در گفت‌وگویی غیررسمی، یکی از مسئولان حزب کمونیست از سخن گفتن رئیس‌جمهور وقت ایران، محمود احمدی‌نژاد، انتقاد کرد و گفت: «چرا رئیس‌جمهور شما تا این اندازه سخنرانی و اظهار نظر می‌کند؟ مگر متن صحبت‌های او در سفرهای خارجی از قبل تدوین و بررسی نمی‌شود؟ در چین، تمامی متن‌های سخنرانی رئیس‌جمهور توسط حزب، مشاوران و وزارت امور خارجه آماده می‌شود و او خارج از این چارچوب سخنی بر زبان نمی‌آورد.»
وی در ادامه افزود: «ما می‌دانیم هدف از حضور آمریکا در افغانستان، دریای جنوبی چین وکره و دریای عمان با هدف کنترل و مهار چین هم هست. با این حال، وارد مجادلات لفظی با امریکا نمی‌شویم، بلکه بر تقویت همه‌جانبه کشور متمرکز هستیم تا در سال ۲۰۲۰ به قدرت اول منطقه و در صدمین سالگرد انقلاب (۲۰۴۹) به قدرت اول جهان تبدیل شویم.»
مرور تحولات دو دهه اخیر نشان می‌دهد که این راهبرد چین، محقق شده وبزرگ راه‌های زمینی، دریایی، هوایی و دیگر مناسبات استراتریک باحوزه خلیج فارس وافریقا واروپا وجنوب شرق اسیا وامریکای جنوبی رو به گسترش است. پکن با پرهیز از واکنش‌های کلامی و غیره با امریکا، قدرت اقتصادی و در ادامه توان نظامی خود را به‌طور چشمگیری افزایش داده و امروز به‌عنوان رقیب مستقیم ایالات متحده در سطح جهانی شناخته می‌شود. طرح‌های کلان زیرساختی همچون «ابتکار کمربند و جاده» در ابعاد زمینی، دریایی و هوایی، همراه با توسعه ظرفیت‌های نظامی و شکل‌گیری محورهای همکاری با ایران و روسیه، به‌طور جدی هژمونی آمریکا را به چالش کشیده است..
رژه نظامی چین در هشتادمین سالگرد پیروزی بر ژاپن با حضور ولادیمیر پوتین ورهبر کره شمالی ورئیس‌جمهور ایران ودیگر هم پیمانان وبه نمایش گذاشتن تجهیزات مدر ن وجدید نظامی، نمایش قدرت به جهان به خصوص امریکا بود.
در این چارچوب، حتی اظهارات دونالد ترامپ درباره پایگاه بگرام در افغانستان نیز در راستای همان تحلیل، قابل ارزیابی است که مقامات حزب کمونیست چین در سال ۱۳۸۶ مطرح کرده بودند، آمریکا بیش از هر چیز از قدرت‌یابی چین هراس دارد و سیاست‌هایش در منطقه برای مهار شرق دور وخاور میانه، طراحی شده است، و جمهوری اسلامی هم باید بنا را بر توسعه همه جانبه دور از شعار و نمایش ایدئولوژیک بنا نهد وهمچون چین از تمام ظرفیت‌های کشور به خصوص منابع انسانی بهره مند شود وازدرون به پاکسازی دشمنان به ظاهر دوست همت گمارد که در جنگ دوازده روزه پرده‌ای از خیانت‌های درون سازمانی، برون افتاد و پرده‌های برداری‌های دیگر باید انجام شود
وبا اعلام آشتی ملی، اجماع ملی بوجود اید وفضای اندیشه ورزی وحضور همه سلایق در عرصه ملی فراهم شود.