محمدرضا تاجیک رئیس «مرکز بررسی‌های استراتژیک ریاست جمهوری» در دولت اصلاحات در یادداشتی برای جماران نوشت:
هفته قبل اسماعیل هنیه رئیس دفتر سیاسی حماس در ایران ترور شد. در پی این واقعه سخنان فراوانی در خصوص اعتبار امنیتی-اطلاعاتی ایران و موضوع نفوذ بر زبان‌ها جاری شد. این بحث به ویژه از آن رو اهمیت می‌یابد که این چندمین ترور در پایتخت کشور طی ۱۳ سال اخیر است.
جناب پزشکیان اجازه بدهید در این بخش از سخنم شما را مورد خطاب قرار دهم و بگویم: تا زمانی‌که،
(1) اصرار بر وزارت‌بودن دستگاه اطلاعاتی، از یک‌سو، روحانی‌بودن وزیر آن، از سوی دیگر، و نقش‌آفرینی وزیر به‌عنوان کارشناس و مدیر عالی حرفه‌ای اطلاعاتی، از جانب دیگر، باشد،
(2) اهلیت جناحی و ایدئولوژیک‌شان بر اهلیت و ظرفیت حرفه‌ای در انتصاب مدیران ارشد و انتخاب کارشناسان ارجحیت داشته باشد،
(3) ثباتی در بافت مدیریتی و کارشناسی دستگاه اطلاعاتی نباشد،
(4) میان دستگاه‌های اطلاعاتی هماهنگی ارگانیک وجود نداشته باشد،
(5) نگاه به «دگر درون» بسیار خیره‌تر و نگرانه‌تر از نگاه به «دگر برون» باشد،
(6) به لحاظ سازمانی و تشکیلاتی جایگاه رفیعی برای اولویت‌های اطلاعاتی-امنیتی منظور نشده باشد،
(7) آموزش اطلاعاتی بروز و کاملا حرفه‌ای نشده باشد،
(8) نفوذی‌های حریف در دستگاه‌های حساس شناسایی نشده باشند،
(9) شیوه‌ها و روش‌های سنتی اطلاعاتی و ضداطلاعاتی مورد تجدیدنظر جدی قرار نگرفته باشند،
(10) شورای امنیت کشور عمق و گسترۀ تهدید را درک نکرده باشد،
(11) سویه‌های آفندی ضداطلاعات و استعداد و امکان بازدارندگی آن تقویت نشده باشد،
(12) دستگاه‌های اطلاعاتی-امنیتی نسبت به ناکارآمدی و کژکارکردی خویش مورد بازخواست و اعمال مجازات قانونی قرار نگیرند، و بالاخره،
(13) تا زمانی که اطلاعات به‌مثابه بازی هوش فهم نشود و باهوش‌ترین آحاد جامعه مسئولیت کارشناسی آن را بر عهده نگیرند، آب بر همین جوی روان است و دستگاه‌های اطلاعاتی همیشه دیر و پس از ماجرا می‌رسند.