در سرزمینی که هیچ نیروی پلیسی وجود ندارد، اکنون طالبان در جستوجوی خانه به خانه برآمده تا برخی روزنامهنگاران و برخی نیروهایی را که با کشورهای غربی همکاری میکردند، بیابد. جدیدترین نمونه این جستوجوی خانه به خانه، کشتن یکی از نزدیکان یک روزنامهنگار آلمانی (از خبرگزاری دویچه وله) است که خود توانست از افغانستان بگریزد. رهبری طالبان هفته گذشته بیان کرد که خشونت و قساوتی که نشانه حکمرانی این گروه در دو دهه گذشته بود، چیزی مربوط به گذشته است و نباید امروز این اقدامات را به این گروه نسبت داد.در هر حال، یک سند سازمان ملل میگوید که اعضای طالبان سخت در تلاش برای یافتن کسانی هستند که با آمریکا و ناتو همکاری کردهاند. آنها تهدید کردهاند که اگر این افراد خود را تسلیم نکنند، اعضای خانوادهشان دستگیر شده یا کشته خواهند شد. صندوق بینالمللی پول هم روز چهارشنبه ۲۷مرداد اعلام کرد که دسترسی افغانستان به ۴۶۰میلیون دلار از ذخایر ارزیاش را مسدود خواهد کرد. در توافق ماه نوامبر سال جاری میان ۶۰ کشور، قرار بر این بود که ظرف ۴ سال حدود ۱۲میلیارد دلار در اختیار افغانستان قرار بگیرد. اکنون پرداخت این رقم هم محل سوال است.مکس فیشر در گزارش ۱۹ آگوست در همین رابطه نوشت، اگرچه طالبان کشور را به اشغال خود درآورده، اما فاقد یک دولت کارآمد است.او مینویسد خدماتی مانند آب، برق و جمعآوری زباله در تعلیق قرار گرفته؛ زیرا کارمندان دولتی خود را مخفی کردهاند. وزارتخانههایی که روزگاری همهچیز از دیپلماسی تا بهداشت عمومی را تامین میکردند، اکنون به ساختمانهایی خالی تبدیل شدهاند که کارمندانش معلوم نیست کجا پنهان شدهاند. بانک مرکزی خالی است و واشنگتن هم ذخایر ارزی افغانستان را مسدود کرده است.به نوشته فیشر، طالبان اکنون با یک تهدید موازی مواجه است: اینکه افغانها، دولتهای خارجی و حتی نیروهای اطلاعاتی و امنیتی ممکن است حاکمیت این گروه را نپذیرند و توانایی طالبان در تحکیم قدرتشان را با مشکل مواجه سازند.اما برای طالبان، این مشکلات تنها یک راهحل دارد: همهچیز را خوب نشان دادن. ذبیحالله مجاهد، سخنگوی طالبان سهشنبه ۲۶مرداد در یک کنفرانس خبری گفت: «دشمنی به پایان رسیده و مایلیم زندگی صلح آمیزی بدون دشمنان داخلی و خارجی داشته باشیم.» او اعلام کرد که این گروه به حقوق زنان احترام خواهد گذاشت، آزادی رسانهها را خواهد پذیرفت و امنیت سفارتخانههای خارجی را تضمین خواهد کرد. این سخنگوی اصلی طالبان همچنین افزود که این گروه افغانهایی را که با دولتهای خارجی همکاری داشتهاند، مورد عفو قرار خواهد داد. افغانستان جولانگاه تروریستها نخواهد شد؛ چنانکه از سال ۱۹۹۶ تا ۲۰۰۱ بود. گزارشگر نیویورکتایمز نوشت، این گروه نیاز دارد تا قدرتهای غربی را به ارسال کمک و برداشتن تحریمها متقاعد سازد.طالبان معتقد است اگر قرار به بازسازی دولت و کشور است باید کمکها از سر گرفته شود و تحریمها برداشته شود. به نوشته فیشر، این گروه شناسایی بینالمللی را به مثابه ابزاری برای مشروع کردن خود در داخل مینگرد تا قوانین خود را به اجرا درآورد و مردم را ملزم به اطاعت از آن سازد. شهرت طالبان بهعنوان گروهی «تاریکاندیش» مسوولیت سنگینی بر دوش رهبران این گروه قرار داده است تا این نگرش را از اذهان بزدایند.به نوشته فیشر، این استراتژیای است که هر گروه شورشی مدرنی به محض تسخیر قدرت به آن میچسبد. «مونیکا دوفی تافت» محقق مسائل جنگهای داخلی نوشت شورشیان پیروز بهشدت نیازمند «مشروعیت بینالمللی، حمایت و کمک» هستند تا قدرت و حکومت خود را تحکیم بخشند. این امر ممکن است دههها به طول انجامد. شورشیان کمونیست که در سال ۱۹۴۹ سرزمین اصلی چین را تسخیر کردند تا سال ۱۹۷۱ شناسایی آمریکا را بهدست نیاوردند. شناسایی امروز با گذشته متفاوت است. شناسایی امروز از مجرای دستیابی و احترام به حقوق سیاسی و حقوق بشر و نیز خدمت به منافع امنیتی قدرتهای بزرگ حاصل میشود.