پرسش این است که میان گفتگوی مستقیم باغیر مستقیم چه تفاوتی است که ایران بر رو در رو نبودن مذاکرات تأکید کرده و در پی واسطه‌ها می‌گردد. گفته می‌شود در آینده کشور دیگری به جای عمان خواهد نشست. چرا وزیرخارجه نباید با توان واختیارات کافی گفتگوهارا مدیریت کند؟ حالا پس از جنگ وحمله امریکا به تأسیسات هسته‌ای کار مشکل‌تر هم شده است. روس‌ها خواهان حل مشکل ایران وآمریکا نیستند و درجنگ ۱۲ روزه هم نشان دادند که پشتیبانی از ایران هم ندارند. چشم امید داشتن به چنین کشوری، نشانه درک نادرست سیاست‌های بین المللی و نتیجه جهل راهبردی است که دامن جمهوری اسلامی را گرفته است. اگر بازی روس‌ها با کارت ایران هنوز حاکمان را به خود نیاورده باشد غم انگیز است.
اسرايیل توانست پای ایران و آمریکا را به جنگ باز کند ولی پیش ازآن چنان در بعضی جاها نفوذ کرده و چنان جاسوسان خود را سامان داده بود که مقامات نظامی در نخستین لحظه‌ها جان خودرا از دست دادند. قالیباف از غافلگیری سخن می‌گوید ولی از یاد می‌برد که این غافلگیری ناشی از غفلتی طولانی وجهلی راهبردی بود که خود او در آن نقش برجسته داشته است. قانون اقدام راهبردی مجلس که روز 12 آذر 1399 با هدف عدم احیای برجام توسط دولت روحانی تصویب شد تا راه را بر دولت روحانی ببندد که به برجام برنگردد.
حمله به سفارت خانه‌های عربستان وانگلیس هم بخشی ازغفلت های راهبردی است که نمی‌توان از یاد برد.دل بستن به روسیه که حالا گفته می‌شود سه روز پیش از تجاوز اسرائیل خبر حمله را دریافت کرده، یعنی اسرائیل با اعتمادی که داشته خبر را به گوش روس‌ها رسانیده است. راستی که روند رویدادها کمتر از فاجعه نیست .ظریف را راندن ومیدان را به جلیلی سپردن هم در همین راستاست، چون ظریف ماهیت روس هارا می‌شناخت واز آن می‌گفت از میدان رانده شد تا نمونه‌های جلیلی ویا جلیلی‌ها میدان بازتری داشته باشند .بازی مذاکره غیر مستقیم هم پیامد نگرش نادرست وجهل راهبردی است که پاره‌ای از دست اندرکاران با خوشحالی از موفقیت خود که خواست گفتگوی مستقیم را به غیر مستقیم وواسطه گری را از امارات به عمان کشانده‌اند دم می‌زدند.همانند همه چیز انگار اسیر شکل و قالب شده و در آن هم ماندند ودست بردار هم نیستند .درخوی سلطه گری روسیه از امریکا بدتر است وامریکا از روسیه وانگلیس از هردوی اینها.
کشورها برپایه منافع ملی خود تصمیم می‌گیرند. روسیه برای منافع ملی خود ایران را هم فدا خواهد کرد ودست از پشتیبانی از اسرائیل برنمی دارد وایران برای کمک به روسیه درجنگ علیه اوکراین رابطه خوب خود با اروپا را ویران می‌سازد.این نمونه‌های جهل راهبردی نشان می‌دهد که راندن نخبگان چه بلایی سرکشور آورده است.برابر دانستن محکومیت جهانی تجاوز اسرائیل به معنای پشتیبانی از جمهوری اسلامی نیست وهمین طور مقاومت مردم تنها برای ماندگاری ایران بود نه چیز دیگر. .تحلیل‌های نادرست به جهل راهبردی دامن می زند. ایران می‌توانست جایگاه مناسبی در منازعه بین ارمنستان وآذربایجان این دوبخش جدا شده از ایران داشته باشد ولی همین جهل راهبردی سبب شد که میدان به امریکا واگذار شود وحالا دالان زنگه زور دالان ترامپ شود .جهل راهبردی منافع ایران را قربانی منافع دیگران می‌کند .و برای فلسطین که یک موضوع عبری-عربی و غربی است سرزمین ایران را به ویرانی می‌کشاند .ما تا ازاین جهل رهائی پیدا نکنیم گره مشکلات گشوده نخواهد شد .