سفر رهبران سیاسی خاورمیانه به ایالات متحده این سوال پیش می آید که ژئوپولتیک منطقه پس از این سفر چه تغییری خواهد کرد و این دیدار چه تاثیری بر ایران خواهد داشت؟ احمد الشرع به آمریکا رفت و باز پرسش هایی از این دست شکل گرفت. تحلیل شما از دیدار روسای جمهور سوریه و آمریکا چیست؟
این سفر از نظر نظارت آمریکا بر ژئوپلیتیک منطقه سفری مهم است، زیرا می تواند شرایط را به نفع آمریکا و اسرائیل تغییر دهد. البته تغییراتی که به نفع اسرائیل تمام شود قبلا انجام شده و موازنه قدرت در خاورمیانه به نفع آمریکا و اسرائیل تغییر پیدا کرده است، ولی این سفر شتاب تغییر را تند خواهد کرد.
اگر احمد الشرع بخواهد در بازی قدرت سمت آمریکا بایستد باید اسرائیل را به رسمیت بشناسد. هنوز بلندی های جولان در دست اسرائیل است و احمد الشرع از این منظر نمی تواند جواب مردم اش را بدهد اما اگر بخواهد مشمول کمک های آمریکا شود باید برای ورود به طرح ابراهیم قدم بردارد.
باور نکردنی است از یک تروریست برجسته و عضو القاعده بود امروز در کاخ سفید استقبال می شود! دعوت از احمد الشرع به آمریکا و دیدار او با ترامپ، شرایط اش در منطقه و به ویژه جایگاه او در میان کشور های عربی را به طور کلی تغییر خواهد داد. فشار امنیتی از احمد الشرع برداشته شد و او می تواند به سرعت سرمایه های منطقه ای اعراب را جذب کند.
آمریکایی ها پیشنهاد احداث پایگاهی نظامی جدیدی در سوریه را مطرح کرده اند این پایگاه می تواند جایگزین پایگاه ایالات متحده در عراق شود و بر فعالیت های حزب الله لبنان و دگرگونی های خاورمیانه نظارت کند. این سفر سر اغاز دگرگونی است که در آینده خاورمیانه برجسته شده و سر منشا خود را در دیدار احمد الشرع و دونالد ترامپ نشان خواهند داد.
ورود آمریکا به سوریه اهمیت بالایی دارد. موقعیت ژئوپلیتیکی عراق و سوریه اهمیت بالایی دارد. منابع نفت و گاز سوریه به سمت آمریکا حرکت خواهد کرد و کمک های آمریکا به بازسازی سوریه می انجامد. برآیند این اتفاقات به نقطه ای می انجامد که ایران نفوذ امنیتی و سیاسی خود در منطقه را از دست خواهد داد و ما در توسعه پر شتاب کشورهای منطقه سهمی نخواهیم داشت.
ایران در سوریه هزینه مالی و جانی داشت و حالا سوریه به سمت و سوی دیگری می رود، نسبت ایران و سوریه جدید در آینده این تحولات چگونه خواهد بود؟
متاسفانه ایران امروز ارتباطی با سوریه ای که آن همه برایش هزینه کرد، ندارد. سفره بزرگی در مرحله بازسازی سوریه پهن است که دست ایران از آن کوتاه شده است.
ایران به علویان و اعضای خانواده اسد امید داشت، ولی آن ها در این بازی کنار نشسته و صبوری پیشه کرده اند. ضمن اینکه رفتار احمد الشرع نسبت به آن ها نرم تر شده است. از این رو منافذ ورود ایران به سوریه در حال بسته شدن است.
باز کردن جای پایی برای حضور در سوریه دیگر به نفع ایران نیست چون به سرعت چنین تحرکاتی رصد می شود و باز ایران به دخالت در سیاست داخلی کشور های منطقه محکوم خواهد شد. ایران آن همه در سوریه هزینه کرد و امروز چیزی جز بدنامی برای ما نمانده است.
وقتی ایران بازو های قدرتمندی را در منطقه در اختیار داشت از این فرصت به عنوان امتیازی در مذاکره با غرب بهره نبرد، چون اساسا در آن دوره در داخل کشور با گفت و گو مخالفت شد. آن زمان فرصت هایی طلایی برای امتیاز گرفتن در اختیارمان بود که از بین رفت و نتوانستیم از آمریکا مطالبه ای داشته باشیم. امریکا در فضای فرصت سوزی ایران موفق به تغییر چهره خاورمیانه شد.
آمریکا رژیم سیاسی عراق را تغییر داد ولی عراق به سرعت از محدودیت و تحریم های آمریکا خارج نشد، اما در مورد سوریه ایالات متحده به سرعت به رهبر جوانی که سابقه فعالیت های تروریستی دارد اعتماد کرد و تحریم های سوریه برداشته شد، چرا این اتفاق افتاد؟ آیا معادلات سوریه و عراق پیش چشم ایالات متحده متفاوت است؟
بین عراق و سوریه تفاوت وجود دارد در سوریه گروهی نیست که با اساس حکومت احمد الشرع مخالفت داشته باشد. مخالفت های دروزی های مورد حمایت اسرائیل یا علویان نیز در سطحی نیست که حرکتشان بتواند حکومت الشرع را سرنگون کند. سوریه ظاهری با ثبات تر دارد و جمعیت اش بیش از عراق یکدست و هم رای است. در عراق پراکندگی گروه ها و احزاب وجود دارد و هنوز بعد از این همه سال نمی توان با اطمینان گفت که عراق به ثبات سیاسی رسیده است. عراق هنوز هم کشور متزلزلی است و طبیعت حیات سیاسی دو کشور کاملا متفاوت از هم است.