در استانهای آذربایجان غربی، شرقی، اردبیل، کردستان، کرمانشاه، ایلام، بلوجستان و گلستان و گیلان پزشکیان برتری قاطعی بر جلیلی دارد.
در حالی که در اصفهان، یزد، کرمان، سمنان، مرکزی و خراسان رضوی که در گذشته از پایگاه های اصلاح‌طلبی بودند، به رقیب تندرویش باخته است.
در دو استان مهم مازندران و فارس هم دو کاندیدا رقابتی تنگاتنگ با یکدیگر داشته‌اند.
آمار تفکیکی تهران و خوزستان هم هنوز اعلام نشده است.
این آمار بیانگر آنست که گرچه اصلاح‌طلبان توانستند در یک اتتخابات سرد بر رقیب اصولگرا پیروز شوند، اما این پیروزی ناپلئونی مرهون آرای قومیتی و تعلق پزشکیان به جامعەی ترک/آذری و به نوعی کرد است.
این سخن بدین معناست که پویایی های شکاف تندرو/میانه رو و محافظه کار/ تحول خواه، شکل دهندەی اصلی الگوی رفتاری مردم بود، اما در کنار آن قومیت او، به مزیتی در برابر رقیبی تبدیل شد که از این لحاظ نماد اکثریت غالب کشور به شمار می‌رفت.
گرچه فرسایش پایگاه اجتماعی مسالەی هر دو جناح سیاسی اصلی کشور است، اما احتمالا اصول گرایان در این باره از یک زمینەی رأی قویتری برخوردارند.
به طور مثال اگر بخشی از آرای آنان را سازمانی و اتوبوسی بدانیم، باز نمی‌توان منکر این شد که دستکم از ده میلیون رأی ثابت قدم و همیشگی برخوردارند.
این وضعیت مبین پشت کردن بخش مهمی از جمعیت خاکستری به اصلاح‌طلبان است. جمعیتی که در دور اول شصت درصد و در دوم نصف واجدان شرایط رأی را در بر گرفت.
با این اوصاف اصول گرایان با وجود شکست سنگین و ناباوارانەشان، احتمالا روی این چهارده میلیون رأی حساب کرده و آن را به سکویی برای جبران و ابزاری جهت کارشکنی در دولت منتخب تبدیل می‌کنند.
صعوبت کار پزشکیان صرفا از باب مواجهه با این اقلیت قدرتمند و سرسخت نیست.
بخشی از مرددین تحول خواه و حتی محافظه کاران میانه رو روز جمعه، از نقطه نظر رقیب هراسی و ترس از حکومت مطلقەی جبهەی پایداری به کارزار انتخاباتی وی پیوستند.
علاوه بر اینها اصلاح‌طلبان، ترکها و کردهای هویت طلب و سنی های ناراضی از تبعیض، پایگاه اجتماعی وی به شمار می‌روند.
از این رو حفظ توازن میان اینان و پیش گیری از تعارض منافع یکی از چالش های اساسی دولت آینده خواهد بود.
منبع: نامه نیوز