ستاره صبح - مصطفی فروغی: توافقنامه برجام که بین ایران و شش قدرت جهانی آمریکا، فرانسه، انگلیس، آلمان، چین و روسیه صورت گرفت دستاورد دیپلماسی بود که سایه تحریم و جنگ را از کشور دور کرد و اقتصاد ایران که زیر فشار شدید تحریم بود باعث شد نفس تازه بکشد و در سال‌های ۹۴، ۹۵ و ۹۶ رشد اقتصادی کشور که منفی بود مثبت شد و بنگاه‌های اقتصادی جان تازه گرفتند. حسن روحانی رئیس جمهور وقت پس از امضای توافقنامه برجام با باراک اوباما رئیس جمهور وقت آمریکا تلفنی صحبت کرد و گفت قصد دارد با انجام برجام ۲ و ۳ رابطه ایران و آمریکا را به صورت ریشه‌ای حل کند، اما تلاش‌های او با مانع برخورد کرد.
مهم‌تر اینکه پس از برجام کشورها به بازار ایران ورود پیدا کردند، اما ورود سرمایه‌داران آمریکایی یعنی طرف اصلی برجام به بازار ایران ممنوع شد. این اقدام بستر را برای خروج آمریکا از برجام فراهم کرد. ترامپ می‌گفت آمریکا جزو امضا کننده برجام بوده چرا دیگران در بازار ایران باشند اما آمریکا نباشد، به همین دلیل زد زیر میز و از برجام خارج شد و به تحریم ایران روی آورد.
ایران در ۱۰ سال گذشته نه تنها نتوانست با دیپلماسی مشکل پرونده هسته‌ای غنی‌سازی اورانیوم پذیرفته شده را حفظ کند بلکه سطح تنش میان ایران و غرب و اسرائیل آنقدر بالا گرفت که پرونده هسته‌ای پای ایران را به جنگ باز کرد و شد آنچه نباید می‌شد.
امروز رسماً برجام پایان گرفت و این معاهده بایگانی شد و به موزه رفت. هرچند ایران بازگشت تحریم‌ها را قبول ندارد و از روسیه و چین و کشورهای غیر متعهد به عدم پایبندی به تحریم‌ها امید بسته است، اما به تدریج مشخص خواهد شد که چین و روسیه و دیگر کشورها تاب و تحمل ایستادگی مقابل آمریکا و اروپا را نخواهند داشت و ایران را همان طور که در دوران اوباما با موافقت با شش قطعنامه شورای امنیت فروختند حالا هم امکان دارد این کار را انجام دهند و بار دیگر ایران را به آمریکا بفروشند. گفتنی است، همین شش قطعنامه که از روز گذشته به طور رسمی آثارش برگشته‌اند امضای روسیه و چین پای آن‌هاست. پرسش این است که دوستی با روسیه سود داشته است یا ضرر؟
بیانیه وزارت خارجه
همانطور که در موضع‌گیری‌ها و بیانیه‌های رسمی قبلی در خصوص برجام و قطعنامه شماره ۲۲۳۱ مورخ ۲۰ ژوئیه ۲۰۱۵ شورای امنیت سازمان ملل متحد در مورد برنامه هسته‌ای صلح‌آمیز ایران تصریح شده است، دوره زمانی ۱۰ ساله تعیین شده طبق این قطعنامه در روز شنبه مورخ ۲۶ مهر ۱۴۰۴ (۱۸ اکتبر ۲۰۲۵) به پایان می‌رسد و همه مفاد آن شامل محدودیت‌های پیش‌بینی‌شده در مورد برنامه هسته‌ای ایران و سازوکارهای مربوطه، از این تاریخ خاتمه‌یافته تلقی می‌شوند. به همین ترتیب موضوع هسته‌ای ایران که تحت عنوان «منع اشاعه» در دستور کار شورای امنیت قرار داشته است باید از فهرست موضوعات مورد بررسی شورای امنیت سازمان ملل خارج شود. با انقضای قطعنامه ۲۲۳۱، باید با برنامه هسته‌ای ایران مانند برنامه هسته‌ای هر کشور فاقد تسلیحات هسته‌ای عضو معاهده منع اشاعه رفتار شود. همه هدف ادعایی طرح موضوع هسته‌ای ایران در دستور کار شورای امنیت، اطمینان از ماهیت صلح‌آمیز برنامه هسته‌ای ایران و عدم انحراف آن به سمت تسلیحاتی شدن بوده است. این هدف کاملاً محقق است، کمااینکه هیچ گزارشی در مغایرت با این واقعیت از سوی آژانس بین‌المللی انرژی اتمی نیز منتشر نشده و علیرغم فشارهای سه کشور اروپایی و آمریکا بر آژانس برای اثبات عدم پایبندی ایران به تعهدات پادمانی، هیچ‌گاه چنین احرازی صورت نگرفته است. این در حالی است که جمهوری اسلامی ایران به رغم پذیرش تعهدات فراپادمانی ذیل برجام، همزمان تحت تحریم‌های ظالمانه قرار داشت و این سه کشور اروپایی، اتحادیه اروپا و آمریکا بودند که تعهدات رفع تحریمی خود را نقض کردند.