علی ابونوری، اقتصاددان
نتایج برنامه‌های اقتصادی در دولت‌ها در بلند مدت و در بازه زمانی بیش از یک سال و حداقل دو تا سه سال قابل مشاهده است. ازاین‌رو امروز تنها می‌توان عواقب کوتاه مدت اصلاحات اقتصادی دولت را درک کرد و درباره آن نظر داد.
به عقیده اکثر اقتصاددانان و حتی اقتصاددانان منتقد دولت اراده و عزم دولت سیزدهم در حذف ارز ۴۲۰۰ تومانی گامی مهم ودرست بود.
باید گفت آقای رئیسی شهامت به خرج داد و تبعات این کار بزرگ را به جان خرید. چون از ابتدای امر مشخص بود که حذف ارز ترجیحی افزایش قیمت کالاها و خدمات را به دنبال دارد.
اما لازم بود این اقدام انجام می‌شد. زیرا هرچه دیرتر می‌شد، دولت رانت بیشتری توزیع می‌کرد و آسیب و فساد و زیان در اقتصاد کشور بیشتر می‌شد. حذف این گلوگاه فساد کار مهم و مبارکی بود که اهمیت اجرای آن، عواقب تورمی این حرکت را توضیح می‌دهد.
تغییر الگوی پرداخت یارانه‌ها از الگوی پرداخت نقدی به کارت الکترونیکی کالایی هم حرکت مثبتی است که اگر به شیوه‌ای درست محقق شود، پیامد مثبت به دنبال دارد.
تسهیل در اخذ مجوزهای کسب و کار هم از اقدامات مثبت دولت بود. زیرا یکی از موانع تولید همین مسیر سخت اخذ مجوز و بروکراسی عریض و طویل اداری است.
در یک سال اول استقرار دولت سیزدهم، اقدامات زیرساختی مهمی انجام شده که از دیگر موارد می‌توان به تعاملات اقتصادی و تجاری بیشتر با کشورهای همسایه اشاره کرد.
تا جایی که دولت امروز اعتماد به نفس پیدا کرده و کشور معطل برجام نیست و تا اینجا بدون نیاز و گره خوردن به برجام در حال انجام است.
شاید این عملکرد دولت یکی از برجسته‌ترین کارها در کارنامه اقتصادی‌اش باشد. مساله همکاری‌های اقتصادی منطقه‌ای اگر چه امری زمان بر است اما نتایج درخشانی به همراه خواهد داشت که از جمله آن می‌توان به حضور در منطقه اشاره کرد.
نگارنده در این رابطه به این نکته اشاره دارد که جمهوری اسلامی ایران، پانزده سال تنها به عنوان ناظر در سازمان همکاری‌های شانگهای حضور داشت و عضویت دائم ایران در این سازمان به رغم درخواست‌های رسمی کشورمان میسر نشده بود.
اما سال گذشته در جریان اجلاس سران این گروه در شهر دوشنبه تاجیکستان، کشورمان به عضویت کامل این سازمان درآمد.
سازمان همکاری‌های شانگهای نمادی از همگرایی منطقه‌ای به شمار می‌رود و هدف اعضا حذف محدودیت‌های تجاری و موانع اقتصادی و مقابله با یک جانبه گرایی در عرصه بین المللی است.
محدوده جغرافیایی سازمان شانگهای، حدود 60 میلیون کیلومترمربع و جمعیت آن برابر با سه میلیارد نفر است. ازاین‌رو ظرفیت اقتصادی سازمان شانگهای غیرقابل انکار است. اما متأسفانه فعلاً آثار این عملکرد هنوز برای مردم ملموس و قابل‌درک نشده است.