به نظر شما تهدید رئیس ستاد ارتش اسرائیل مبنی آماده شدن برای هدف قرار دادن تاسیسات هسته ای ایران تا چه میزان جدی است؟
اینگونه از تهدیدات نظامی قابلیت اجرایی ندارد اما نمی توان به لحاظ سیاسی آن را ندیده گرفت.تهدیدات نظامی اسرائیل پیش از این سابقه داشته اما این امر برای تل آویو آسان و سهل الوصول نخواهد بود.اینگونه لفاظی ها بیشتر به یک جنگ رسانه ای شباهت دارد تا یک اقدام عملیاتی در دنیای واقع. مسافت هزار کیلومتری بین ایران و اسرائیل اقدام نظامی علیه ایران تا حدودی زیادی منتفی می کند.اگر تل آویو قصد حمله نظامی داشت ضرورتی برای اعلام در فضای رسانه ای و بین المللی نداشت.این اقدام در راستای دادن ضریب امنیتی به شیخ نشین های خلیج فارس است.از سوی دیگر اسرائیل به نیابت از لابی های یهودی در آمریکا می خواهد ایران را تحت فشار قرار دهد تا تهران را راضی کند در ماجرای برجام کوتاه بیاید.حمله مستقیم اسرائیل به ایران کار اشتباهی است که بعید می دانم اسرائیل دست به چنین اقدام احمقانه ای بزند.
شما نشست نقب را چگونه ارزیابی می کنید؟
حدود شش ماه پیش در مصاحبه هایم گفتم که یک حلقه امنیتی در حال شکلگیری در منطقه است که ترکیبی از ترکیه،عربستان،اسرائیل،اردن و مصر اما حالا آمریکا و مراکش نیز به آن در این نشست اضافه شدند.نشست نقب و شرم الشیخ می تواند حلقه های امنیتی ایران را در منطقه تنگ تر بکند. نشست های سیاسی اعراب مهمتر از تهدیدات نظامی اسرائیل است.متاسفانه شیخ نشین های خلیج فارس از ایران هراسی به دامان اسرائیل پناه می برند.این مسئله ضرورت دارد که ایران سیاست های منطقه ای خود را تغییر دهد
شما تحولات پاکستان و نحوه تاثیر گذاری آن در ایران را چگونه ارزیابی می کنید؟
مسئله پاکستان ارتباط زیادی به ایران ندارد.تحولات پاکستان بیشتر به شرق کره زمین مرتبط است.اختلافاتی که بین چین،هند و پاکستان به وجود می آید.ترک ها یک کریدور به وجود آورده اند که از طریق منطقه آذربایجان و جنوب دریای خزر به سه شاخه تبدیل می شود که به افغانستان،پاکستان وهند تقسیم می گردد.ترک ها از این طریق به دنبال بازار هستند.این نگاه به شرق اردوغان پایگاه ترکیه را در اروپا و ناتو ضعیف کرده اما باعث شده ترکیه روابط خود را با این کشورها تقویت کند.جنگی که بین اذربایجان و ارمنستان صورت گرفت با هدف ایجاد این کریدور سه شاخه بود.
شما ادعای عمران خان مبنی بر توطئه آمریکایی علیه دولتش را باور می کنید؟
در زمان شاه ارتش چهار کشور در اختیار آمریکا بود ترکیه،ایران،مصر و پاکستان.ارتش این کشورها تحت نظر مستقیم مستشاران آمریکایی بود بنابراین گرایش عمران خان به سمت چین و روسیه و سفر اخیرش به مسکو در این بحران جنگ نشان داد که تصمیم دارد از آمریکا جدا شود.این در حالی است که انگلستان هنوز در میان مقامات مذهبی و قبیله ای پاکستان نفوذ دارد و آمریکا هم در میان ژنرال های پاکستانی نفوذ دارد.عمران خان دست به یک قمار بزرگ زد که شاید شجاعانه باشد اما ممکن است به از دست دادن جان خودش ختم شود.