رئال در یک نمایش ضعیف دیگر، به سختی توانست یک تساوی کسب کند و صدرنشینی خود را حفظ کند. الچه با عملکردی عالی، رئال را در موقعیت دشواری قرار داد. دیشب دو بازیکن سابق آکادمی والدبباس (رئال) گلزنی کردند: فِباس و آلوارو رودریگز.
با وجود حفظ صدرنشینی، به نظر میرسد چیزی در رئال مادرید شکسته شده است. در بازی مقابل الچه، سردرگمی خاصی در ژابی آلونسو نمایان شد؛ او ترکیبی غیرمنتظره به میدان فرستاد: فران گارسیا، بازیکنی که بیشتر نقش “وصله” را دارد، در پستی قرار گرفت که معمولاً متعلق به وینی جونیور (که روی نیمکت بود) یا رودریگو است که مجبور به بازی در جناح راست شد.
البته او تنها مقصر نبود. سبایوس یک فرصت دیگر را از دست داد و تعداد این فرصتهای هدر رفته زیاد است؛ ترنت الکساندر-آرنولد با سر و صدای زیاد جذب شد اما حالا بازیکنی فوقالعاده ساکت است؛ کارراس و هویسن افت کردهاند؛ بلینگام دوباره محو شده است؛ و هیچ جایگزین گلزنی برای امباپه وجود ندارد، کسی که تنهاییاش در خط حمله نگرانکننده است. اینها بخشی از مشکلات رئال مادریدِ بد بودند. در مقابل، بخش دیگر مربوط به عملکرد فوقالعاده الچه بود: تیمی جسور چه در زمان برتری و چه در زمان عقبماندگی، با دفاعی استثنایی و درک بالایی از مسئولیت تیمی. آنها شایسته کسب تساوی بودند.
الچه تصمیم گرفته است با استفاده از مالکیت توپ به عنوان ابزاری برای دفاع از خود، بقای خود را تضمین کند. بنابراین، ادر سارابیا از سمت خود برکنار نخواهد شد، زیرا تیم او به دلیل سبک مربیگریاش، سومین آمار مالکیت توپ را در کل لیگ، پس از مادرید و بارسا، دارد؛ آماری که برای یک تیم تازهصعود کرده غیرمعمول است. با این حال، کارایی آنها در گلزنی بسیار پایین است، که نشان میدهد تیمی هستند که در انتقال توپ کارآمدتر از رساندن آن به گل هستند.
دو بازی بدون برد در رئال مادرید تقریباً برای تشکیل شورای امنیت سازمان ملل کافی است. و این تیم با چنین وضعیتی در الچه ظاهر شد: تحت فشار، با غایبانی مهم (شوامنی، آخرین مورد) و در میانه خستگی ناشی از بازیهای ملی فیفا، که سطح آمادگی تیمهای بزرگ را کاهش میدهد.