محمدحسین مهدویان که با «زخم کاری» برای نخستین بار ساخت سریال در شبکه نمایش خانگی را تجربه می‌کند، با انتشار یادداشتی انتقادی درباره سانسورهای اعمال‌شده بر این مجموعه از سوی سازمان تنظیم مقررات صوت و تصویر فراگیر (ساترا)، خطاب به مخاطبانش چنین نوشت: «نمی‌دانم چه داوری‌ای خواهید داشت و متن پیش رو را چگونه تحلیل خواهید کرد؛ اما من دلسوزانه و درنهایت مسئولیت‌پذیری نسبت به مخاطبان پرشمار سریال «زخم کاری» و تمامی محصولات فرهنگی و هنری اعلام می‌کنم در هفته‌های گذشته با رویکردی سازنده و مبتنی بر تعامل به سانسورهای عموماً غیرمنطقی و غیر عرفی سازوکار سانسور صداوسیما و زیرمجموعه‌ی آن یعنی ساترا تن دادم تا اختلالی درروند پخش سریال پیش نیاید و انتظار هفتگی شما را برای تماشای قسمت‌های جدید ارج نهاده باشم. تعاملی که من و همه هم حرفه‌ای‌هایم همیشه از سر جبر و ناچاری و نه از سر رضایت به آن تن داده‌ایم تا بتوانیم آثارمان را در مملکت عزیزمان و برای مردم نازنین خودمان به نمایش درآوریم. ولی این بار سطح سخت‌گیری‌ها به‌جایی رسیده که از حد طاقت و تحمل من خارج‌شده است.در قسمت ششم سریال زخم کاری به نقطه‌ای رسیده‌ام که می‌بینم تن دادن به سانسورهای غیرعقلانی، غیرحرفه‌ای و دور از واقع‌بینی اجتماعی به‌وضوح موجب تأثیرات مخرب بر داستان و تضییع حقوق ما به‌عنوان سازنده و شما به‌عنوان مخاطب شده است. پس اجازه بدهید در قسمت‌های پیش رو در صورت ادامه‌ی این رفتار، میان حق مسلم شما برای تماشای سروقت قسمت جدید و احقاق حق دیگرتان که تماشای نسخه‌ای در شأن شماست، دومی را انتخاب کنم. قطعاً می‌پذیرید که مسئولیت تضییع حق اولتان نه بر عهده‌ی ما که بر گرده‌ی آن‌هاست که از دایره‌ی منطق و عقل خارج‌شده‌اند و مسیر زور پیش‌گرفته‌اند. شاید به‌زودی سیاهه‌ی این سانسورها را برای داوری درست مردم و مدیران خردمند باقی‌مانده بر مسند منتشر کنم تا خودتان قضاوت کنید و تصویری واقعی از میزان رفتارهای تنگ‌نظرانه و سلیقه‌ای پیش روی‌تان داشته باشید. رفتاری که جراحت‌هایی سنگین و زخم‌هایی کاری بر پیکر فرهنگ و هنر این سرزمین وارد آورده است. با سیطره‌ی این نگاه سخت‌گیرانه مطمئن باشید بسیاری از سریال‌های سال‌های دور همین تلویزیون مثل «در پناه تو» و یا «میوه‌ی ممنوعه» دیگر قابلیت تولید و پخش نخواهند داشت. روی سخنم نه با صاحبان این نگاه که با مردم و مدیران فرهنگی دلسوزی است که هنوز روح مسئولیت در وجودشان زنده مانده است و به خردورزی و تدبیر باور دارند. عزیزان، آگاه باشید. دردمندانه و با نگرانی بسیار عرض می‌کنم. ما گرفتار مدیرانی شده‌ایم که چنان از درک واقعیات حاکم بر جامعه عاجزند که گویی بر چشم‌ها و گوش‌هایشان مهر زده‌اند و نمی‌بینند آنچه ما می‌بینیم. به‌راستی شما در کدام جامعه زندگی می‌کنید و برای کدام مردم نسخه می‌پیچید؟ اصلاً جامعه و مردم را کنار بگذارید. آیا فرزندان خود را هم نمی‌بینید؟ بیچاره ما که مدیریت فرهنگ و هنرمان در سیطره‌ی بی‌تدبیری شماست.
