قالیباف چنان عنان ازکف داده که تاختن برمقامات سیاسی پیشین را برای خوش آمد روس‌ها از تریبون مجلس چند درصدی برگزیده است. سخنی که قالیباف گفته است نمی‌تواند ساده انگاشته وبه فراموشی سپرده شود. شعارهای مرگ بر روحانی و مرگ بر فریدون پاره‌ای آز راه یافتگان به مجلس هم قابل تأمل است. سخن از درستی ویا نادرستی موضع گیری‌های روحانی وظریف نیست.
مهم بستن دهان منتقدان برای خوشایند بیگانگان است، اگر نقدی محترمانه اسباب لطمه به رابطه به روسیه شده است چرا شعارهای خاموش نشدنی مرگ برامریکا وسخنان تند وتوهین آمیز علیه مقامات امریکا نباید اسباب تیرگی روابط امریکا وایران بشود؟! یعنی کار به جایی رسیده است که وزیرخارجه پیشین نتواند درباره اظهارات یک مقام روس اظهار نظر کند؟ این بود سیاست نه شرقی نه غربی که حالا به اینجا رسیده‌ایم؟ آقایان که اصلاح رابطه با امریکا را فدای مناسبات روسیه کرده‌اند حالا کار را به جایی رسانیده‌اند که کسی درابطه با سیاست روسیه اجازه اظهار نظر داشته باشد.
احضاریه برای محمد صدر وبرخورد با ظریف معنایی فراتر از رابطه سالم وسازنده با روسیه دارد. نویسنده به ظریف نقدهای بسیار جدی دارد ولی این راهم می‌دانم که جرم او دانستن است. او می‌داند که روسیه رابطه خوب ایران با امریکا را نمی‌خواهد. وگفتن این سخن به مذاق مقامات روسیه وطرفداران روسیه درایران خوش نمی‌آید. اینکه بسیج شده‌اند که ظریف را بزنند نکته‌ها درخود دارد. ظریف چیزهایی را ازروس‌ها می‌داند که برای نبودنش این همه تلاش وبرنامه ریزی می‌شود، ولی چرا قالیباف تریبون مجلس را برای حمله به ظریف برگزید این را نمی‌توان عادی تلفی کند، مایه تأسف است که لاوروف را بر ظریف برتری می‌دهد!