مصطفی رحماندوست، هادی منتظری، رضا مهدوی، یاسر احمدوند، محمدعلی مرآتی، اندیشه فولادوند، حسین علیشاپور، پرواز همای، علی جهاندار، شهره سلطانی، و... در این مراسم حضور دارند.
اجرای این مراسم را عباس سجادی برعهده داشت و با شعر «گاهی دلم برای خودم تنگ می‌شود...» از زنده‌یاد بهمنی آغاز کرد.
وی همچنین با بیان روند بیماری و درگذشت محمد علی بهمنی و تصمیم برای خاکسپاری این شاعر در بندرعباس و در کنار دریا، پیام روز گذشته وزیر ارشاد سید عباس صالحی را در جمع خواند.
سجادی عنوان کرد: بهمنی با پشتوانه ادبیات کلاسیک، روندی رو به جلو داشت و یکی از دلایل ماندگاری او در این بیتش نهفته است «جسمم غزل است اما، روحم همه نیمایی است در آینه تلفیق، این چهره تماشایی است...»
پس از آن حسین علیشاپور(خواننده) غزلی را از محمدعلی بهمنی با آواز خواند.
سپس بهروز رضوی(مجری و صداپیشه) در سخنانی بیان کرد: بارزترین وجوه شخصیتی بهمنی مردم‌داری و مردم دوستی‌اش بود، بهمنی همواره با مردم بود و از مردم می‌گفت و لحظه‌ای از مردم جدا نبود. زندگی بهمنی و شعر بهمنی با مردم عجین بود.
رضوی در ادامه غزل «دلخوشم با غزلی تازه، همینم کافی است» را خواند و گفت: بهمنی از جوانی و نوجوانی شاعر بود و شعرهایش مورد توجه اهل ادب بود. بهمنی از پدیده‌هایی در شعر بود که لحظه‌ای از مردم جدا نبود. همواره با مردم بود، همیشه از مردم گفت و در کنار مردم بود، بهمنی از زبان حال مردم گفت. از آنجایی که از مردم مایه می‌گرفت و حس و حالش را مدیون مردم بود، از یادها نخواهد رفت و در ذهن تاریخی مردم باقی خواهد ماند.