*کادوی تولد خریدن جزو سخت‌ترین کارهای دنیاست؛ البته بعد از برداشتن دونه هندوانه از روی کاشی.
* کادوی تولد خریدن اگه خوردنی بود، میشد پوست کیوی با اسانس کرفس... همون اندازه بدمزه.
* کادوی تولد خریدن اگه ورزش بود، میشد هاکی زیر آب... بدون هیچ فلسفه خاصی.
* اگر هم کادوی تولد خریدن نرم‌افزار گوشی بود، میشد واتس‌اپ... چون اگه نتونی واسه تولد دوستت یه کادو بخری مثل واتس‌اپ که جای پیام حذف‌شده‌اش می‌مونه، آبروتو می‌بره.
*کادوی تولد خریدن هر آدمی رو پیر میکنه، حتی عمو قناد و ستایش 3 رو!
*آدم حاضره پیامک «شما 85 درصد حجم بسته اینترنتی خود را مصرف کرده‌اید» رو ببینه، ولی هرگز تو موقعیت خریدن کادوی تولد قرار نگیره.
*کادوی تولد خریدن می‌تونه مثل یهویی ترکیدن آپاندیس باشه و مثل بختک بیوفته تو زندگیت.
*گذر زمان وقتی داری به اینکه «چی واسه تولد طرف بخری؟» فکر می‌کنی، سریع‌تر از زمانیه که تو جلسه کنکور داری به سؤال‌های شیمی فکر می‌کنی.
*وقتی داری تو بازار دنبال کادوی تولد می‌گردی و چیزی پیدا نمی‌کنی، همش قیافه طبری میاد جلوی چشات که میگه: «یه لواسونم نمی‌تونی به رفیقت کادو بدی؟»
*این پیدا نکردنه هم این‌قدر آدمو عصبانی میکنه که حتی اگه کل صنف راننده تاکسی‌ها اجازه بدن در تاکسی‌هاشونو محکم بکوبی، بازم آروم نمیشی!
*آدم وقتی تصمیم به خریدن کادوی تولد می‌گیره، اندازه بیل گیتس و استیو جابز ایده میاد تو سرش؛ اما چون زیرساخت‌هاش فراهم نیست، چیزی که عملی میکنه در حد گرفتن نون روی دود جوجه‌کباب و خوردنشه وقتی‌که پول‌نداری.
*درنهایت آخرین سنگر برای کسی که نمی‌تونه واسه دوستش کادوی تولد بخره، تونبون، زیر پیرهنی یا جورابه.