فراتر از نگرش ها و گرایش ها

مرزبندی‌های کنونی در میدان سیاست راهگشا وکارگشا نبوده وپراکندکی‌ها مسیر همبستگی ملی را با چالش رو برو کرده است، هرکس وگروه، ساز خود می‌زند وراه خود می‌رود ودراین میانه ایران تنها می‌ماند. اصلاح‌طلبی واصولگرایی درکلی‌ات اسیر مانده‌اند. اصولگرایی، میدان را به تندروها سپرده است واصلاح‌طلبی در بند گروه‌ها وسازمان های کوچک گرفتار آمده است. تار وپودهای تنیده شده توان بهره گیری از توان ملی را ازآنها ستانده است. دراین میانه آنچه فرسوده می‌شود ایران و مردم آن است. فرو چاله.‌ها نه تنها هستی ایران زمین را هدف گرفته است بلکه یادگارهای باستان را در معرض تهدید وویرانی قرار داده است. فروچاله هاوبحران های زیست محیطی به دغدغه ملی تبدیل نشده واین فروچاله‌ها همه میدان هارا در برگرفته. ازسیاست واجتماع واقتصاد وفرهنگ. ازروابط بین‌المللی گرفته تا روابط داخلی. حل بحران‌ها نه درداخل ونه درخارج از مسیر ستیز نمی‌گذرد. ولی آنچه ترویج می‌شود خود برتر بینی وخود حق انگاری وغروری است که راه پیوندهای ملی وهمبستگی را بسته نگه می‌دارد، گروهی نشسته‌اند که ایران درهم بشکند وراهی به ساختار قدرت پیدا کنند. ومردمی نا امیدهم در انتظارند که از این بحران‌های نفس گیر رهایی یابند و نباید ایران و مردم خسارت ببینند.
گسست ملت و دولت و افزایش شکاف‌ برخی از نشستگان درمجلس ویا راه یافتگان به قدرت ویا نظریه پردازان را به خود نیاورده است. وگروهی همچنان برطبل تندروی می‌کوبند. بسیاری می‌دانند ولی لب فرو بسته‌اند. بسیاری می‌دانند ولی درهراس از شنیدن تهمت خاموشی را برگزیده‌اند، گروهی در نشست‌های کوچک خشم فرو خورده خودرا آشکار کرده ولی نگرانی خودرا درهمان محفل‌های بسته جا گذاشته وبه میدان جامعه نمی‌کشانند.
راه حل چیست؟
باهم شدن وبرای ایران کوشیدن، همه نیروهارا به میدان همدلی وهمبستگی خواندن، از خود برتر انگاری گذشتن وهمه را همراه این راه سخت ودشوار دانستن. به گروه گرایی روی آوردیم، سازماتی فراگیربرای ایران ساختن. دلبستگی به ایران را وپاسداری از فرهنگ ایران زمین را پاس داشتن. حوزه فرهنگی ایران را شناختن وزنده نگه داشتن. محیط زیست را از حوزه‌ها کوچک به میدان فهم ودرک همگانی کشانیدن. ایران را به جایگاه برتر خود رسانیدن. درکی درست ازتوسعه داشتن وبرای ایران سهمی شایسته، دراین گذرگاه خواستن وبرای رسیدن به آن همت گماشتن. برای بسیج دانایی تلاش کردن واندیشمندان را برای حل مشکل به کمک خواستن
ایران باید رها وآزاد به آینده‌ای روشن که همه مردمانش درآن حق وسهم دارند امید داشته باشد. واین برعهده کسانی است که می‌اندیشند وایران را برای ایرانیان می‌خواهند.
برای ایران فراتر از نگرش‌ها وگرایش ها. برای بسیج دانایی وبه کاربستن توانایی‌های ملی. برای آینده این سرزمین کهن. باهم شدن برای همه. گام نخستی است که باید برداشته شود.