هانا آرنت، فیلسوف سیاسی آلمانی-آمریکایی، با آثارش همچون «وضع بشر»، «ریشههای توتالیتاریسم» و «آیشمن در اورشلیم»، به بررسی وضعیت بشر و چالشهای زندگی مدرن پرداخت. پرسش اصلی آرنت در «وضع بشر» این است که چگونه عمل سیاسی میتواند از خطرات توتالیتاریسم جلوگیری کند. به باور او، عمل سیاسی مهمترین شکل فعالیت انسانی است؛ عملی که در عرصه عمومی و میان افراد نمود پیدا میکند و آزادی و مسئولیت را در کنار هم قرار میدهد. آرنت بین سه نوع فعالیت بنیادین بشر تمایز قائل میشود: زحمت (Labor) که به نیازهای بیولوژیک انسان مرتبط است، کار (Work) که تولید ابزارها و فرهنگ را امکانپذیر میکند، و عمل (Action) که بیشترین آزادی و امکان خلق واقعیتهای جدید را دارد و در عرصه عمومی به ظهور میرسد. او عمل و آزادی را مترادف میداند و آن را محور نوسازی جهان میبیند. آرنت همچنین تأکید دارد که اندیشیدن، نخستین دفاع بشر در برابر جهان گیجکننده است. او نشان میدهد که ناتوانی در اندیشیدن، مانند نمونه آیشمن، میتواند به بروز شرّ و جنایتهای عظیم منجر شود. اندیشیدن، گفتوگوی درونی و پذیرش مسئولیت شخصی است که زمینه مشارکت فعال و سیاسی در جهان مشترک انسانها را فراهم میکند. آرنت معتقد است با عمل سیاسی، گفتوگو و ابتکار میتوان بحرانهای مدرن از توتالیتاریسم تا مسائل زیستمحیطی و اجتماعی را مدیریت کرد. خواندن آثار او امروز، برای درک بهتر جهان مدرن، مسئولیت فردی و امکان ایجاد تغییر در عرصه عمومی حیاتی است.