نوشته آنائل فو
گروه ترجمه: در دل یکی از نظامی‌ترین نقاط جهان، جایی میان مرز کره شمالی و جنوبی که از سال ۱۹۵۳ انسان جرئت قدم گذاشتن در آن نداشته، طبیعت بی‌صدا جشن گرفته است. منطقه‌ای که قرار بود مرز جنگ باشد، حالا به مرز زندگی تبدیل‌شده با هزاران گونه جانوری و گیاهی که بدون مزاحمت انسان‌ها، نفس می‌کشند، رشد و زادوولد می‌کنند.
بر اساس گزارش مؤسسه ملی بوم‌شناسی کره جنوبی:
ـ زیستگاه بیش از ۶۰۰۰ گونه جانوری در این منطقه است.
- بیش از یک‌سوم گونه‌های در معرض خطر این کشور در همین منطقه‌اند
- نزدیک به یک‌سوم از کل تنوع زیستی کشور در این مکان جا خوش کرده‌اند
- از درناهای گردن سفید گرفته تا خرس‌های سیاه آسیایی و گوزن‌های مشک دار سیبری همه اینجا خانه‌دارند .
کیم سونگ‌هو، مدیر مؤسسه تحقیقات منطقه با نگاهی تلخ و شیرین می‌گوید: «مین‌های زمینی بیشتر از هرکسی به حفظ طبیعت کمک کرده‌اند.» زیرا همان مین‌هایی که برای کشتن ساخته شدند، حالا جلوی بولدوزرها و برج‌سازی‌ها را گرفته‌اند.
یکی از تصاویر ثبت‌شده توسط دوربین‌های حیات‌وحش، توله خرسی را نشان می‌دهد که بی‌خبر از سیاست در دل منطقه‌ای ممنوعه بازی می‌کند.
اما این بهشت طبیعی، روی لبه‌ی تیغ سیاست ایستاده است. هر بار که تنش بین دو کره بالا می‌گیرد، پژوهشگران مجبورند دوربین‌ها را خاموش کنند و به خانه برگردند. هر بار که حرف از صلح می‌شود، ترس تازه‌ای سراغشان می‌آید: نکند صلح، طبیعت را قربانی کند؟
کیم هشدار می‌دهد:«نسل فعلی نباید درباره سرنوشت این منطقه تصمیم‌گیری کند. این تصمیم باید به نسلی واگذار شود که برای تنوع زیستی ارزش قائل است.»
اما این منطقه تنها نیست. در گوشه‌کنار جهان، جاهایی وجود دارند که انسان‌ها ازآنجا گریخته‌اند و طبیعت بی‌صدا برگشته است.
چرنوبیل؛ از انفجار تا احیای حیات
در سال ۱۹۸۶، انفجار نیروگاه هسته‌ای چرنوبیل در اوکراین، هزاران نفر را آواره کرد و منطقه‌ای به شعاع ۳۰ کیلومتر را به «منطقه ممنوعه» تبدیل کرد. اما در غیاب انسان‌ها، طبیعت راه خودش را پیدا کرد.
- گله‌های اسب‌های پرزوالسکی، گونه‌ای نادر از اسب‌های وحشی در منطقه پرسه می‌زنند.
- گرگ‌ها، گوزن‌ها و خرس‌ها بدون مزاحمت شکارچیان انسانی زندگی می‌کنند.
- پوشش گیاهی، حتی در اطراف ساختمان‌های متروکه، رشد کرده و شهر را دربر گرفته است.
دانشمندان هنوز درباره اثرات بلندمدت تشعشعات بر اکوسیستم تحقیق می‌کنند، اما شواهد نشان می‌دهد که نبود انسان، بزرگ‌ترین کمک به بازگشت و احیای طبیعت بوده است.
مرز هند و پاکستان؛ جنگی که طبیعت را تنها گذاشت
در منطقه‌ی کشمیر، بخش‌هایی از مرز هند و پاکستان به دلیل تنش‌های نظامی، سال‌هاست که خالی از سکنه مانده‌اند.
- این مناطق کوهستانی، حالا میزبان پلنگ‌های برفی، بزهای وحشی و پرندگان نادر هستند.
- مین‌های زمینی و حضور نظامیان، مانع ساخت‌وساز و بهره‌برداری‌های انسانی شده است.
- پژوهشگران محیط‌زیست، این نوار مرزی را «پارک ملی ناخواسته» می‌نامند.
جزیره‌ی هاشیما؛ شهر متروکه، خانه‌ی پرندگان
هاشیما، جزیره‌ای کوچک در نزدیکی ناگازاکی ژاپن، زمانی یکی از پرجمعیت‌ترین نقاط جهان بود. پس از تعطیلی معدن زغال‌سنگ در دهه پنجاه خورشیدی، جزیره کاملاً متروکه شد.
- ساختمان‌های بتنی حالا محل لانه‌سازی پرندگان دریایی هستند .
- گیاهان در شکاف‌های سیمان و آسفالت رشد کرده‌اند.
- باوجود ممنوعیت ورود عمومی، تصاویر هوایی نشان می‌دهند که طبیعت در حال بازپس‌گیری جزیره است .
در دنیایی که انسان‌ها هرروز بیشتر از طبیعت فاصله می‌گیرند، شاید این مکان‌ها یادآور نکته‌ای باشند:
گاهی نبودن ما، بهترین لطفی است که به زمین می‌کنیم.
و شاید، وقتش رسیده که این لطف را آگاهانه انجام دهیم، نه‌فقط به‌اجبار جنگ یا فاجعه، بلکه با تصمیمی انسانی برای عقب‌نشینی، سکوت و احترام به طبیعت و حیات.