انتصابات اخیر رئیس‌جمهور مورد انتقاد برخی قرار گرفته آیا می‌توان به حضور افرادی چون جواد ظریف و علی طیب نیا در دولت خرده گرفت؟
امروز کسانی از دولتی که عمرش به یک هفته نرسیده انتقاد می‌کنند که در طول ۳ سال دولت سیزدهم نه تنها منتقد اشتباهات دولت نبودند، بلکه مرتبا برای پیشرفت های نامرئی اش کف می‌زدند و در جریان دستاورد سازی برای دولت، بازوی کارشناسی و رسانه‌ای بودند، اما امروز منتقد هستند.
انتخاب اعضای دفتر، معاونین، مشاورین و هیئت دولت حق رئیس‌جمهور است. طبیعی است که رئیس دولت بخواهد برای داشتن عملکردی بهتر کسانی را به عنوان معاون و مشاور انتخاب کند که با آنها کار کرده و نسبت به توانایی هایشان شناخت دارد.
شرایط کشور از نظر اقتصادی، سیاسی، اجتماعی و فرهنگی خوب نیست، کار زیاد است و فرصت کم، وقت آزمون و خطا نیست. طبیعی است که رئیس‌جمهور به سهم خواهی و سفارش‌ها توجه نکند و افرادی را که نسبت به آنها شناخت ندارد دور و برش جمع نکند.
مسعود پزشکیان تا اینجا برای هفت نفر حکم زده است. آقایان عارف، ظریف و طیب نیا چهره های ناآشنایی نیستند. حضور این افراد در نهاد رئیس‌جمهوری که با تلاش ستاد های اصلاح‌طلب پا گرفته طبیعی است. این‌ها نباشند چه کسی باشد؟! نکند منتقدان انتظار دارند رئیس‌جمهور برای آقای زاکانی یا قاضی زاده هاشمی حکم معاونت میزد؟!
آقای قائم پناه، حمید پور محمدی، محسن حاجی میرزایی و شهرام دبیری افرادی هستند که آقای پزشکیان با آنها کار کرده و نسبت به عملکرد آنها اطمینان دارد. نا آشناترین این نام‌ها شهرام دبیری است که او هم همکار سابق رئیس‌جمهور و مورد اعتماد ایشان است. از تبریز به تهران می‌آید که بازوی پزشکیان باشد.
منتقدین به میانگین سنی افرادی که در دولت حضور دارند توجه کرده‌اند. آیا حضور وزرای جوان در کابینه می‌تواند به این انتقادات خاتمه دهد؟
در این دوره انتقاداتی که به قصد کارشکنی باشد تمامی نخواهد داشت. پزشکیان باید خودش را آماده کند و من فکر می‌کنم او از پس توجیه منتقدان واقعی و مبارزه با کارشکنی‌ها بر می‌آید. انتخاب افراد جنگنده و خستگی ناپذیری مثل ظریف و آذری جهرمی در کمپین انتخاباتی نشان داد که پزشکیان می‌داند با چه هجمه‌هایی روبه‌رو خواهد شد.
کار دولت چهاردهم سخت است چون هم از خارج دشمنی دارد و هم در داخل زیر فشار است. نمونه اش در ترور اسماعیل هنیه مشاهده شد. هم رقیب داخلی سرسخت است و بنای همکاری ندارد و منافع ملی برایش بی معنی است.
در چنین شرایطی انتقاد نسبت به اینکه چرا رئیس‌جمهور آقای ظریف را به عنوان مشاور انتخاب کرده؟ چرا همکارش از تبریز برای کمک می‌آید؟ چرا میانگین سنی این افراد بالاست؟ و... این حرف‌ها انتقاد نیست، بهانه جویی و مقدمه سنگ اندازی است.
هنوز کابینه‌ای تشکیل نشده که برخی نسبت به رده سنی و نبود جوانان معترض هستند. چینش نیروهای دفتر رئیس‌جمهور این افراد را از نتیجه بخش بودن سهم خواهی شان ناامید کرده به همین دلیل به رئیس‌جمهور می‌تازند.
جواد ظریف اعلام کرد که 60 درصد انتصابات زیر پنجاه سال سن دارند پس نیروهای جوانی پشت پرده هستند و در روزهای آینده معرفی خواهند شد. کار دولت هنوز تمام نشده من به منتقدین می‌گویم دولت کارش را شروع کرده منتظر بمانند و بیهوده بهانه جویی نکنند.
جای آقای آذری جهرمی در بین افرادی که در روزهای اخیر از رئیس‌جمهور حکم گرفته‌اند خالی است. با توجه به فعالیت بالای آذری جهرمی در جریان انتخابات آیا عدم انتخاب ایشان دلیلی دارد یا خیر؟
همانطور که پیشتر گفته شد هنوز کار دولت در این زمینه تمام نشده، پزشکیان مرحله مهم معرفی وزرایش را پیش رو دارد. در تمام دولت‌ها در این مرحله محافل فعال می‌شوند و لابی گری قوت می‌گیرد. تشکیل یک شورا و انتخاب بروکراتیک گزینه های وزارت اقدام خوب و به جایی بود.
سهم خواهی همیشه اختلاف آفرین است. در این مواقع حتی درون گروه‌ها و جریانات سیاسی شاهد اختلاف هستیم. دولت با نه گفتن قاطع به سهم خواهی نیز شاهد وضعیت بهتری نخواهد بود زیرا گروه های سیاسی با کنار گذاشته شدن کار شکنی می‌کنند.
بهترین شیوه، انتخاب کابینه‌ای فراجناحی و متخصص است ولی پزشکیان تا اینجا در مرحله انتصاب معاونان، مشاوران و اعضای دفترش نشان داد که به استفاده از نیروهای اصلاح‌طلب، مستقل و میانه رو تمایل دارد.
هنوز مرحله معرفی و انتخاب وزرا باقی مانده که این مقطع می‌تواندبه انتقاد از دولت شدت ببخشد و حتی منجر به تحریک و کارشکنی گروه های تندرو شود.