تورم موجود با چه الگویی پیش می‌رود آیا اقتصاد کشور در مقابل این فشار سنگین تاب‌آوری دارد یا خیر؟
چهار دهه پس از انقلاب، سه بار تورم بالا را تجربه کرده‌ایم. یکی در سال ۷۴ دیگری در سال ۹۱ و اکنون تورمی را تجربه می‌کنیم که در کشور کم‌سابقه است. در چهار سال گذشته مجموعه‌ای از گرانی و افزایش قیمت‌ها را به‌طور مداوم تجربه کردیم که سابقه ندارد. اما امروز قیمت نفت دو برابر شده و ۵۰ دلار قبل اکنون ۱۰۰ دلار شده است. به گفته آقایان فروش نفت هم دو برابر شده است رئیس‌جمهور در گفتگویی به این نکته اشاره کرد. صادرات غیرنفتی هم به نسبت سال گذشته ۳۰ درصد رشد داشته است. از طرفی بخشی از پول‌ها را نیز از دنیا می‌گیریم و رشد اقتصادی کشور نزدیک به صفر به ۳.۵ تا ۴ درصد رسیده است. یعنی در تولید ناخالص داخلی ۴ درصد رشد داشته‌ایم. چرا این وضعیت را در تورم جامعه حس نمی‌کنیم؟! این آمارها جعلی نیستند صحت دارند، این گرانی و تورم جعلی است. دنیا این آمارها را تأیید می‌کند. همه این شاخص‌ها مثبت و همه تأییدشده است و هیچ‌کدام فیک نیستند. صندوق بین‌المللی پول و بانک جهانی و سازمان‌هایی که فروش نفت را در فضای بین‌الملل رصد می‌کنند همه این واقعیت را تأیید می‌کنند پس این مسئله باید جایی در سفره مردم خود را نشان بدهد. باید گفت که بنزین، برنج، محصولات پتروشیمی، گوشت، مرغ و یا حداقل دلار ارزان شده است. چون وضعیت ارزی کشور نسبت به سال گذشته بهتر شده است. اما در سفره مردم آثارش دیده نمی‌شود. برای افزایش قدرت خرید مردم باید چه‌کاری کرد؟! آقایان می‌گویند نفت را بیشتر از قبل می‌فروشند و قیمت نفت بالا رفته و صادرات غیرنفتی هم بالا رفته و بخشی از پول‌های خود را از کشورهای دیگر می‌گیرند، بااین‌وجود چرا تورم باز بالا می‌رود؟!
به نظر شما چطور می‌توان بر تورم غلبه کرد؟ آیا دولت سیزدهم برنامه‌ای برای حل مشکلات اقتصادی کشور دارد؟
ما نشسته‌ایم تا رئیس‌جمهور دستوری بدهد و عده‌ای جمع شوند و کمیته‌ای بزنند و موانع تولید را شناسایی کنند و قوانین مزاحم را پیدا کنند. این درست نیست رسالت ترجمان‌های اقتصادی و وزارت‌های اقتصادی مگر غیرازاین است؟! کسی نباید این وظیفه را به آن‌ها یادآوری کند. یا آقا دستوری بدهند و گلایه‌ای بکنند تا مسئولین به فکر انجام به وظایفشان بیفتند. مگر باید کسی نهیبی بزند و درخواست کند تا آقایان جمع شوند و منت بگذارند و کار خود را انجام بدهند. اقتصاد راهی جز افزایش تولید ندارد. اگر حجم تولید را افزایش ندهیم، این روال بازهم ادامه خواهد داشت. افزایش تولید هم تأمین نقدینگی و تأمین مواد اولیه می‌خواهد. در سال‌های گذشته نقدینگی و سرمایه‌گذاری از بخش تولید خارج‌شده و به سایر بخش‌ها رفت که باید به بخش تولید برگردد. تمامی این مراحل برنامه‌ریزی و مدیریت کارآمد نیاز دارد و به یک تغییر رویکرد اساسی و اصولی نیاز است.
سال‌هاست که در دولت در مورد جراحی اقتصادی صحبت شده است اما کمتر دولتی این ریسک را پذیرفت. به نظر شما آیا دولت سیزدهم اراده و ظرفیت لازم برای قرار گرفتن در مسیر تغییر قوانین و دستورالعمل‌های اقتصادی کشور را دارد یا خیر؟
وزارت خانه‌های اقتصادی تأسیس‌شده‌اند تا مشکلات پیش پای فعالیت‌های اقتصاد و مشکلات پیش پای تولیدکننده را برطرف و مسیر تولید را هموار کنند و در جهت تولید و افزایش تولید و رشد اقتصادی حرکت کنند. رسالت وزارت خانه به این عریض و طویلی بااین‌همه پرسنل و کارمند و همه این‌ها باید ایجاد تسهیلات تولید باشد. پس زیرساخت فراهم است. قانون خوب هم داریم. در کشور ما مشکل قانون نیست. قوانین توسعه پنج‌ساله ما قوانین بدی نیستند، اگر اجرا شوند قوانینی مترقی هستند. ما مشکل قانون خوب نداریم مشکل ما نداشتن مجریان خوب است. تک‌تک قوانین در جهت تقویت تولید است اما خوب اجرا نمی‌شوند. قانون خوب مجری خوب می‌خواهد اقتصاد با مجری بد پیش نمی‌رود. در کنار اینکه باید قانون خوب و بسته‌های پیشنهادی خوب وضع کنیم باید دقت کنیم که مجری هم خوب و به قانون اعتقاد داشته باشد و اختیارات لازم را نیز داشته باشد. اگر قرار بر حذف امضاهای طلایی و کم شدن اختیارات این افراد و الکترونیکی شدن مجوزها است و ببینند که کار تسهیل می‌شود اگر مجریان اعتقاد نداشته باشند و علاقه‌مند به داشتن مراجعه‌کننده باشند قانون خوب اجرا نمی‌شود. برای از بین بردن تورم، بیکاری، افزایش تولید نیاز به کادرهای کار بلد و باتجربه و داشتن وجدان کار هستیم.