نیویورک‌تایمز در نقدی به فیلم «قهرمان» ساخته اصغر فرهادی و نماینده سینمای ایران در اسکار ۲۰۲۲ پرداخته است. به گزارش ایسنا، در این مطلب به قلم « ای.او. اسکات» آمده است: «آخرین وسوسه بزرگ‌ترین خیانت است: انجام کار درست با دلیلی اشتباه»؛ گویی «قهرمان» جدیدترین فیلم اصغر فرهادی این جمله را از نمایشنامه «قتل در کلیسای جامع» نوشته «تی. اس. الیوت» برایمان پررنگ می‌کند. در مرکز داستان فیلم «قهرمان»، یک عمل شایسته‌ی بدون ابهام رخ می‌دهد. مردی (به نام رحیم سلطانی با بازی امیر جدیدی) 17 سکه طلا را به صاحب واقعی آن‌ها، پس می‌دهد. این کار، چه عیبی دارد؟ و چه پیامدهای ناخوشایندی ممکن است داشته باشد؟ همان‌طور که در فیلم می‌بینیم، پیامدهای بسیار زیادی! هیچ‌چیز در این داستان پراسترس و پیچیده‌ی امروزی، به‌سادگی آنچه ما یا شخصیت‌ها آرزو می‌کنیم، نیست. درهم‌تنیدگی روابط خانوادگی و کارهای آن‌ها به روایت فرهادی، یک واقعیت مرکزی در زندگی شخصیت‌هاست؛ بنابراین وقتی عشق، شرافت و وفاداری موضوعات موردبحث ما هستند، پول هم در همان نزدیکی است. این سؤال که «شما باید طرف چه کسی باشید» در این فیلم بیراهه است. فرهادی بیش از علاقه به جوهره وجود شخصیت‌ها، به علت‌ها و نتایج کارهایی که انجام می‌دهند، علاقه‌مند است. او که برنده دو جایزه اسکار برای فیلم‌های «جدایی» (۲۰۱۲) و «فروشنده» (۲۰۱۷) است با نظم و بینش یک رمان‌نویس، فیلم می‌سازد. «قهرمان» به‌اندازه یک فیلم در ژانر تریلر اضطراب‌آور و پرسرعت است. حتی شخصیت‌های فرعی فیلم، به‌یادماندنی و پیچیده هستند و در هر لوکیشینی، چه در خانه، چه دفتر و چه مغازه، شما از وجود قصه‌های ناگفته، آگاهید (چراکه در مقابل یک گروه درجه یک بازیگری حضور دارید). در ابتدای فیلم می‌بینیم که رحیم به دیدار حسین در محل کارش که یک بنای تاریخی در کنار صخره‌ای بزرگ است، می‌رود. این بنا با داربست پوشانده شده (که چیزی شبیه به استعاره در این فیلم نبوغ آمیز است)؛ پوششی که مجموعه‌ای از نردبان‌ها و پله‌هایی است که هم رازهای مرگ و زندگی را می‌پوشانند و هم به آن‌ها دسترسی می‌دهند.