کامیار عابدی می‌گوید: شاعران دهه ۷۰ و ۸۰ می‌خواهند سیطره دوگانه سپیدسرایی و غزل‌سرایی را کنار بزنند و به طرف چندپاره‌سرایی رفته‌اند. این پژوهشگر و منتقد ادبی در گفت‌وگو با ایسنا درباره وضعیت شعر در سالی که گذشت و کتاب‌هایی که در این زمینه منتشر شدند گفت: یکی از ویژگی‌هایی که سال گذشته به نظرم آشکارتر از سال‌های پیش بود، حضور شاعران جوانی است که علاقه‌مندند سیطره دوگانه سپیدسرایی و غزل‌سرایی را کنار بزنند و به طرف چهارپاره‌سرایی یا بهتر است بگویم چندپاره‌سرایی رفته‌اند، این شعرها در حوزه مسائل اجتماعی، نمود بیشتری دارد و حتی نمونه‌هایی از بیان کاملا اعتراضی هم در این شعرها دیده می‌شود. بخشی از آثار این گروه، در سال قبل علاوه بر فضای مجازی، در مجله «وزن دنیا» به نحو چشمگیری منتشر شد و برای خود من به عنوان یک خواننده شعر، ساختار زبانی و فرمی این شعرها جالب توجه بود. اغلب این شاعران متولد اواخر دهه ۱۳۷۰ و به ویژه اوایل دهه ۱۳۸۰ هستند.
شمارگان پایین دفترهای شعر
او با اشاره به ادامه انتشار دفترهای شعر در چند انتشاراتی معروف و کم‌تر معروف و با بیان این‌که به دلیل رشد و شتاب فضای مجازی، دفترهای شعر چنان که باید و شاید دیده و خوانده نمی‌شوند، اظهار کرد: شمارگان دفترها متاسفانه بسیار پایین است، اغلب ناشران هم به دلایل کیفی یا بی‌سود بودن انتشار دفتر شعر، رغبت چندانی به سرمایه‌گذاری برای چاپ دفتر شعر از شاعران جوان یا کم‌تر شناخته‌شده ندارند. با وجود این فکر می‌کنم شاعران ما باید استراتژی مناسب و دقیقی در گردآوری و انتشار دفترهای خود داشته باشند؛ یعنی هم انتشار زود به زود دفتر شعر و هم انتشار بسیار دیر به دیر، هردو روش بسیار نامناسبی است.
درگذشت بزرگان شعر
او درباره اخبار بد حوزه شعر و ادب نیز گفت: سال گذشته متاسفانه شاعرانی مانند یارمحمد اسدپور (شاعر «موج ناب»)، مسعود احمدی (سپیدسرا)، مفتون امینی (شاعری که با وجود توجه به ژانرها و قالب‌های مختلف شعری دچار تشتت نبود و با پیراستگی شعر می‌سرود)، امیرهوشنگ ابتهاج (ه.اسایه غزلسرای بسیار نامی همروزگارمان) و یدالله رویایی (شاعر نیماییِ بنیادگذار سبک شعری «حجم») درگذشتند. درگذشت برخی از این شاعران چون هواخواهان زیادی داشتند مانند ابتهاج در رسانه‌های مختلف و میان مردم انعکاس زیادی یافت. عابدی ادامه داد: متاسفانه یارعلی پورمقدم (نویسنده) که کافه‌اش به نام «شوکا» در خیابان گاندی چهار دهه پاتوغ (پاتوق) عده زیادی از شاعران و نویسندگان بود، سال گذشته درگذشت. قبل از او، با تاسف بسیار، سال گذشته محققان و ادیبانی مانند محمدعلی اسلامی ندوشن (تحلیلگر توانای شعر کهن)، رضا براهنی (نظریه‌پرداز سرشناس شعر)، اسدالله حبیب (بیدل‌پژوه اهل افغانستان) و ابوالفضل خطیبی (شاهنامه‌پژوه) زندگی را ترک کردند.
شعر فارسی به زبان‌های دیگر
او در ادامه بیان کرد: در حوزه ترجمه شعر فارسی به زبان‌های دیگر، مژده بهار، محقق و مترجم ایرانی در آمریکا منتخب مفصلی از شعر زنان ایران در ۶۰ سال گذشته (دهه‌های ۱۳۴۰ تا ۱۳۹۰) به زبان انگلیسی ترجمه و در سال گذشته در آمریکا منتشر کرد که عنوان آن Song of the Ground Jay (آوای زاغ بور) است که بسیار مورد توجه قرار گرفت. در ژاپن هم منتخب و تحلیل و تحقیق شایسته و بسیار خوبی از شعر مشروطه ایران با تالیف دکتر ناهو ناکامورا به زبان ژاپنی چاپ شد که شکل گسترش‌یافته پایان‌نامه دکتری ایشان بود.
درگذشت مترجمان شعر
کامیار عابدی در پایان گفت: کامبیز تشیعی که در ایتالیا زندگی می‌کرد و در حدود سه دهه اخیر شعر معاصر ایران را به زبان ایتالیایی ترجمه و در نشریات این کشور می‌کرد، متاسفانه سال گذشته در همان کشور درگذشت. همچنین سال گذشته دکتر مُنیب الرحمن (متولد ۱۹۲۴ در آگرا) استاد و محقق هندوستانی در رشته ادبیات فارسی و اردو درگذشت. او یکی از پیشگامان تحقیق در شعر مشروطه و معاصر ایران پس از دین‌شاه ایرانی و محمد اسحاق (محققان هندی) در شبه قاره بود و کتابش در این زمینه با ترجمه دکتر یعقوب آژند به فارسی منتشر شده است. منیب الرحمن منتخب و مقالات متعددی درباره شعر و شاعران معاصر ایران دارد اما پس از مهاجرت به آمریکا به انتشار تحقیقاتش درباره شعر اردو و نیز چاپ شعرهای خودش به اردو توجه بیشتری داشت.