آنها میگویند با افزایش قیمت دلار و طلا نمیتوانند روی فروش و جایگزینی کالاهای خود حساب باز کنند. بنابرین تا رسیدن به شرایط طبیعی و نرمال چارهای جز توقف و تعطیلی کسب و کارشان ندارند. به این ترتیب میتوان گفت که جانمایه و داینامیک این اعتراضات تا به اینجای کار بیشتر اقتصادی است. اما از آنجائیکه ماهیت و سرشت چنین اعتراضاتی خود انگیخته، خود جوش،سازمان نیافته بوده و فاقد رهبری میباشد، در صورت تداوم آن احتمال سیاسی شدن آن نیز وجود دارد.
البته تا به اینجای کار در بطن و بستر این اعتراضات قرائن و نشانگانی بروز یافته که دلالت بر سیاسی شدن آن دارد. برای نمونه دیده شده است که برخی شعارها به نفع جریانی خاص در حال مصادره شدن است و بسیاری از معیشت طلبان و تحول خواهان همراه با بازاریان در این اعتراضات و تجمعات همراه شدهاند. البته وجود عواملی در صورت تداوم این اعتراضات به سیاسی شدن آن کمک و روند آن را تسهیل خواهند کرد.
عواملی چون حمایت شبکههای برانداز در قالب بیانیه و همچنین حمایت رسانهای در قالب بازنمایی و بزرگنمایی این اعتراضات از سوی برخی از رسانهها و شبکههای اجتماعی، در زمره عوامل مؤثر در سیاسی شدن این اعتراضات محسوب میشوند.
* از بد حادثه دولت پزشکیان نیز عملاً بر طبل «ناتوانی» کوبیده و اعلام کرده است که قادر نیست لایحه بودجه را به نفع معشیت طلبان و کارمندان دولت و حقوق بیگران و صاحبان مشاغل حقوقی تنظیم کند.
* موضوع نگران کننده این است که اعتراضات همزمان با سفر نتانیاهو به آمریکا برای هماهنگی و کسب حمایت استراتژیک از ترامپ در حمله به ایران شده است! حال اگر چه در جنگ 12 روزه، فراخوان و دعوت نتانیاهو و رضا پهلوی منجر به شورش نشد و برخلاف انتظار آنها موجب اتحاد دور پرچم شد، اما در شرایط حاضر زمینههای ادراکی،عینی و مادی این وضعیت با حضور معترضان در خیابان نگران کننده است، به این معنی که مبادا وضعیت اعتراضی بازاریان زمینه را برای یک حمله مجدد به سیاق جنگ 12 روزه فراهم کند.
وضعیت نگران کننده دیگر این است که چون بازار و بازاریان و طبقه خرده بورژوا به عنوان یک طبقه متوسط سنتی با حمایت مالی و اقتصادی خود موتور پیشران برای پیروزی انقلاب بوده، ترس و نگرانی این است که مبادا این بار نیز بازار بخواهد جنبه حمایتی و مالی معترضان را برای معترضان بر عهده بگیرد. حال با توجه به خطرات بالقوه و از آنجائیکه شرایط موجود اعتراضی است، بهتر آن است که حاکمیت به جای سرکوب و توسل به توطئه دانستن در خلق حوادث، با درک و فهم درست از مسائل به مطالبات پاسخ دهد و گرنه این اعتراضات در کنار شکافهای متراکم در زمانی دیگری همچون دُملی چرکین سر باز میکند و موجب آنومیزه شدن جامعه میشود.