آمار و ارقام منتشر شده از سوی سازمان جهانی گردشگری از نزول چشمگیر ورود گردشگران خارجی به ایران از سال ۲۰۱۹ به بعد حکایت دارد. به گزارش ایسنا، بر اساس آخرین آمار رسمی منتشر شده در وبسایت سازمان جهانی گردشگری (UNWTO)، شمار گردشگران ورودی به ایران از سال ۱۹۹۴ تا ۲۰۱۹ میلادی با شیب ملایمی، روندی صعودی را تجربه کرده است، اما از سال ۲۰۱۹ - همزمان با تشدید تحریمهای آمریکا علیه ایران و وقایع آبان ۹۸- با ثبت رکورد ورود ۲ میلیون گردشگر بینالمللی به خاک ایران، سقوط چشمگیری در میزان ورود گردشگران بینالمللی داشته است. بر این اساس در سال ۲۰۱۹ شاخص گردشگری ایران روی عدد ۹.۱۰۷ بوده است، اما در سال ۲۰۲۰ این عدد با کاهش شدید به ۱.۵۵۰ نزول پیدا کرده و در سال ۲۰۲۱ هم با کاهشی دیگر عدد ۸۵۵ را نشان میدهد. (این اعداد و آمارهای سازمان جهانی گردشگری بر پایه دادهها و آمارهایی است که وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایعدستی ثبت کرده و در اختیار این سازمان بینالمللی گذاشته است.)
بر اساس نموداری که ملیت گردشگران خارجی به ایران را مورد رصد قرار داده است، مردم آفریقا، منطقه شرق آسیا و پاسیفیک کمترین علاقه را برای سفر به ایران در سالهای اخیر داشتهاند و خاورمیانه، اروپا و جنوب آسیا، منبع اصلی تأمین گردشگران خارجی برای ایران بوده است.همچنین سهم سفر دریایی گردشگران خارجی به ایران در حدود دو دهه اخیر کم بوده و در چهار سال اخیر تقریباً به صفر رسیده است. در سال ۲۰۲۰ در مجموع ۸۷.۴ درصد از راه زمینی و ۱۲.۶ درصد نیز از راه هوایی به ایران سفر کردهاند و این آمار در سال ۲۰۲۰ به ترتیب ۶۵.۱ درصد و ۳۴.۸ درصد بوده است.
نکته دیگر در آمارهای سازمان جهانی گردشگری این است که در سال ۲۰۱۶ (آخرین سالی که این اطلاعات در اختیار آنها قرار گرفته است)، 99.7 درصد از مسافران ورودی با «اهداف شخصی» و تنها ۰.۰۳ درصد با مقاصد «تجاری» و «کسبوکار» به ایران سفر کردهاند. بسیاری از فعالان و کارشناسان گردشگری پیشبینی میکنند در وضعیت موجود که بسیاری از کشورها هشدار منع سفر به ایران دادهاند، این رکود تداوم داشته باشد.
صنعت گردشگری در ایران از ظرفیتهای بسیار بالایی برای رشد و گسترش برخوردار است. بر اساس گزارش سازمان جهانی گردشگری، ایران رتبه دهم جاذبههای باستانی و تاریخی و رتبه پنجم جاذبههای طبیعی را در جهان دارا است. به نظر کارشناسان، این صنعت از توسعهای که شایسته آن است برخوردار نبودهاست. از دلایل آن میتوان به آماده نبودن بسترهای اقتصادی مناسب در ایران برای جذب سرمایهگذاری در ساخت هتل و سایر صنایع جانبی این حوزه اشاره کرد.