وینیسیوس جونیور در سانتیاگو برنابئو خوشحال است و میخواهد بماند. باشگاه نیز در نهایت تسلیم خواسته او شد. قراردادش تا ۳۰ ژوئن ۲۰۲۷ اعتبار دارد، اما او مشتاق تمدید است و رئال مادرید هم او را “میراث باشگاه” میداند. مدیران باشگاه هیچ تردیدی ندارند که وینی باید فراتر از این تاریخ، پیراهن رئال را بر تن کند. هر دو طرف میدانند طرف مقابل چه میخواهد؛ اخیراً مذاکراتی داشتهاند و توافق نهایی در راه است. این همان توافقی است که فوریه گذشته (۲۰۲۵) به نظر نهایی میرسید، اما به دلیل مسائل مالی به تعویق افتاد و تابستان پرتنشی ایجاد کرد. مذاکرات از ۹ ماه پیش آغاز شده، اما باشگاه بر اصول خود پافشاری میکند: باشگاه بر هر بازیکنی برتری دارد. وینی از ابتدا این را پذیرفته است. بر خلاف شایعات اخیر، این بحثها بر سر تمدید تأثیر نگذاشته است. تعویض بحثبرانگیز در الکلاسیکو (مقابل بارسلونا) قلب هواداران را به درد آورد. ژابی آلونسو و وینی با هم صحبت کردند و مسئله حل شد. باشگاه از این حلوفصل استقبال کرد. حضور ۱۰ روزه وینی در تیم ملی برزیل و حمایت کارلو آنچلوتی مانند بالی آرامبخش عمل کرد و تنشها را کم کرد. طبق گزارشها، پیچیدگیهای پس از جام جهانی باشگاهها برطرف شده؛ هر دو طرف مشتاق توافقند. وینی میداند که فراتر از لحظات پرتنش یا شخصیت آتشینش، خانهاش رئال است. دو هفته در برزیل اعتمادبهنفسش را تقویت کرد و تجربیات تلخ را کمرنگ. در آنجا، چهرهاش شادابتر است. اطرافیان وینی و مدیران رئال معتقدند توافق، شایعات را خاموش و ثبات ورزشی، اجتماعی و اقتصادی میآورد. این توافق، رسیدن به سال آخر قرارداد بدون تمدید (چیزی ناآشنا برای ستارههایی مثل وینی) را منتفی میکند. وینی هیچ شرط ورزشی نگذاشته، جز ترجیحات تاکتیکی. حسش بازگشته و بازیاش روان است. میداند رئال بهترین جا برای پیشرفت است، هرچند تیمهای زیادی (از جمله عربستان) او را زیر نظر دارند. رابطهاش با همتیمیها تغییری نکرده؛ آنها تعهد و تعصبش را میدانند. عذرخواهی عمومیاش از رختکن، مورد استقبال قرار گرفت و هواداران هم او را بخشیدند. در والدبباس، همه خوشحالند. در نهایت، تمدید وینی تا ۲۰۳۰ با حقوق خالص حدود ۲۰ میلیون یورو سالانه (مجموع ۱۰۰ میلیون تا ۲۰۳۰)، او را در صدر حقوقبگیران رئال و همردیف امباپه قرار میدهد. این توافق، فصل جدیدی از ثبات برای کهکشانیها باز میکند.