نایب‌رئیس دوره چهارم شورای اسلامی شهر تهران بابیان این‌که یکی از انتقادات وارده به آقای زاکانی این است که او بعضی اشتباهات و نقدهای وارده به خود را نمی‌پذیرد، گفت: متأسفانه بخشی از تذکرات اعضای شورای شهر را می‌توان در راستای مناقشات داخلی درون شورا یا مناقشات بین شورا و شهرداری ارزیابی کرد؛ به نحوی که می‌توان گفت برخی گلایه‌هایی که در این دوره، اعضای شورا درباره عملکرد شهرداری مطرح کرده‌اند، اگرچه به نام منافع شهروندان بوده، اما عملاً به دعواهای جناحی برخی دوستان با شهردار ربط داشته است.
مرتضی طلایی، عضو دوره‌های سوم و چهارم و نایب‌رئیس دوره چهارم شورای اسلامی شهر تهران به ارزیابی عملکرد شورا و شهرداری تهران در میانه راه مدیریت شهری ششم پرداخت و گفت: مدیریت شهری ششم عملکرد قابل‌قبول و قابل دفاعی نداشته است. متأسفانه مدیریت شهری ششم، یعنی نه شورا و نه شهرداری، عملکرد قابل‌قبول و قابل دفاعی نداشته است؛ این دوستان نتوانسته‌اند که انتظارات شهروندان را برآورده کنند و نه به اغلب تعهداتی که در ایام انتخابات ۱۴۰۰ به مردم تهران دادند، عمل کرده‌اند.
خرابی قطارها، پله‌برقی‌ها و اتوبوس‌ها
طلایی افزود: یکی از مهم‌ترین وعده‌های مدیریت شهری ششم، بهبود وضعیت حمل‌ونقل عمومی تهران بوده است، اما در عمل نه‌تنها بهبود محسوسی در این حوزه رخ نداده، بلکه وضعیت در برخی موارد بدتر هم شده است؛ به نحوی که میزان معطل شدن مردم در ایستگاه‌های اتوبوس افزایش‌یافته و فرسودگی ناوگان اتوبوس‌رانی پایتخت نیز بیشتر شده است. همچنین در حوزه مترو نیز هم سر فاصله حرکت قطارها بالاتر رفته، هم ازدحام داخل قطارها بیشتر شده و هم شاهد بروز خرابی‌های بیشتری در قطارها و پله‌برقی‌ها نسبت به گذشته هستیم. همین روند در حوزه تشدید فرسودگی ناوگان تاکسیرانی نیز اتفاق افتاده و در دو سال گذشته عملاً دستاورد مهمی برای بهبود شبکه حمل‌ونقل عمومی پایتخت به دست نیامده است.
فاجعه خلازیر
طلایی با تأکید بر این‌که انتظارات از عملکرد علیرضا زاکانی در ابتدای انتخابش به عنوان شهردار تهران بیشتر از نتایجی بود که امروز بعد از دو سال سکان‌داری شهرداری پایتخت توسط او به‌دست‌آمده است، اظهار داشت: یکی از انتقاداتی که به آقای زاکانی وارد است، این است که ایشان بعضی اشتباهات و نقدهای وارده به خود را نمی‌پذیرد و حاضر نیست بابت حوادثی که احتمال قصور مدیریت شهری در آنها وجود دارد، از مردم عذرخواهی کند. مثلاً در حادثه تخریب ساختمان‌های غیرمجاز خلازیر، حتماً می‌شد شرایط را طوری مدیریت کرد که ۵ نفر جان خود را از دست ندهند. درست است که شهرداری اجرای این عملیات را به پیمانکار واگذار کرده، اما مسئولیت اصلی این حادثه حتماً با خود شهرداری تهران است، ولی متأسفانه دوستان ما مسئولیت خود را در این حادثه نپذیرفتند و شاهد عذرخواهی از شهروندان از سوی مدیریت شهری و شخص شهردار نبودیم.
وی در ادامه تأکید کرد: حادثه خلازیر یک فاجعه در تاریخ مدیریت شهری تهران بود و در کارنامه دوره کنونی شهرداری ثبت می‌شود که در عملیات تخریب یک ساختمان که محوطه اطراف آن کاملاً باز بود، به دلیل اشتباهاتی که مرجع قضایی باید جزئیات آن را اعلام کند، ۵ نفر کشته شدند و بعد هم دوستان از کنار این فاجعه به‌سادگی عبور کردند و حاضر نشدند اشتباه خود را بپذیرند. هنوز هم توضیحی به افکار عمومی داده نشده است که در این حادثه، کوتاهی از کدام بخش بوده و آیا قصوری در حوزه فنی یا مدیریت صحنه به وجود آمده است یا خیر. این در حالی است که در حادثه خلازیر، ۵ انسان جان باختند و حتماً باید ابعاد حادثه به صورت دقیق روشن شود.
فیش‌های حقوقی
طلایی در بخش دیگری از صحبت‌های خود به موضوع انتشار فیش‌های حقوقی دارای ارقام نامتعارف مربوط به برخی کارکنان و مدیران شورا و شهرداری تهران در ماه‌های گذشته اشاره کرد و گفت: توضیحاتی که مسئولان شورای ششم و شهرداری پایتخت درباره فیش‌های حقوقی نامتعارف دادند، قانع‌کننده نبود و این مسئله، ازجمله موضوعاتی است که افکار عمومی را نسبت به مسئولان دوره کنونی مدیریت شهری پایتخت بدبین کرده است. بروز این‌گونه حواشی که برخی از آنها ممکن است به تخلفات مالی واداری مربوط باشد، می‌تواند ناشی از غفلت یا ضعف مدیریتی باشد که باید این ضعف‌ها برطرف شوند تا از این حواشی کمتر پیش بیاید. وقتی حاشیه‌ای نظیر انتشار فیش‌های حقوقی نامتعارف پیش می‌آید، به خصوص وقتی این فیش مربوط به بستگان یا آشنایان اعضای شورا یا مدیران شهرداری باشد، بهترین کار این است که مسئولان ذی‌ربط، موضوع را صریح به مردم توضیح بدهند و در صورت لزوم از آنها عذرخواهی کنند. اگر ما مردم را قابل ندانیم که مسائل را به شکل صریح با آنها در میان بگذاریم، ممکن است موضوعاتی نظیر انتشار فیش‌های حقوقی به صورت کوتاه مدت از ذهن شهروندان کنار برود، ولی انباشته شدن این مسائل روی‌هم باعث می‌شود که شاهد ایجاد موجی از نارضایتی مردم نسبت به عملکرد مدیران در بلندمدت باشیم.