اگر به سود ایران و یا به زیان ایران گام برداشته و یا سخن می گویند منافع ملی کشور خود را درنظر داشته و تلاش می‌کنند ایران را ابزار منفعت خویش سازند. ایران بایستی باشناخت دقیق موقعیت جغرافیائی و امتیازات گوناگونی که دارد در راستای منافع ملی روابط خود را با شرق و غرب وکشورهای گوناگون تنظیم کند. رابطه با یک کشور به معنای نداشتن رابطه با کشور دیگر نیست. رابطه متوازن و منطقی راهبرد کلانی است که جایگزینی ندارد. در هر رابطه سود کشور اولویت است. درهیچ رابطه‌ای بهره کشی جایی نخواهد داشت. ایران و آینده این سرزمین برای ما اولویت اساسی است. دوران هزینه کردن برای دیگران سپری شده است. روسیه و چین در شرایط کنونی جایگاه برجسته‌ای در روابط خارجی ایران دارند ولی همزمان با این رابطه کاهش تنش با آمریکا و ایجاد زمینه‌های لازم برای گفتگوهای هدفمند با امریکا وکشورهای اروپائی نیز درراستای منافع ملی کشور است، کنشگران سیاسی هم بهتر است که به جای متهم کردن یکدیگر با منطق روشن به تدوین برنامه ومسیر تازه برای گشودن گره از کار مردم وکشور همت گمارند. آلویت ایرانیان وحاکمان باید ایران باشد. برای منافع ملی کشور، همبستگی ملی وکنار گذاشتن اندیشه‌های حذفی اهمیت بسیار دارد. کسانی که اندیشه‌های خود ومنافع خویش وگروه خویش را برتر از منافع ملی بدانند ودر این راه بکوشند نقش دشمنی را بازی می‌کنند که ادای دوستی در می أورد. نمونه‌های آن بسیار است ودرمیانه بحران‌ها بیشترهم می‌شود، پاره‌ای از اظهار نظرها واقدامات وبرنامه ریزی هایی که به سست کردن پایه‌های همبستگی منجر می شود ازچشم نهادهای مسئول آگاهانه ویا نا آگاهانه دور می ماند واین اسباب نگرانی بسیاراست. همبستگی که ازآن سخن می رود به معنای به رسمیت شناختن همه دیدگاه ها ونگرش ها وسبک زندگی مردم است. آنان که گمان می کنند امر به معروف ونهی از منکر در سبک زندگی خلاصه شده به ریشه های باور مردم تیشه می زنند. وفضای جامعه را درگیری دشمنی هائی می کنند که خطرات بزرگ ازدید مردم پنهان بماند ومنافع دیگرانی تأمین شود که دل درگرو کشور ومیهن ندارند. این رفتارها چه بخواهیم وجه نخواهیم درراستای برنامه ریزی دشمن جای می گیرد، برای ماندگاری ایران ورها شدن از بسته انگاری وکج اندیشی ناگزیر بایستی به ریشه های کهن بازگشت. برای ایران که درچهارراه تمدنی جهان ایستاده است بهره گیری ازهمه فرصت های شرق وغرب بایسته ونیاز پایه ای است «آنچه نوع رابطه را تعیین می کند منافع ملی است »جدال های داخلی وبرتری دادن به منافع باندی گروهی ویرانگر است. درک درست واقعیت های میدانی و پرهیز از دامن زدن به برخوردها وجدال های درونی درهمین رابطه معنای مهم تری پیدا می کند.