ستاره صبح آنلاین: جامعه همواره نسبت به هم دغدغه مند و حساس هستند و در بلایا و حوادث طبیعی در هر نقطه‌ای از کشور مردم بسیج شده و کمک ارسال می‌کنند. این سنت پسندیده از گذشته تاکنون بوده و هست؛ اما بعضاً پرخاشگری در جامعه دیده می‌شود که با این رویکرد جمعی در تناقض است. اینکه چرا در برخوردهای فردی سطح تنش و تقابل بیش از تعامل است نکته‌ای است که باید آن را در اقتصادی و معیشتی جستجو کرد. در ارتباط با این موضوع ستاره صبح آنلاین گفتگویی با امان‌الله قرایی مقدم جامعه‌شناس انجام داده که در ادامه می‌خوانید:
-به نظر شما برای تبدیل تقابل به تعامل در جامعه چه ضرورت‌هایی وجود دارد؟
ریشه‌یابی تقابل در برخوردهای اجتماعی مسئله مهمی است. باید دانست که چرا صبر افراد یک جامعه زود سرریز می‌شود و تاب‌آوری در قبال آنچه آزارشان می‌دهد را ندارند. فشارهای روانی و معیشتی عامل تقابل و تهاجم افراد در جامعه نسبت به یکدیگر است. لازم است اخلاق‌مداری، مهرورزی و محبت در جامعه وجود دارد نباید بگذاریم که مادیات جای این موارد را بگیرد. آنچه در جامعه ما وجود دارد در دنیا هم به وجود آمده است. مردم با توجه به‌ظاهر، یکدیگر را قضاوت می‌کنند. ازدواج، کار، خانواده، فامیلی‌ها، رابطه‌ها و حتی عشق هم مادی شده و افراد به‌اندازه دارایی فرد به او نزدیک شده و با وی ارتباط برقرار می‌کنند.
محبت ورزی و ابراز محبت به یکدیگر در جامعه کمرنگ شده است. تعریف سرمایه اجتماعی برای تحلیل این موضوع لازم است. به سرمایه اجتماعی، سرمایه چسبندگی می‌گویند و این بدان معنا است که سرمایه اجتماعی عامل چسبندگی جامعه است. سرمایه کشاورزی، صنعت و انسانی وقتی می‌تواند کارآمد شود که همدلی، هم‌زبانی، مهر و محبت وجود داشته باشد. بدین‌صورت اعتماد به وجود می‌آید.
رشد صنعتی و شهرنشینی باعث شده زندگی به شکل مکانیکی دربیاید. امروزه، افراد کار می‌کنند بدون اینکه بدانند کارشان چه تأثیری بر جامعه دارد و سرمایه همدلی و محبت به دلیل اینکه ذهنیت مادی در جامعه حاکم شده، کمرنگ شده است.
یکی از آسیب‌هایی که در مسئله مهرورزی وجود دارد گزینه سازی افراد با توجه به شرایط مالی آن‌ها است. به‌طور مثال خانواده‌ها یا افرادی که از شرایط خوب مالی بهره می‌برند بیشتر موردتوجه و محبت مردم قرار می‌گیرند. منشأ این عوامل در جامعه مشخص و لازم است مسئولان به آن توجه کنند و شکاف‌ها را کاهش دهند. نباید بگذاریم که مادیات جای اخلاق و محبت را بگیرد چراکه این روند می‌تواند باعث شود که تعاملات اجتماعی نیز به‌صورت ظاهری و صوری ادامه حیات داده و افراد با یکدیگر بیگانه و دچار نوعی خودمداری و خودخواهی شوند. افراد جامعه نباید مانند اجزای ربات در کنار یکدیگر قرار گیرند، این امر باعث می‌شود حس نوع‌دوستی و کمک به یکدیگر کم شود. باید جلوی این روند گرفته شود تا پیامدهای اجتماعی آن در آینده رخ نشان ندهد. اخلاق، محبت، مهرورزی، نوع‌دوستی، زیست مسالمت‌آمیز لنگر جامعه است که اگر نباشد جامعه تهی می‌شود.