طبق اعلام اخیر رئیس پلیس راهور فرا جا، تنها در سال گذشته نزدیک به ۲۰ هزار نفر در تصادفات رانندگی جان خود را ازدست‌داده‌اند. اما آنچه این آمار را تکان‌دهنده‌تر می‌کند، مرگ حدود سه هزار کودک در میان قربانیان است.
زندگی سخت پس از مصدومیت
«حسین کرمان پور» سخنگوی وزارت بهداشت در گفت‌وگو با خبرنگار ایلنا درباره تلفات سوانح رانندگی گفت: بخشی از این افراد در سر صحنه فوت می‌کنند. از طرفی تعدادی که به مراکز درمانی منتقل می‌شوند، چون اغلب در اثر تصادفات سنگین است، ممکن است در مسیر و یا در بدو ورود به بیمارستان، فوت کنند. تعدادی از آسیب دیدگان که شدت تصادف کمتری را تجربه کرده اند، ممکن است دچار مصدومیت شوند.
معلولیت
او با اشاره به آمار معلولیت‌های سوانح رانندگی، افزود: درزمینه‌ی عوارض پس از حادثه، آمار مصدومان جاده‌ای، چیزی معادل ۴ تا ۷ برابر تعداد کشته‌های سوانح جاده‌ای است که افراد دچار معلولیت می‌شوند. مانند از دست دادن پا یا اندام دیگر. این تعداد همیشه در همه جای دنیا وجود دارد که متأسفانه این افراد آسیب می‌بینند و امکان بازگشت به زندگی طبیعی را نخواهند داشت.
او افزود: به همین دلیل است که سرمایه‌گذاری روی پیشگیری از تصادف در دنیا انجام می‌شود، چراکه عوارض پس از تصادف حتی از مرگ هم بیشتر است. عوارض باقی‌مانده برای افرادی که صدمه می‌بینند اغلب شدید است و منجر به یک زندگی دشوار می‌شود؛ به‌گونه‌ای که حتی ممکن است زندگی طبیعی هم نداشته باشند. کودکان نیز بیش از دیگران آسیب می‌بینند وزندگی‌شان مختل می‌شود.
علت تصادفات
او در پاسخ به این سوال که چه موانعی در زمینه درمان وجود دارد که در صورت رفع می‌تواند آمار تلفات سوانح رانندگی را کاهش دهد؟ توضیح داد: چند عامل اثرگذار در این موضوع دخیل است. اولین و مهم‌ترین عامل نوع تصادف است که سرعت غیرمجاز نقش بالایی دارد. وقتی سرعت غیرمجاز باشد، شدت صدمه بالاست و حتی اگر بهترین آمبولانس هم برسد، نجات ممکن نیست. سرعت مطمئنه بر اساس محاسبه تعریف‌شده که اگر تصادفی رخ دهد، آسیب‌ها به‌ویژه به مغز، گردن و ستون فقرات کمتر باشد.
کرمان پور اضافه کرد: دومین عامل این است که به تعداد کافی آمبولانس در جاده‌ها موجود باشد تا بتواند در سریع‌ترین فرصت خود را برساند. به‌طور مثال، اگر در یک تصادف زنجیره‌ای، دست هشت نفر مصدوم شده باشند، در چنین شرایطی حداقل برای هر دو نفر یک آمبولانس نیاز است؛ یعنی چهار آمبولانس باید در محل حاضر باشد تا این مصدومان به‌سرعت به مراکز درمانی منتقل شوند. که ما اکنون بر اساس استانداردهای تعریف‌شده، این تعداد آمبولانس را نداریم.
کمبود ۶۰۰۰ دستگاه آمبولانس
به گفته وی حدود ۶۰۰۰ دستگاه آمبولانس برای کل کشور کمبود داریم. اگر این تعداد کمبود آمبولانس و نیروی انسانی آن تأمین شود، در چنین شرایطی می‌توان از چند پایگاه آمبولانس اعزام کرد تا مصدومان سریع منتقل شوند.
او ادامه داد: عامل سوم مربوط به مراکز درمانی است که نزدیک‌ترین مراکز درمانی باید توان مدیریت مصدومان تصادف را داشته باشند. اورژانس بیمارستان و اتاق عمل باید شرایط ویژه‌ای داشته باشند. اما در بسیاری از موارد، هر مرکزی توانایی مدیریت چنین حوادثی را ندارد. برخی از مراکز درمانی ما ممکن است اتاق عمل آماده نباشد یا اصلاً وجود نداشته باشد، همچنین متخصص مربوطه را نداشته باشند و این باعث می‌شود شانس نجات افراد کاهش یابد.
به گفته‌ی او، همچنین توصیه می‌شود هیچ فرد غیرحرفه‌ای به مجروحان تصادف دست نزند، مگر اینکه آموزش‌دیده باشد. زیرا گاهی اقدام سرخود برای کمک، باعث آسیب بیشتر و حتی مرگ می‌شود. متأسفانه در حال حاضر ناوگان آمبولانس کشور در یک فرسودگی وحشتناک به سر می‌برد. طبق استاندارد، هر آمبولانس نباید بیشتر از ۱۲ سال کار کند، اما در حال حاضر بسیاری از آن‌ها فرسوده‌اند.
افزایش تلفات درون‌شهری
بر اساس گزارش پلیس راهور، از ابتدای سال تاکنون میزان تلفات درون‌شهری ۷.۷ درصد افزایش‌یافته است، درحالی‌که تلفات برون‌شهری به این میزان افزایش پیدا نکرده است.
او افزود: ازاین‌رو در شهرهای بزرگی مثل تهران، پایگاه اورژانس اهمیت زیادی دارد. خیرین گاهی لطف می‌کنند و پایگاه اورژانس احداث می‌کنند. دلیل این نیاز، ترافیک سنگین است. توصیه‌شده است پایگاه‌های اورژانس در نقاط نزدیک به هم ایجاد شود تا آمبولانس بتواند در کمتر از ۱۵ دقیقه خود را به مصدوم برساند.