به نظر شما قانون عفاف و حجاب می‌تواند بازدارنده باشد؟ عواقب آن پس از تصویب چیست؟
حجاب به‌عنوان یکی از باورهای دین اسلام قرن‌ها موردقبول و عمل جامعه به‌ویژه بانوان بوده است. در سال‌های اخیر مسائلی در جامعه اتفاق افتاده که باعث لجاجت برخی در جامعه گردیده است. با توجه به برخی سم‌پاشی‌ها و تبلیغات سو شبکه‌های ماهواره‌ای مشاهده می‌شود هرچه در این زمینه جلو می‌رویم مشکلاتی در جامعه پدید می‌آید. درزمینه حجاب نیازی به قانون وجود ندارد زیرا اساسی‌ترین قوانین در این زمینه در قرآن کریم و فرمایشات ائمه اطهار آمده است. اگر همان نکات را به کار برده و اجرا کنیم نیازی به قانون نیست. تصویب قوانین برخی لایه‌های جامعه را به مقاومت وادار می‌کند. به‌طور مثال ایجاد حجاب بان در مترو یکی از عوامل تنش‌زا در جامعه است. افرادی را در مترو مستقر کردند که به بانوان بی‌حجاب تذکر دهند اما گاهی بین آنها با افراد درگیری لفظی به وجود می‌آید. مسئله امربه‌معروف مقابله با زشتی‌های جامعه است. انجام این فعل متعلق به گروه خاصی از جامعه نیست بلکه وظیفه همه است که با زشتی‌های جامعه مقابله کنند و تذکر دهند. درحالی‌که این مقابله شرایطی دارد که نباید منجر به تضادهای رفتاری و اصطکاک اجتماعی گردد. ظاهراً برخی از دختران جوان و بانوان تصور می‌کنند اگر با مسئله حجاب مقابله کنند در حال مقابله با نظام هستند. درصورتی‌که این برداشت اشتباه است. زیرا این دو موضوع ازنظر رفتارشناسی با یکدیگر متفاوت و جداگانه است.
حجاب یک باور دینی، فرهنگی و اجتماعی است. حالا چرا به شکل قانون درآمده نکته دیگری است. در اینجا لازم می‌دانم به مسئولان تذکر دهم به‌عنوان کسی که 40 سال در این حوزه پژوهش کرده و عمر خود را صرف آسیب‌شناسی اجتماعی کرده عرض کنم ما قوانین محکمی برای مقابله با اعتیاد و مواد مخدر داریم اما باز مشاهده می‌شود معضل اعتیاد جامعه ما را به ورطه چالش می‌کشد.
درزمینه مقابله با قاچاقچیان مواد مخدر قوانین بسیاری وجود دارد اما پرسش این است که چرا این میزان معتاد متجاحر در سطح جامعه حضور دارند. درحالی‌که حدود 70 درصد از زندانیان درزمینه مواد مخدر دچار جرم شده‌اند.
بنابراین بودن یا نبودن قانون نمی‌تواند با یک فرآیند اجتماعی مقابله کند. عمل اجرایی، تربیتی در خانواده و رسانه‌ها می‌تواند یک اصل را محکم سازد. بنده در باره جداسازی واگن بانوان از آقایان در مترو گفته‌ام که اقدام خوبی است. در توکیو نیز این کار انجام شده تا بانوان رفاه داشته باشند اما در مترو ما برخی از روی لجاجت وارد واگن بانوان می‌شوند. بنابراین اصل بودن قانون نیست بلکه تربیت است که باید مورد توجه قرار گیرد.اگر ما سخترین قوانین را تصویب کنیم در اجرا دچار مشکل خواهیم شد. موضوعی که در کیش اتفاق افتاده و فضای مجازی را پر کرده باید عده‌ای کارشناس تربیتی و صاحب‌نظران دینی مصادیق را تعیین کنند و سپس وارد میدان شوند. به‌طور خام نباید با مسائل برخورد کرد. عده‌ای در جامعه به دنبال اغتشاش نظری و آشوب فکری هستند. نباید برای این افراد و رسانه‌های بیگانه خوراک تهیه کرد.
در دنیا هیچ کشوری وجود ندارد که به‌اندازه ایران مورد هجوم واقع شود.450 ماهواره شبانه‌روزی به جامعه حمله می‌کنند.
عده‌ای از حجاب به‌عنوان دستاویز انتخاباتی و تریبون سیاسی استفاده کرده و جامعه را دچار آشوب می‌کنند به‌جای این موارد بهتر است به گرانی‌های افسارگسیخته بپردازند. چراکه برخی دولتمردان که قصد ورود به انتخابات دارند و یا از انتخابات کنار گذاشته‌شده‌اند مردم را دچار آشوب فکری می‌کنند که این دور از اخلاق انسانی و اسلامی می باشد.