با توجه به محوریت اقتصاد در شعار‌های تبلیغاتی نمایندگان، مروری بر عملکرد مجلسی داشته باشیم که با وعده حل مشکلات اقتصاد به صحنه آمد. شما کارنامه مجلس به ظاهر انقلابی را در عمل به این وعده را چگونه ارزیابی می کنید؟
اگر عملکرد مجلس را با شعار های اقتصادی‌‌اش در آغاز راه مقایسه کنیم، نتیجه قابل دفاع نخواهد بود. البته این وضعیت قابل پیش بینی بود.
اگر نمایندگان از اختیارات قانونی خود استفاده کرده بودند امروز نتایج بهتری داشتند. وظیفه مجلس در نظارت بر اجرای قوانین در این دوره روی زمین ماند.
به طور مشخص تطبیق عملکرد قانون سنواتی بودجه با وظایف دولت ها در قالب برنامه پنج ساله وظیفه اصلی مجلس است.
مجلس برای عمل به این وظیفه ابزار های پنج گانه نظارتی دارد. تذکر، سوال، تحقیق و تفحص، استیضاح و اعمال ماده 234 پنج ابزار نظارتی نماینده مجلس است.
این ابزار باید در بررسی عملکرد دولت نسبت به وظایف اش به کار گرفته می شد. قانون برنامه احکام مختلفی دارد ولی چون شعار مجلسی ها اقتصادی بود من هم به حوزه اقتصاد می پردازم.
قانون برنامه ششم دولت را موظف کرده است، در سال رشد اقتصادی را در سطح حداقل 8% حفظ کند. مجلس اعلام کند که در نظارت بر اجرای درست همین یک رقم قانون چه کرده است؟!
دولت برای این قانون هر سال بودجه ارائه می دهد. دولت خود را به اجرای قانون برنامه پایبند ندانست. ولی انتظار از مجلسی که هر ساله به دولت بودجه می دهد این است که دولت را مورد مواخذه قرار دهد. متاسفانه مجلس یازدهم با دولت سیزدهم تعارف داشت و به وظیفه قانونی و نظارتی خود عمل نکرد.
با توجه به سال پایانی مجلس آیا می توان انتظار داشت تعارف با دولت در یک سال پیش رو کنار گذاشته شود و مجلس در نقش خود به عنوان مطالبه گر حقوق مردم ظاهر شود؟
وقتی کمیته های مربوط به انتخابات در شورای نگهبان و وزارت کشور تشکیل شود، سال انتخابات شروع می شود.
عملا نمایندگان مجلس در سال انتخابات به سر می برند. تکاپوی رقابت در حوزه های انتخاباتی شروع شده است.
با شروع این رقابت ها نمایندگان نیاز به دفاع از کارنامه خود دارند ولی ما این دفاع را نه در عملکرد بلکه در نطق و شعار و به صورت توجیهات می بینیم.
همین مجلس می گفت نقش تحریم در مدیریت اقتصادی کشور حداکثر 20% است! مگر همین مجلس نبود که عقیده داشت با سیاست های انقلابی سفره مردم را نجات خواهد داد!
سفره مردم نسبت به روز7 خرداد 99 که مجلس یازدهم شروع به کار کرد، کوچکتر شده است. برآیند عملکرد مجلس کاهش امید ها نسبت به آینده اقتصادی بوده است.
فراموش نمی کنیم که این مجلس در آغاز راه هر آنچه بهانه می نمود رد کرد. تحریم، فساد، عدم هم سویی دولت و مجلس و... را بی تاثیر و یا کم تاثیر معرفی کرد و گفت کاری خواهیم کرد کارستان! ولی امروز شاخص ها بدترشده است.
دلار گران شده و شوک های سنگینی به مردم وارد شد. مجلس در کدام نقطه از ماجرا ایستاده است؟
به هم سویی دولت و مجلس اشاره کردید. این مساله به عنوان نکته ای مثبت تلقی می شد ولی در ادامه دیدیم که یک دست شدن قوا باعث هم افزایی نشد. نظر شما در این رابطه چیست؟
با شکل گرفتن دولت جدید تجربه تلخی ثبت گشت و یک دستی دولت و مجلس به ضرر مردم تمام شد.
این مجلس بخشی از عمر خود را در تعارف با دولت گذراند و آنچه فراموش شد مصالح مردم بود.کلاه گشادی که بر سر مجلس رفت آنجایی بود که مجلس برای درآمد زایی قبول کرد مالیات ها چند برابر شود. افزایش شدید مالیات‌ها فشاری بر طبقات مولد وارد کرد.
سیاست افزایش مالیات ها تا حدی منجر به رکود شد ولی درآمد حاصل از مالیات ها در حوزه عدالت کاری از پیش نبود.
به تعریفی مجلس بدون اینکه نظارتی در رابطه با توزیع این درآمد ها به نفع مردم و به نفع عدالت داشته باشد، در خدمت افزایش درآمد دولت قرار گرفت.در زمینه سیاست خارجی مجلس در حاشیه بوده و هست. نمایندگان در خصوص پرونده هسته‌ای (برجام) قانونی با عنوان «اقدام راهبردی برای رفع تحریم‌ها» تصویب کرد. نتیجه این مصوبه این شد که ایران یکی از بهترین فرصت ها برای احیای برجام را داشت از دست داد.روحانی در این مورد گفت: اگر مصوبه 18 آذر 99 نبود برجام تا پایان همان سال احیا می شد که نشد.
اگر برجام قبل از جنگ اوکراین احیا شده بود میلیارد ها دلار وارد کشور شده بود و بحران از سر کشور دور شده بود و ایران امروز سیبل کشور‌های دنیا نبود.توجه داشته باشید که امروز در عراق جشن گرفته اند و کشور های عربی دوباره به هم نزدیک شده اند و "خلیج فارس" را خلیج عربی می خوانند، درحالیکه اگر ایران نبود چنین خوش رقصی در بغداد جریان نداشت.
مجلس برای دریافت ماحصل هزینه هایی که کشور در سیاست خارجی متحمل شده بود، چه نظارتی صورت داد؟!
حتی دیدیم که دولت حاضر نشد قانون برنامه هفتم را طبق روال قبل از بودجه بدهد، این توهین به نظام نظارتی کشور است.
با عملکردی که از مجلس دیده می شود، آیا تجربه مجلس یازدهم در دوره بعد تکرار خواهد شد؟
چون در کشور نظام حزبی وجود ندارد جناح‌های سیاسی به جای احزاب فعال هستند. جناح‌های سیاسی به شیاد های عرصه سیاست تبدیل شده اند.
کلاهبردارانی که زیر پوشش جناح های سیاسی فعالیت می کنند در هر دوره با عناوین و اسم های مختلف می آیند و در این دوره هم با پوششی دیگر و با اسمی دیگر به صحنه می آیند.
اسم های قبلی یادآور وعده های آن ها است و برای اینکه در جایگاه پاسخگویی قرار نگیرند در این دوره هم با اسمی دیگر به صحنه می آیند. حزبی پشت این افراد نیست تا ضمانتی بر وعده‌هایشان وجود داشته باشد. تا کشور وارد فضای حزب سازی نشود، شاهد حضور چنین افرادی و آسیب ها خواهیم بود. بدون حزب پاسخگویی در برابر وعده ها محقق نمی شود.
عملکرد دولت و مجلس کنونی به حدی ضعیف است که می بینیم برخی از اعضای دولت های گذشته که عملکرد قابل دفاعی نداشتند امروز سخنرانی می کنند.