نمی‌دانم خبر دارید یا مثل همیشه در خواب خوش بی‌خبری سیر می‌کنید. شنیده‌اید که چند پلتفرم بزرگ بین‌المللی ازجمله نتفلیکس برای سرمایه‌گذاری روی طرح‌ها و ایده‌های فیلم‌سازان ایرانی ابراز تمایل کرده‌اند؟ تردید نکنید که به‌زودی زود پلتفرم‌های خارجی، مقصد هنرمندان خلاق ایرانی خواهند شد و نخبه‌های فرهنگی ما هم مثل نخبه‌های علمی و اقتصادی عرصه را خالی خواهند کرد؛ و چه تقارن آشنایی است که درست در روزگاری که با درخشش آثاری چون «هم‌گناه»، «آقازاده»، «قورباغه»، «می‌خواهم زنده بمانم» و ده‌ها محصول هنری دیگر، پلتفرم‌های نمایش خانگی وطنی پا می‌گیرند، ناگهان سروکله‌ی مشتری‌های خارجی پیدا می‌شود و با پاس گل طلایی مدیران اشتباهی که بذر ناامیدی می‌کارند، نیروهای خلاق و هوشمند بخت خود را در بیرون مرزهای سرزمین اجدادی‌شان جستجو خواهند کرد. به‌راستی چرا چنین می‌کنید؟ چرا با حق‌کشی، نخبگانی را که دل درگرو این آب‌وخاک پرگوهر و فرهنگ‌نواز دارند، چنین می‌تارانید؟ آثار هنرمندان دلسوز ایرانی را با انگ تلخ‌نگری و ولنگاری و تحلیل‌های اشتباه و نیت‌خوانی‌های ناصواب زمین‌گیر می‌کنید و به‌جایش در صداوسیمایتان سریال «خانه‌ی پوشالی» و «فرار از زندان» پخش می‌کنید. خوش به حال هنرمندان خارجی که حتی در تلویزیون ملی ما هم دستشان از هنرمندان داخلی بازتر است. آن‌ها برای نمایش زوال و تاریکی و ضدقهرمان‌های جذاب آزادند و ما دربند. فریاد که این مدیریت مستشار پسند و عاشق واردات در همه عرصه‌ها امان ما را بریده است. به خدا که شما نه از ما مسلمان‌تر هستید و نه برای مردم و جامعه‌مان دلسوزتر. نمی‌دانم به چه معتقدید اما به همان چیز قسمتان می‌دهم که لااقل برای مدت کوتاهی دستتان را بردارید و بگذارید کمی نفس بکشیم. شاید بتوانیم در این روزگار دشوار، به‌اندازه یک سریال، یک فیلم یا یک موسیقی زیبا برای دقایقی هم که شده مردممان را به خوشی در آغوش بگیریم و شعله‌ی امید را در دل جوانان این خاک زنده نگه داریم.»
ساترا: رویکردمان انجام اصلاحات است
علی سعد، معاون ساترا در جواب انتقاداتی که در این چندروزه، برای حذف برخی سکانس‌های سریال «زخم کاری» پیش‌آمده و در جواب انتقاد تند محمدحسین مهدویان کارگردان این سریال، در صفحه شخصی خود در توئیتر نوشت: «هم پلتفرم داخلی را حمایت می‌کنیم و هم دیده‌بان چارچوب‌های فرهنگی کشور هستیم. با شروع پخش سریال زخم کاری، شاهد انتقادهایی از دو سوی طیف بودیم. بخشی از دغدغه‌مندان فرهنگی معتقد به توقیف سریال بودند که برای رسیدن به آن فعالیت‌های رسانه‌ای و رایزنی‌هایی هم انجام دادند. بخش دیگری نیز معتقد بودند سریال تولیدشده می‌بایست بدون هیچ‌گونه بازبینی پخش شود. حفظ تعادل میان این دو طیف اقدامی سخت و پیچیده است. در ماجرای زخم کاری، اقدام وزارت ارشاد در شکایت به دادسرای فرهنگ و رسانه برای توقیف سریال مذکور، مسئله را پیچیده‌تر از قبل کرد. باوجود همه سنگ‌اندازی‌های انجام‌شده بر تصمیم خود مبنی بر پخش سریال اصرار کردیم. اصل عملکردی ساترا حمایت از تصمیماتی است که حاصل فرایندهای حرفه‌ای و کارشناسی است. همان‌طور که در موضوع شکایت وزارت ارشاد از انتشار سریال زخم کاری به‌رغم صدور پروانه ساخت، مدیران ساترا هزینه دادگاهی شدن را باهدف حمایت از پلتفرم‌های داخلی می‌پردازند، انجام برخی از اصلاحات که در فرایند کارگزاری محتوایی و بازبینی آن تأییدشده، بخشی از رویکرد حرفه‌ای و فرهنگی ساتراست».