دکتر احمد تنوری عضو پیشین شورای شهر شیراز در یادداشتی ارسالی برای ستاره صبح نوشت: روابط ترکیه با اسرائیل قدمت دیرینه‌ای دارد. ترکیه اول کشور اسلامی بود که در سال ۱۳۲۸، اندکی پس از تأسیس اسراییل، آن را به رسمیت شناخت. از آن زمان تاکنون هرچند روابط این دو، با ناملایماتی همراه بوده است. اما روابط را طوری تنظیم کرده‌اند که فرازوفرودها به روابط اقتصادی و سرمایه‌گذاری اسرائیل و یهودیان، در بخش‌های گردشگری، انبوه‌سازی مسکن، امور بانکی و جابجای پول میان ترکیه و اسراییل لطمه نزند. متأسفانه بخشی از موفقیت این سرمایه‌گذاری‌ها ناشی از ورود پول‌های ایرانیان به ترکیه بوده است. حجم صادرات ترکیه با اسراییل در یکسال گذشته، حدود 10 میلیارد دلار اعلام شده که بخشی از این درآمد ناشی از صادرات مجدد برخی از کالاهای ایرانی از سوی ترکیه به اسراییل بوده و همکاری‌های دانشگاهی هم بین برخی دانشگاه‌های ترکیه با اسراییل، برقرار بوده و هست و در سالهای اخیر توسعه هم یافته است.
همکاری امنیتی میان ترکیه و اسراییل دارای استحکام است و پیشینه آن به توافقنامه همکاری همه‌جانبه بین موساد و مت (سازمان اطلاعات و امنیت ترکیه) به سال ۱۳۳۷ برمی گردد. برخی از این باورند که مهم‌ترین دستاورد همکاری‌های جاسوسی و اطلاعاتی ترکیه و اسراییل، ربودن عبدالله اوجالان رهبر کردها در سال ۱۳۷۷ با همکاری موساد در کنیا بود. همچنین این دو در خصوص مسائل منطقه‌ای منافع مشترکی با یکدیگر تعریف کرده‌اند. در خصوص مسائل سوریه، عراق و لبنان و فلسطین اختلاف نظر دارند، اما در موارد مهمی مثل جلوگیری از تجزیه سوریه یا حتی فدرال شدن آن، با توجه به اینکه تشکیل یک منطقه مستقل یا یک اقلیم فدرال کردی هم‌زبان با کرده‌ای ترکیه، چالش برای امنیت این کشور است لذا اسراییل از حضور نظامی ترکیه در سوریه حمایت کرده است. اما در خصوص قفقاز، حمایت اسراییل از متحد ترکیه، یعنی آذربایجان، همه‌جانبه است و شامل زمینه‌های اقتصادی، نظامی و امنیتی می‌شود. مهم‌ترین دستاورد پیروزی ترکیه در قفقاز برای اسراییل، انتقال گاز جمهوری آذربایجان از مسیر ترکیه به اسراییل، است که محور گفتگوها در سفر رئیس اسرائیل به ترکیه است.
اما نکته نگران‌کننده، مواضع نسبتاً نرم ایران در ارتباط با توسعه روابط ترکیه و اسراییل است، آن‌هم در شرایطی که با خروج بخش عمده‌ای از نیروهای آمریکا از منطقه، ترکیه تلاش می‌کند به‌عنوان یک عضو ناتو، نیابت آمریکا در خاورمیانه را بر عهده بگیرد.