ستاره صبح آنلاین، فائزه صدر: اجباری شدن پوشش مقنعه در دانشگاه هنر به سوژه رسانه های داخلی و خارجی تبدیل شده است. رئیس دانشگاه هنر تهران اعلام کرده است: "طبق قانون حضور دانشجویان دختر در دانشگاه باید با مقنعه باشد. اگر دانشجو بدون مقنعه باشد، حضورش در دانشگاه غیرعادی است. البته وی نگفت منظورش کدام قانون است؟! " محمدرضا حسنایی افزوده: "پس از ۱۰ سال به قانون برمی گردیم، نه اینکه قانونی جدید از اینجا درآمده باشد." ستاره صبح در این رابطه گفت و گویی با حجت الاسلام سید ابوالفضل موسویان، استاد حوزه و دانشگاه دارد که در ادامه می خوانید:
تذکر حجاب در دانشگاه هنر به برخورد با دانشجویان کشیده شده، آیا نگاه دین در خصوص حکم حجاب تا این حد سختگیرانه است؟ چرا اجرای حکم امر به معروف و نهی از منکر در مورد سایر احکام شرعی مورد توجه نیست و گویی فقط در حجاب متمرکز شده است؟
متاسفانه برخی امر به معروف و نهی از منکر را اشتباها به معنی امر و نهی کردن به مردم فهمیده اند! آن ها اول متوجه این نکته باشند که امر به معروف و نهی از منکر مجوز دخالت کردن در کار و زندگی مردم و آزار دادن و محدود کردن جامعه نیست.
امر به معروف یعنی توصیه به معروف، یعنی توصیه به ترک کار زشت، یعنی راهنمایی جامعه به سمت خیر.
حکم امر به معروف و نهی از منکر به هیچ کسی مجوز نمی دهد که شلاق به دستش بگیرد یا به مردم دستور بدهد و امر و نهی کند!
اسلام به مسلمانان اجازه نداده با همنوعانشان به تندی رفتار کنند. اگر نماز معروف است کسی حق ندارد مردم را به زور برای نماز خواندن ببرد یا اگر شرب خمر منکر است کسی حق ندارد با شلاق یا تهدید امر به معروف و نهی از منکر را اجرا کند. درباره امر به معروف و نهی از منکر یک شرط ذکر شده و آن تاثیر داشتن است. به گفته اکثریت فقها اگر بیم آن می رود که امر به معروف نتیجه عکس دهد و به لجبازی منجر شود، این حکم واجب نیست.
رییس دانشگاه هنر در مورد حجاب اجباری از قانونی بودن پوشش مقنعه صحبت کرده است. نسبت این قانون و احکام شرعی حجاب چگونه است؟ آیا مقنعه حجاب مطلوب در متون دینی است؟
اگر بحث قانون مطرح باشد که مساله ساده تر می شود. قانون برای چه کسی نوشته می شود؟ قانون برای جامعه نوشته می شود و باید دید اکثریت مردم این قانون را می پذیرند یا نه؟! قطعا تکلیف قانون نویس این است که قوانین را براساس عرف و پذیرش جامعه مصوب کند. وقتی اکثریت با قانونی مخالفند، چرا بر آن اصرار می ورزید.
اگر جامعه قانونی را قبول ندارد و در صورت نوشته شدن آن قانون اکثریت با آن مخالفت خواهند کرد در اینجا قانون گذار نباید چنین قانونی را وضع کند زیرا با این قانون عملا بخش بزرگی از جامعه را به مجرم تبدیل می کند.
شرط وضع قانون آن است که اکثریت جامعه قانونی را بپذیرند. در غیر این صورت وضع آن قانون جز لج و لجبازی با مردم چه معنایی می تواند داشته باشد؟!
مطرح شدن بحث رفراندوم در سال های اخیر نشان دهنده عدم تطبیق بسیاری از قوانین با خواست عمومی جامعه است. جامعه از حاکمیت سوال می کند که آیا مجبور به پذیرش رای اکثریت در دهه های گذشته است؟!
در قانون این ظرفیت وجود دارد تا در مورد مسائلی که مورد اختلاف است از رفراندوم کمک گرفت. رفراندوم تکلیف حاکمیت را با خواسته عموم جامعه روشن می کند.
امروز پشت تریبون گفته می شود مقنعه قانون دانشگاه است، ولی دانشجویان مخالفت می کنند. برگزاری یک رفراندوم می تواند خواسته اکثریت دانشجویان در مورد پوشش در دانشگاه را مشخص کند. اگر مخالفان حجاب اجباری در دانشگاه‌ها در اقلیت هستند بعد از اعلام نتایج رفراندوم باید به خواسته اکثریت تمکین کنند.
چرا در مناقشه حجاب اجباری از ظرفیت اجتهاد در فقه شیعه استفاده نمی شود؟
در این مورد فقها باید نظر بدهند و اعلام شود که این دستورِ شرعی، دستوری ابدی و دائمی است یا دستوری موقت است.
در تاریخ اسلام این مساله در مورد بسیاری از احکام شرعی وجود داشت. احکامی در زمان و مکان مختلف تغییر کرده اند.
برای مثال امام خمینی در مورد شطرنج فتوا دادند که امروز بازی شطرنج حکم سابق را ندارد و حرمتی نخواهد داشت.
فقها باید مسائل روز را با احکام شرعی تطبیق دهند. این یک بخش است و در بخش بعدی جامعه قرار دارد که اختیار دارد حکمی را بپذیرد یا نپذیرد و به دستوری شرعی عمل کند یا نه؟!
شرب خمر از صدر اسلام تا به امروز حرام اعلام شده ولی اخیرا در خبرها آمار تکان دهنده ای از میزان مصرف مشروبات الکلی در کشورمان منتشر شد. چند روز پیش بود که گفته شد عده کثیری از شهروندان با خوردن مشروب دست ساز مسموم شده و روانه بیمارستان شده اند و برخی از آن ها فوت کردند.