اعلام پیوستن قزاقستان به پیمان ابراهیم به عنوان کشوری در آسیای مرکزی که از آن به عادی سازی روابط با اسرائیل تعبیر شد، به گونه ای با واکنش محافل سیاسی و خبری کشورمان روبروشد ،که گویا موضوع جدیدی نیست و قزاقستان بیش از ده سال است که با اسرائیل روابط دیپلماتیک دارد و میزان تبادل تجاری دو کشور نیز به بیش از ۴۴۲ میلیون دلار، حجم قابل توجهی محسوب می شود
در عین حال تا کنون این تصور وجود داشت که پیمان ابراهیم اساسا برای آشتی عموزاده های قوم سامی یعنی عرب و یهودیان است و کشورهای غیر عرب شامل چنین پیمانی نمی شوند. به همین دلیل برخی این اقدام ترامپ را به سخره گرفتند و برخی نیز آن را نمادین تلقی کردند. اما به نظر می رسد این پیمان که مفاد چندان روشنی هم ندارد، ابعادی فراتر از عادی سازی روابط جهان عرب با اسرائیل یافته و کشورهای غیر عرب را نیز شامل شده است.
توقایف رئیس جمهور قزاقستان پیرامون اجلاس پنج کشور آسیایی آمریکا (C۵+۱ ( می گوید ایالات متحده با بیش از یکصد میلیارد دلار بزرگترین سرمایه گذار در قزاقستان است که به عنوان موتور محرک دائمی برای اقتصاد ما عمل می کند. ما از این طریق تقریبا ۲۵ درصد تقاضای داخلی اورانیوم آمریکا را تامین می کنیم و بیش از ۶۰۰ شرکت آمریکایی در حوزه های گوناگون از جمله نفت و گاز ، راه آهن و فناوری های نوین مشغول به کار هستند.
او می افزاید آسیای مرکزی یک بازار بزرگ و منبع منابع مورد نیاز است و ما نمی خواهیم چین یا روسیه این حوزه را انحصاری کنند. پوتین گفته است هر گونه تلاش برای تقسیم اوراسیا به بلوک ها بیش از اینکه مسیری برای همکاری باشد رفتن به سوی رویارویی خواهد بود.
پیامد این اقدامات ، قرارگرفتن چین ، روسیه در تنگنای ژئواکونومیک است و طرح یک جاده یک کمربند چین را تا حدود زیادی با چالشهای بزرگ روبرو می کند ، به ویژه آنکه این کشورها ماموریت یافته اند که به امور افغانستان نیز توجه کرده و در ثبات افغانستان نقش مهم تری ایفا کنند . ..
به نظر می رسد پیوستن قزاقستان به پیمان ابراهیم را اکنون دیگر نباید یک اقدام نمادین تلقی کرد، به ویژه آنکه کاندیدای اجرای پایانه این کریدورها برای اروپا ترکیه و اسرائیل هستند . شاید با توجه به رقابت جدی میان ترکیه و اسرائیل برای بارگذاری پایانی این عملیات در قاره آسیا اروپا قطعات دیگری از این پازل احتمالا در عراق و سوریه است که هنوز تکمیل نشده است. سفر احمد الشراع به واشنگتن نیز بخشی از فرایندی است که سوریه به پیمان ابراهیم را سرعت می بخشد. ترامپ همچنان از جانب عربستان این وعده را می دهد که این کشور به زودی بر این فرایند خواهد پیوست.
لازم به توضیح است که چنین طرح بزرگی با هدف ایجاد کریدورهای جدید و قطع و مهار کریدورهای مورد نظر چین و روسیه با چالش های مهمی نیز روبروست و بدیهی است چین و روسیه دست بسته نخواهند ماند و آینده نشان خواهد داد که آیا ترامپ قادر است قطعات این نقشه را تکمیل کند و یا شگفتی سازهای دیگری در منطقه رقم خواهد خورد.