آناهید خزیر: کتاب «پایانی که آغاز من است» با زیر عنوان واپسین گفتوگو و آخرین نگاه به گذشته اثر تیتسیانو ترتسانی با ترجمه عطا گیلانی از سوی نشر نی منتشر شد. این کتاب گفتوگویی صمیمی میان پدری در آستانه مرگ و پسری در جستوجوی معناست.
سفرها و ماجراجوییهای خبرنگار ایتالیایی اشپیگل
تیتسیانو ترتسانی، متفکر، نویسنده و خبرنگار ایتالیایی اشپیگل بود که بیشتر به خاطر دانش گستردهاش از شرق آسیا در قرن بیستم و به عنوان یکی از معدود خبرنگاران غربی که شاهد سقوط سایگون به دست ویت کنگها و سقوط پنوم پن به دست خمرهای سرخ در اواسط دهه ۱۹۷۰ بود، شناخته میشود. او در بحرانیترین سالهای قرن بیستم به عنوان نماینده مطبوعاتی مجله اشپیگل آلمان در آسیا، از رویدادهای جنگ ویتنام و انقلاب فرهنگی، چین، ژاپن، کامبوج و هند که از نزدیک شاهدشان بود گزارشهایی مخابره میکرد و به تحلیل حوادث دشوار آن روزگار میپرداخت او در این کتاب درباره سفرها و ماجراجوییهایش و همچنین از برخوردش با فرهنگها و سیستمهای سیاسی مختلف و جستوجویش برای یافتن کمال معنوی سخن میگوید.
کسی که تاریخ را نفهمد روزگار خودش را هم درک نخواهد کرد
عطا گیلانی در مقدمه کتاب مینویسد: در تماسی که با فولکو ترتسانی برای کسب اجازه ترجمه این اثر از زبان آلمانی داشتم برایم نوشت: «پدرم شاد میشد اگر میدانست مردم فارسی زبان هم این اثرش را میخوانند. یادآور میشوم که اصل کتاب به ایتالیایی نوشته شده و هم زمان با همکاری مجله اشپیگل به زبان آلمانی منتشر و معرفی شده است؛ زبانی که تیتسیانو با آن مینوشت. پایانی که آغاز من است در چاپهای متعدد بعدی توسط مترجمان آلمانی و شخص فولکو ترتسانی بازنگری و گاه مختصر شده است.»
سفرهای روزنامهنگارانه تا مواجهه با مرگ و جستوجو برای صلح
این کتاب حاصل گفتوگوهای طولانی ترتسانی با پسرش، فولکو، در واپسین روزهای زندگی اوست؛ زمانی که نویسنده با پذیرش بیماریاش، به بازنگری تمام مسیر زندگیاش میپردازد و از دل خاطرات، سفرها و اندیشههایش، نگاهی عمیق به معنای زیستن و مردن ارائه میدهد. ترتسانی در این گفتوگوها زندگی خود را نه به عنوان مجموعهای از اتفاقات، بلکه به مثابه سفری معنوی بازمیخواند؛ سفری از جنگها، انقلابها و سفرهای روزنامهنگارانه تا مواجهه با مرگ و جستوجوی درونی برای صلح. او از سالها حضورش در آسیا سخن میگوید، از هند و چین و ویتنام، از تأثیر فرهنگهای شرقی بر نگاهش به جهان، و از اینکه چگونه در میان آشوب سیاست و خشونت، به حقیقتی ساده رسیده است: «آنکه آرامش واقعی تنها در پذیرش ناپایداری زندگی است.»
در پشت جلد کتاب آمده است: «در دل این روایتها، مفاهیمی چون آزادی، رهایی از ترس، و بازگشت به طبیعت جایگاهی محوری دارند. زاویه دید ترتسانی به جنگها و انقلابها و اتفاقات فرهنگی، عمدتاً در آسیا، زاویهای است به دور از سیاست و منشِ معمول ژورنالیستی. چشمِ او چشمی است که جزئیات و کلیات را به موازات یکدیگر شالوده مشاهدات میکند و طریقِ دیدن تاریخ را به میدانی دیگر میبرد. ترتسانی باور دارد که انسان مدرن، در میان شتاب تکنولوژی و مصرف، از خویشتن خویش دور شده است.
او بهجای مقاومت در برابر مرگ، از آشتی با آن سخن میگوید؛ از اینکه مرگ ادامه طبیعی زندگی است، نه پایان آن. به همین دلیل، «پایان» برای او آغاز نوعی بینش تازه است، نگاهی که از دل خاموشی، معنا میزاید. در این گفتوگوها، مرز میان روایت شخصی و اندیشه فلسفی از میان میرود؛ خواننده همزمان شاهد زندگی یک انسان است و سفری ذهنی در جستوجوی معنا را تجربه میکند.
متن کتاب در عین سادگی، ژرفترین دغدغههای انسانی را بیان میکند: چگونه باید زیست، چگونه باید دوست داشت، و چگونه باید رفت. این کتاب درباره پذیرش و آگاهی و یافتن زیبایی در گذرا بودن است. ترتسانی در واپسین روزهای عمرش، به ما یادآوری میکند که زندگی، حتی در لحظه خاموشی، میتواند روشنایی داشته باشد. او مینویسد تا بگوید هر پایانی، اگر با بینش همراه شود، آغازی است برای نوعی دیگر از بودن، بودنی آرام، آزاد و سرشار از معنا.» کتاب «پایانی که آغاز من است» با زیر عنوان واپسین گفتوگو و آخرین نگاه به گذشته اثر تیتسیانو ترتسانی با ترجمه عطا گیلانی در ۳۶۰ صفحه و قیمت ۴۶۰ هزار تومان از سوی نشر نی منتشر شد.