل حل نشود، میتواند باعث برافروخته شدن نزاعهای دیگری شود. واشنگتن باید متحدان عرب خود را ترغیب کند تا از این رویکرد استقبال و ایران را وارد معادلات منطقهای نمایند.
خاورمیانه در لبه پرتگاه قرار دارد و اینکه آیا تحولات آینده بر پاشنه مسالمت آمیز خواهد چرخید یا خیر بستگی به نوع سیاستهای آیالات متحده در منطقه دارد. اگر دولت بایدن میخواهد از درگیریهای بی پایان ایالات متحده در خاورمیانه جلوگیری کند، اکنون باید بر خلاف ظاهر، زمان و منابع دیپلماتیک بیشتری را در منطقه سرمایه گذاری کند. اگر واشنگتن در آینده میخواهد از باتلاق خاورمیانه خارج و در عین پویائی بیشتر کار کمتری داشته باشد، ابتدا باید در این جا به ثبات حداقلی دست یابد. این کار باید با نگاه وسیعتری به تحرک و اولویت دادن به رقابتهای جدید منطقهای آغاز شود.
2 مارس 2021
تارنمای فارین پالیسی
برگردان و کوتاه کننده علی اصغر شهدی
[email protected]