پیرس برازنان، بازیگر سابق نقش جیمز باند، تأکید کرد که شخصیت بعدی این جاسوس مشهور باید یک بریتانیایی باشد. به گزارش ایسنا، این بازیگر ایرلندی که از سال ۱۹۹۵ تا ۲۰۰۲ نقش جیمز باند را بازی کرده معتقد است که بازیگر نقش مامور ۰۰۷ باید بریتانیایی باشد، این در حالی است که پیش از این شایعاتی مبنی بر انتخاب یک بازیگر آمریکایی برای این نقش مطرح شده بود. برازنان، ۷۱ ساله، همچنین از تصمیم واگذاری کنترل خلاقانه این سری فیلم اکشن و جاسوسی به کمپانی آمازون-ام‌جی‌ام استقبال کرد و به روزنامه تلگراف گفت: «امیدوارم آمازون با این فیلم و شخصیت با وقار،بااحترام برخورد کند» کنترل خلاقانه سری فیلم‌های «جیمز باند» به مبلغ ۷۷۰ میلیون پوند به کمپانی آمازون-ام‌جی‌ام فروخته شد و در فوریه توافقی صورت گرفت تا باربارا بروکولی و مایکل جی. ویلسون به عنوان فرزندان تهیه‌کننده اصلی بر این سری فیلم نظارت داشتند، همچنان به عنوان مالکان مشترک باقی بمانند اما هیچ کنترل خلاقانه‌ای بر فیلم‌های جدید نخواهند داشت. در حالی که هنوز هیچ فیلمنامه، کارگردان یا بازیگر اصلی مشخصی برای فیلم جدید «جیمز باند» وجود ندارد، آرون تیلور-جانسون، تئو جیمز و جیمز نورتون همگی از گزینه‌های محبوب برای نقش مامور ۰۰۷ مطرح شده‌اند. میل آنلاین گزارش داد که یک منبع از آمازون گفته است که بازیگر «باید بریتانیایی یا از کشورهای مشترک‌المنافع و باید مرد باشد.» خبر این واگذاری با واکنش‌های متفاوتی از طرف هواداران در فضای مجازی همراه شد و برخی نگران هستند که کمپانی آمازون ممکن است یک بازیگر غیرسفیدپوست را برای نقش این جاسوس انتخاب کند یا او را در یک فیلم بعدی به عنوان یک شخصیت همجنس‌گرا معرفی کند. در همین حال، برخی دیگر نسبت به پتانسیل پیشرفت خوش‌بین بودند و امیدوار بودند که آمازون این شخصیت معروف به زن‌ستیزی را پاکسازی کند، شخصیتی که یک بار توسط مجله اسکوئر به عنوان یک «متجاوز» توصیف شده بود، تا بتواند به مخاطبان جوان‌تری که ممکن است این شخصیت را بیشتر «احمقانه» تا «جذاب» بدانند، جذب کند.
درگذشت نویسنده سیاسی اهل آفریقا
آثول فوگارد، نویسنده سیاسی اهل آفریقای جنوبی، در سن ۹۲ سالگی درگذشت. آثول فوگارد، داستان‌نویس، نمایشنامه‌نویس و کارگردان اهل آفریقای جنوبی، که آثارش شامل نمایشنامه «سی‌زوئه بانزی مرده است» و رمان «تسوتسی» می‌شد، در سن ۹۲ سالگی از دنیا رفت. فوگارد به عنوان یکی از بزرگ‌ترین نمایشنامه‌نویسان مخالف سیاسی قرن بیستم، بیش از ۳۰ نمایشنامه نوشت، از جمله «اظهارات پس از دستگیری تحت قانون فساد اخلاقی» (۱۹۷۲) و «آقای هارولد... و پسران» (۱۹۸۲). هر دو این آثار از دوران دهه ۱۹۵۰ الهام گرفته شده‌اند، زمانی که او تنها می‌توانست به عنوان منشی در یکی از دادگاه‌هایی کار کند که در آن سیاه‌پوستان آفریقای جنوبی به دلیل نقض «قوانین گذرنامه» (که برای کنترل حرکت جمعیت تفکیک‌شده نژادی تحت سیستم آپارتاید طراحی شده بود) و متهمان به طور اجتناب‌ناپذیری محکوم می‌شدند. تأثیر فرهنگی و سیاسی فوگارد تنها با نمایش‌نامه‌های نوشته واتسلاو هاول در چک‌اسلواکی تحت کنترل شوروی قابل مقایسه بود. هاول زندانی شد و پس از آزادی، تئاتر را رها کرد تا به عنوان اولین رئیس‌جمهور جمهوری چک انتخاب شود. به گزارش گاردین، فوگارد با وجود تأسیس دو کمپانی تئاتری در شهرک‌های جداشده سیاه‌پوستان و امتناع شجاعانه از اجرا برای مخاطبان «فقط سفیدپوست» که توسط دولت تعیین شده بود، به دلیل این که خود سفیدپوست بود و هدف اصلی دولت نژادپرست آفریقای جنوبی نبود، به زندان نرفت، با این وجود با مصادره گذرنامه‌اش و ممنوعیت گاه‌به‌گاه نمایش‌ها و سوزاندن کتاب‌هایش مواجه شد. نلسون ماندلا رهبر مخافان حکومت آپارتاید آفریقای جنوبی حضوری قوی در نمایش‌نامه‌های فوگارد به ویژه در «جزیره» (۱۹۷۲) داشت که درباره جزیره روبن، زندان زندانیان سیاسی که ماندلا بخشی از ۲۷ سال حبس خود را در آنجا گذراند، است. «جمعه بد»، «نونگوگو»، «زنی با بیست و پنج سنت»، «پیوند خونی»، «سلام و خداحافظ»، «آن‌ها زنده‌اند»، «بوسمن و لنا»، «درسی از آلوئس»، «دی میتیوس»، «اورستس»، «مهمان»، «جایی در میان خوک‌ها»، «غم‌ها و شادی‌ها»، «لوکوموتیوران» و «شهربازی» از جمله دیگر آثار این نویسنده است.