فصل نخست کتاب «دولت‌ها چگونه پیروز می‌شوند» نوشته نیکولاس جی‌کال، با چنین شروعی، از همان ابتدا قصد دارد اهمیت ، لزوم و نقش دیپلماسی عمومی را به خواننده نشان دهد. نقطه‌ای که به جای دولت‌ها، ملت‌ها مهم می‌شوند. جی‌کال با تاکید بر عنصر «گوش» دادن به «دیگری» به عنوان نخستین و مهم‌ترین قدم در دیپلماسی عمومی، به تفاوت و نقطه افتراغ عمده آن با تبلیغات اشاره می‌کند و با جزئیات آن را نشان می‌دهد. او می‌نویسد:« هدف تبلیغات این است که پیام را به مخاطبان دیکته و آنها را متقاعد کند که حق با شماست. اما دیپلماسی عمومی در مورد گوش دادن به طرف مقابل و تلاش برای توسعه درک متقابل در روابط است.»
آنچه نیکلاس جی‌کال، نویسنده کتاب «دولت‌ها چگونه پیروز می‌شوند»، قصد توضیحش را دهد، نحوه و نوع دستیابی به «قدرت نرم»، ایده معروف جوزف نای، استاد نام آشنای مخاطبان جدی و حتی نیمه جدی حوزه علوم سیاسی و روابط بین‌الملل است. نای معتقد است که فرهنگ آمریکایی با جاذبهٔ بالای خود یکی از ستون‌های قدرت آمریکا و یکی از مهم‌ترین ابزارهای نفوذ قدرت آن کشور در صحنهٔ بین‌المللی است.
اما اشتباه نکنید،جی کال در کتابش به هیچ عنوان به دنبال بسط ایده «قدرت نرم » نای با توجیه چرایی سطله فرهنگ آمریکایی نیست. به دنبال این است که نشان دهد هر کشوری چگونه باید یا می تواند جنبه‌هایی از این قدرت نرم را در خود پیدا کرده یا پرورش دهد. او می‌گوید که آنچه این روزها تحت عنوان «برند» یا تصویر یک کشور نزد مردم جهان و افکار عمومی شناخته شده و برخی کشورها با حساسیت زیاد به دنبال حفظ «برند» خود در جهان اند، خروجی چیزی به نام «دیپلماسی عمومی» است. او می‌خواهد نشان دهد که دیپلماسی عمومی تا چه میزان می‌تواند تسهیل‌گر دیپلماسی رسمی و میانجی روابط دولت‌ها شود. از قضا مثال‌هایی که او درکتابش آورده از دوران باستان تا معاصر، همه کشورها و نه لزوما امریکا را در بر می‌گیرد. جی‌کال به عناصر دیپلماسی عمومی و ابزارهایی که هر عنصر در اختیار دارد می‌پردازد و در هر فصل با چندین مثال، به تشریح استفاده درست و نادرست، بهنگام و نابهنگام از این ابزارها اشاره می‌کند. گوش دادن، حمایتگری، دیپلماسی فرهنگی، دیپلماسی تبادلی و پخش و انتشار جهانی اخبار و اطلاعات، به اعتقاد او عناصر دیپلماسی عمومی در عصر حاضرند. کتاب با این جملات به پایان می‌رسد:«در طلوع یک رویکرد سیستماتیک به حکمرانی انسانی، از بیاس (حکیم و فیلسوف) اهل پیرنه یک سوال ساده در مورد ماهیت تلاش انسان پرسیده شد: چه چیزی برای مردمان از همه شیرین‌تر است؟ او بدون مقدمه پاسخ داد: امید. بعد از گذشت دوهزار و500 سال، ما هنوز به امید نیاز داریم. دیپلماسی عمومی می‌تواند سازوکاری برای انتقال این امید باشد، بخشی از فرآیندی که از طریق آن مردم خود به امید تبدیل شوند.» کتاب «دولت‌ها چگونه پیروز می‌شوند؛ مبانی تعامل جهانی در عصر دیجیتال» با ترجمه مهساجزینی و ستاره فتاحی از سوی نشر پیله سال گذشته روانه بازار شده است.
برگرفته از: دیپلماسی ایرانی