ستاره صبح، فائزه صدر: سیاست خارجی عرصه فرصت های زود گذر است. برداشت اشتباه از رخداد‌ها و تحولات بیرونی و عدم ایفای نقش مناسب می‌تواند از این فرصت ها، تهدید پایدار بیافریند. از دست دادن فرصت احیای برجام در دولت سیزدهم از این جمله است. اما در ادامه به نظر می‌رسید دولت چهاردهم با رویکرد فرصت گرایی در سیاست خارجی وارد میدان شده و انتظار می‌رفت تأمین منافع ملی و پایبندی به اصول سیاست خارجی در این دولت جلوه گر شود. ستاره صبح در گفت‌وگو با حشمت الله فلاحت پیشه، رئیس پیشین کمسیون سیاست خارجی و امنیت ملی مجلس به بررسی تکالیف دولت چهاردهم در آزمون سخت رویارویی با مطالبات جامعه و کارشکنی تندروها پرداخته که در ادامه می‌خوانید:
حشمت الله فلاحت پیشه در تشریح مسئولیت دولت چهاردهم در حوزه سیاست خارجی گفت: مسئولیت هر آنچه امروز در سیاست داخلی، خارجی و اقتصاد دیده می‌شود با رئیس‌جمهور است. دولت سیزدهم در عرصه سیاست خارجی فرصت های بسیاری را از دست داد، اما امروز آقای پزشکیان نیز در مسیر فرصت سوزی قرار گرفته است و دولتمردان نمی‌توانند از این انتقاد مبرا باشند.
وی در ادامه اظهار کرد: فرصت‌ها در سیاست خارجی پایدار نمی‌مانند، دولت قبل زمانی که جنگ اوکراین مسئله اصلی جهان بود و کشور های مختلف حاضر بودند به ایران امتیازاتی بدهند، این فرصت تاریخی را از دست داد. فراموش نمی‌شود که مسعود پزشکیان با نقد سیاست خارجی دولت قبل رأی کسب کرد. رأی به رئیس‌جمهور رأی به نقد گذشته بود.
رئیس پیشین کمسیون سیاست خارجی و امنیت ملی مجلس با یادآوری مطالبات رأی دهندگان گفت: هر چند آقای پزشکیان اعلام می‌کرد برنامه‌ای ندارد و وعده‌ای نمی‌داد، ولی می‌گفت راه گذشته را ادامه نمی‌دهد. مردم از گذشته ناراضی بودند و به آقای پزشکیان رأی دادند. این گذشته در سه بخش سیاست داخلی، خارجی و اقتصاد خلاصه شده بود و مردم به امید تغییر در این سه عرصه به رئیس دولت چهاردهم رأی دادند.
وی افزود: وقتی پزشکیان رأی آورد تمام شعار های انتخاباتی ایشان فدای تلاش او و دولتمردانش برای گرفتن مناصب سیاسی و مدیریتی شد. برای اینکه خللی در کسب مناصب پیش نیاید روز به روز از شعار های انتخاباتی خود عدول کردند.
این کارشناس سیاسی با نقد برخی از اقدامات دولت اضافه کرد: به همین دلیل امروز بسیاری از این افراد نمی‌توانند نسبت به آنچه در سیاست خارجی و اقتصاد دیده می‌شود، اعلام برائت کنند. این تیم عملا در فضای توزیع منافع ابتدای دولت مسخ شده‌اند. هر کسی برای اینکه منصبی بگیرد باید بخشی از شعار‌ها را لاپوشانی کند.
وی در این رابطه افزود: وقتی دولت ترامپ روی کار امد دولتمردان دست و پای خود را گم کردند و مسابقه روشن کردن چراغ سبز برای آمریکا در میان اطرافیان رئیس‌جمهور شروع شد. چراغ سبز به مذاکره بدون پاسخ آفتی برای منافع ملی است. فلاحت پیشه در پاسخ به علت بداخلاقی با برخی شخصیت‌ها و دولتمردان در راهپیمایی 22 بهمن گفت: تا قبل از شروع به کار ترامپ خوش بینیهایی شکل گرفت ولی ترمپ به تنظیمات کارخانه بازگشت و نه تنها سیاست فشار حداکثری را ادامه داد بلکه فشار بر روی ایران را به روزرسانی کرد. این مسئله دولتمردان را در شرایط انفعال قرار داد. یکی از دلایلی که در راهپیمایی 22 بهمن علیه شخصیت های شناخته شده دولتی شعار داده شد، همین موضوع است. دولت و برخی از شخصیت‌ها به عنوان مسئول استفاده بی جا از ظرفیت مذاکره زیر سؤال رفته‌اند.
این استاد دانشگاه با یادآوری فرصت های موجود در سیاست خارجی تصریح کرد: اگر در سیاست خارجی ایران درایتی وجود داشته باشد می‌توان تهدید انزوای ایران را به فرصتی برای همگرایی منطقه‌ای تبدیل کرد. ترامپ و نتانیاهو طرحهایی استکباری برای منطقه طراحی کرده‌اند که در کشور های غربی نیز مورد سؤال است. آواره کردن مردم غزه تحمیل پیمان های اقتصادی یکجانبه به منطقه و دیگر کارهایی که صورت می‌گیرد. ایران می‌تواند به گونه‌ای عمل کند که سیاست اش به کشور های منطقه نزدیک گردد و منطقه به سمت سیاستی واحد پیش برود.
وی در ادامه افزود: یکی از دلایل کم هزینه بودن انزوای ایران این است که جمهوری اسلامی در سیاست خارجی اش به سمت تقلیل گرایش داشته و موجب شده ایران به راحتی رد آفساید منطقه‌ای قرار بگیرد. امروز به جز اسرائیل هیچ کشوری در منطقه خواهان جنگ میان ایران و آمریکا نیست.
نماینده پیشین مجلس گفت: در شرایطی که انرژی استکباری آمریکا و اسرائیل در سرتاسر دنیا گسترانده شده است ایران نباید خود را به سیبل تبدیل کند و ضربات آمریکا و اسرائیل را بگیرد.
حشمت الله فلاحت پیشه در پایان سخنان خود تاکید کرد: پزشکیان در ابتدای دولت اش در دام افراطیون افتاد و در ادامه نباید در دام تفریطی‌ها باشد. افراطیون ادبیات جبهه پایداری را به سیاست خارجی پزشکیان تحمیل کردند این ظلم به منافع ملی است که پزشکیان را یک فرصت یافته بود. امروز نیز گروهی ادبیاتی خوش بینانه نسبت به ترامپ و تصمیماتش را به سیاست خارجی تحمیل می‌کنند که به میزان دشمنی افراطیون با منافع ملی اسیب زننده است.