اصفهان یکی از قدیمی‌ترین و مشهورترین شهر‌های ایران است تا جایی که یونسکو این شهر را ازنظر کمی به دلیل تعداد قابل‌توجه آثار تاریخی به‌عنوان «شهر میراث بشری» طبقه‌بندی کرده است. به گزارش آفتاب‌نیوز؛ بخش عربی شبکه خبری «الجزیره» در گزارشی با اشاره به جاذبه‌های گردشگری اصفهان می‌نویسد: در اصفهان چهره گذشته و حال با یکدیگر ادغام می‌شوند؛ جایی که تاریخ باستانی ایران در بنا‌های معماری و مراکز هنری آن به‌وضوح قابل‌مشاهده است و صدای عصر مدرن نیز شنیده می‌شود.
«ابو یحیی زکریای قزوینی» در کتاب «آثار البلاد و اخبار العباد» درباره این شهر می‌نویسد: «اصفهان شهر بزرگی است که خاک خوب، آب شیرین، هوای پاک و سلامتی بدن را در خود جای داده است.»
گنجینه‌های معماری و تاریخی اصفهان باعث شده به آن لقب «نصف جهان» داده شود. پرفسور «کیم اس سیکستون» از گروه معماری دانشگاه آرکانزاس می‌گوید سلجوقیان در ایران ایده‌های ساختاری نوآورانه و جسورانه و مفاهیم فضایی تازه‌ای را ایجاد کردند که بعداً پایه و اساس توسعه معماری عصر صفوی شد. میدان نقش‌جهان تصویری واضح از این فلسفه هنری را ارائه می‌دهد؛ میدانی با مساحت ۹ هکتاری که پس از میدان تیان آنمن چین دومین میدان بزرگ جهان است و در فهرست میراث فرهنگی یونسکو به‌عنوان نقطه عطفی در باستان‌شناسی ثبت شده است.
شاه‌عباس از سلسله صفویه در اوایل قرن هفدهم اصفهان را پایتخت ایران اعلام کرد. او اعتبار زیادی به اصفهان به‌عنوان مرکز معماری اسلامی و ایرانی بخشید و سرمایه و نیروی زیادی را صرف ساختن پل و گسترش جاده‌های شهر کرده بود. مسجد شیخ لطف‌الله اولین بنای عظیمی است که در زمان شاه‌عباس اول در اصفهان ساخته شد. این سلسله صفویه بود که فلسفه رنگ را به‌عنوان برجسته‌ترین مبنای معماری پایه‌گذاری کرد و به ویژگی معماری ایرانی تبدیل شد. عنصر زیبایی‌شناختی ایرانی در چنین معماری‌ای باعث می‌شود بیننده نتواند در مورد عملکرد قوانین فیزیکی که ساختمان را حفظ کرده فکر کند. این بنای عظیم به‌عنوان معجزه‌ای روی زمین در نظر بیننده دیده می‌شود؛ معجزه‌ای که معلق و تا حدودی بی‌وزن به نظر می‌رسد. امروزه بیش از ۱۶۲ مسجد، ۴۸ مدرسه، ۱۸۰۲ بنای تجاری و ۲۸۳ حمام از قرن هفدهم در اصفهان باقی‌مانده و همگی نشان‌دهنده میزان نبوغ و استعدادی است که اصفهان در منطقه کویری، در مسیر جاده ابریشم را به «نصف جهان» تبدیل کرده است.