من خبرنگار نیستم، صفحه‌ آرای روزنامه‌ام. آن کسی که پشت میز می‌نشیند، تیترها را می‌چیند، فونت‌ها را تنظیم می‌کند، عکس‌ها را در جای خود می‌گذارد و دعا می‌کند چیزی از چشمش نیفتاده باشد تا زحمات خود و بقیه از بین نرود.
من خبرنگار نیستم، ولی می‌دانم خبرنگار بودن یعنی چه. خبرنگار نماینده جامعه است. خبرنگاری فقط نوشتن نیست، فقط قلم و کلمات نیست، دل می‌خواهد، شجاعت می‌خواهد. گاهی رسیدگی به برخی سوژه‌ها ترس و لرز می‌آورد، ممکن است تهش دردسر باشد، اما خبرنگاران باز هم صدای مردم می‌شوند. اگر آن‌ها نپرسند، چه کسی بپرسد؟ اگر ننویسند، چه کسی روایت کند؟ خبرنگارها در میدان هستند، ما صفحه آراها پشت‌ صحنه. آن‌ها صدای جامعه‌اند، ما سایه‌شان. سایه‌ای که به مطالب، گزارش‌ها، یادداشت‌ها، مصاحبه‌ها و ... شکل می‌دهند. هر صفحه‌ای که طراحی می‌کنیم، به احترام خط به خط گزارش‌هایی است که از دل جامعه بیرون کشیده شده‌اند. روز خبرنگار، روز ما هم هست. ما که شاید اسم‌مان در گزارش‌ها و مصاحبه‌ها نیست، اما صفحه‌هایمان با صداقت و امانت داری بسته می‌شود. ما که تا آخرین لحظه ارسال صفحات برای چاپ در دفتر روزنامه می‌مانیم. روز همه‌ی آن‌هایی که بی‌ترس، بی‌ادعا، بی‌اسم و رسم، فقط می‌خواهند مردم بدانند مبارک باد.