عمده آسیب‌های اجتماعی که در جامعه بروز و ظهور می‌کنند تنها عاملشان فقر مادی نیست. فردی که دست به دزدی می‌زند ازنظر فرهنگی و معنوی دچار فقر است. فرد بااخلاق و دین‌دار به حقوق دیگران تعرض نمی‌کند. اگر فردی ازنظر فرهنگی آموزش‌دیده باشد، بازهم به حقوق دیگران احترام می‌گذارد و تنها راه‌حل مشکلات خود را تعرض به مال و جان دیگران نمی‌داند. جامعه ازنظر سیاسی و اجتماعی هم دچار فقر هستیم یعنی اینکه ازیک‌طرف مسئولان توانایی حل مشکلات مردم را ندارند و از سوی دیگر افراد جامعه در شرایطی به سر می‌برند که تنها به منافع شخصی خود فکر می‌کنند و همین مسئله باعث می‌شود افراد برای رسیدن به منافع شخصی دست به هر کاری بزنند
فقر سیاسی
تربیت خانواده و تأثیرپذیری از جامعه افراد را تبدیل به انسان‌هایی می‌کند که یا برای جامعه مفید هستند یا مضر. وقتی فقر مادی در جامعه زیاد می‌شود افراد برای فرار از آن به هر راهی چنگ می‌اندازند. نقش مسئولان و دولتمردان در مدیریت اقتصاد و معیشت مردم باید موردتوجه قرار گیرد. اینکه هر مسئولی مشکلات را نام ببرد اما راهکاری برای حل آن نداشته باشد، دچار فقر سیاسی است که منجر به بروز ناهنجاری‌ها و آسیب‌های اجتماعی می‌شود. وقتی مسئولان به وعده‌های خود عمل نمی‌کنند بی‌اعتمادی اجتماعی در جامعه افزایش پیدا می‌کند. الآن یکی از مشکلات جامعه بی‌اعتمادی مردم به دولتمردان است. چراکه وعده‌ها اجرا نمی‌شود و مردم نمود شعارهای مسئولان را در زندگی خود نمی‌بینند.
عدم عمل به قانون
متأسفانه فقر در تمام زمینه‌ها در جامعه ما جاری و ساری است. مسئولان حتی به قانون اساسی برای جلوگیری از مشکلات عمل نمی‌کنند. طبق قانون اساسی، حقوق کارگر باید متناسب با تورم افزایش پیدا کند اما این اتفاق هم رخ نداده است.
فقر فرهنگی و اجتماعی
وقتی خبری منتشر می‌شود که پدری فرزندش را کشته یا کل خانواده را از بین برده و بعد هم خودکشی کرده، دلیل آن وجود فقر است. فشار اقتصادی می‌تواند افراد را به کارهایی وا‌دارد که در شرایط عادی خودشان هم باور نمی‌کنند توانایی انجام چنین جنایاتی رادارند! وقتی دختربچه 16ساله با همدستی دوست و همکلاسی‌اش به این امید که می‌تواند تمام اموال پدر را تصاحب کند و بعد هم از ایران برود، مادر و خواهرش را می‌کشد، وقتی نوه تنها به دلیل دستیابی به پول، حکم قتل پدربزرگش را امضا می‌کند و او را می‌کشد، وقتی مشاجره‌های مالی به قتل ختم می‌شود… این‌ها نشان از آسیب در جامعه است که ناشی از فقر اقتصادی، معنوی، فرهنگی و… است.»
فشار تورم بر دستمزد
متأسفانه مسئولان نشان داده‌اند که توانایی از بین بردن فقر در جامعه را ندارند. نمونه بارز آن فاصله تورم با دستمزد است. حقوق کارگر و کارمند را هرساله 20 تا 25 درصد افزایش می‌دهند اما درنهایت تورم بیش از 40 درصدی به مردم تحمیل می‌شود. چرا باید حقوق 25 درصد افزایش پیدا کند اما کرایه حمل‌ونقل عمومی 30 درصد افزایش یابد؟ این مسئله باعث می‌شود مردم از تورم عقب بمانند و توانایی تأمین معیشت خود را نداشته باشند. وقتی بیش از 70 درصد درآمد افراد صرف هزینه مسکن می‌شود، با این میزان‌گرانی، افراد با 30 درصد درآمد چطور بقیه هزینه‌های خانوار را پوشش دهند؟ اگر شایسته‌سالاری و پاسخگویی در بین مسئولان ما جدی گرفته می‌شد، الآن با چنین مشکلاتی در جامعه مواجه نبودیم. افرادی که مسئولیت قبول می‌کنند باید توانایی رفع مشکلات را داشته باشند وگرنه حرف زدن درباره مشکلات و فهرست کردن آن‌ها کاری نیست که نیازمند دانش سیاسی و… باشد.