تا آن جا که واقعیات میدانی روایت و حکایت میکنند، دولت کنونی ونزویلا جز چپ نمایی، در عمل هیچ گونه واگرایی ماهوی جدی با نظام فاسد سلطه ندارد. به عبارت دیگر، ونزویلای مادورو علیرغم درگیری های ظاهری با نظام مزبور خود در فسادخیزی دست کمی از آن نداشته و فقط در مقام مقایسه کمی با آن، در سطح مینیاتوری جانمایی میشود.
شوربختانه امریکا با زیر پا گذاشتن تمام معیارها و موازین حقوق بینالملل تاکنون قایق های زیادی را به این جرم ثابت نشده که حامل قاچاق مواد مخدر از مبدا ونزویلا بوده، مورد حمله های مرگبار خود قرار داده است. این در حالی است که کشور متهم نتوانسته است دفاعی از خود در برابر اتهام وارده به عمل آورد. در این جا مقصود از دفاع، دفاع نظامی نیست، چرا که آن کشور را به هیچ وجه یارای هماوردی با بزرگترین قدرت نظامی جهان نیست. ناتوانی ونزویلا در دفاع از خود صبغه حقوقی دارد. به دیگر سخن، کاراکاس به دلیل آلودگی و این که منزه از وارد شدن اتهام مشارکت در امر قاچاقچی گری نیست، توانایی دفاع حقوقی از خود را ندارد و این غیر از کمبود امکانات برای این نوع دفاع است.
مواجهه قهرآمیز
داستان مواجهه قهرآمیز امریکا با ونزویلا به عقب نشینی این کشور از قاجاق بری ختم نمیشود، چرا که این قصه سر دراز دارد. در این میان، آن چه که مربوط به ما میشود این است که شاید چون ما دوست داریم کشوری غیر از خودمان هم با امریکا دست به گریبان شود و ِآرزو میکنیم که او را مغلوب و منکوب کند، از این رو تمایل به این داریم که گزارش های باب طبع مان را به گوش بسپاریم و آن را ملاک و مبنای تصمیم گیری قرار دهیم. اما روایات و گزارشهایی از این قبیل همان قدر وثیق است که ارزیابی و پیشگویی آن کارشناس محترم مبنی بر ماندگاری حکومت اسد در شبی که فردایش او فرار را برقرار ترحیح داد ثقه بود.
سرمایهگذاری ایران در ونزوئلا
ایران در ونزوئلا سرمایهگذاری نسبتا عظیمی کرده و آن کشور واقع در دورترین نقطه عالم به خود که در هر صورت حیاط خلوت امریکا به شمار میآید، را ظاهرا متحد خویش ساخته است. اما گمان نمیرود که چنین اتحاد و اتفاقی حتی به اندازه تحت الحمایگی حکومت اسد برای ما دارای ارزش باشد. حکومت های مادورو و اسد علیرغم تفاوت های موجودشان، در دور بودن از توده های مردم و فساد مبتلابه اشتراک معناداری را به ثبت رساندهاند.
از منظر منافع ملی این مهم را باید در نظر گرفت که ایستادن پای حکومت مادورو چونان شرط بندی روی اسب بازنده است. نگارنده شخصا ارزو میکند که نامبرده در برابر زیاده خواهی های امریکای لجام گسیخته و قانون گریز ترامپ مقاومت به خرج دهد و درسی فراموش ناشدنی به او بدهد. اما همان گونه که اشارت رفت این بیش تر به امیدی واهی میماند.
با توجه به عرایض پیشگفته، یادداشت کوتاه حاضر را با دو توصیه هشدارگونه به دستگاه سیاست خارجی به پایان میبرد؛ نخست آن که بر اساس واقعیت های میدانی و نه صرفا به اتکای گزارشها و مصاحبه های ظاهرا کارشناسی رسانه ملی و کانال انحصاری دیپلماتیک موجود در روابط دوجانبه موجود کاراکاس- تهران، الگوی رفتاری خود را در این خصوص بازنگری بازتنظیم کند و دیگر آن که بر اساس الگوی بازتنظیمی، منافع و دارایی های کشورمان در کشور مورد بحث را که در صورت سقوط دولت مادورو به مخاطره خواهد افتاد، به کشورمان بازگرداند.