جواد چشمه نور-مشهد
آغاز سخن : مَنْ وَقَّرَ عَالِما فَقَدْ وَقَّرَ رَبَّه
کسی که عالمی را گرامی بدارد پروردگارش را گرامی داشته است(علی (ع))
سلام به کربلا و باسلام به حسین(ع) قهرمان عاشورا می خواهیم از مردی سخن بگوییم که وجودش سرشار از صدق و صداقت ، جوانمردی و آزادگیست زیرا اوهرچه در مسیر زندگی داشت در سرمایه انسانی وجود ش بود و همه را در طبق اخلاص گذاشت و در توشه هر دو سرا نهفت.
سیمای فرزانه: حاج مهدی انسانی راستگو و معلمی با اخلاق و اهل فضیلت و عرفان و فردی وارسته، پاکدست و ساده زیست بود. حجب رخسار و نغز کلام و سخنش نشان از عمق شریعت و تقوای او داشت.هر که با این بزرگوار مجالست و مصاحبتی را می‌گذارند صفا و صمیمیت، صعه صدر و ژرف فهم و صدق گفتار و اعتقاد راسخ این مرد شریف را می‌جست.
این مجاهد نستوه در جایگاه مبارزی پیشکسوت و اندیشوری پخته و نواندیشی فرهیخته قرار داشت. حاج مهدی در دوران خفقان همزمان با مبارزات ایدئولوژیک رنج بند و زندان را هم به جان خریده بود. او در دوران مبارزه هیچگاه از سیر مطالعاتی و خودسازی فردی غافل نشد.دامنه مطالعاتی حاج مهدی وسیع و علاوه بر تحصیلات دانشگاهی در رشته ریاضیات و بعضا از سایر علوم عالیه و کلاسیک نیز برخوردار شده بود. ایشان به ادبیات و علوم انسانی نیز آشنا و در عرصه فرهنگ و ادب از قلمی شیرین و شیوا بهره‌مند بود. حاج مهدی همچنان در نطق و سخن نیز بسیار خوش گفتار و کلامی غنی و دلنشین داشت. او پژوهشگری مطلع و اهل نظر و تحلیل بود و با اعتقاد به تفکر و نهضت امام راحل در آثاری چون مطهری و شریعتی و خیلی از اندیشمندان صاحب‌نام اشراف و نظرات فراگیر و نقودی روشنگرانه داشت.ایشان از همان دوران نوجوانی به تهذیب نفس و فراگیری دروس اعتقادی و اخلاقی پرداخت و با بینش اسلام ناب و به دور از هر گونه دگم اندیشی و التقاط نگری که در بین روشنفکران و همچنین واپسگرایی و تحجر و خرافه گری دینی که متأسفانه هنوز در میان بعضی از مقدسین و حوزویان رایج و ملموس است و از آن زمانی که مرکزیت جریان حجتیه در مشهد شکل گرفت متأسفانه هنوز این تفکر در بین خیلی از افراد و نهادهای راهبردی در کشور غالب واقع شده است و به قول حسن خمینی: افراد انجمن حجتیه کسانی بودند که بعد از پیروزی انقلاب سال ۵۷ آمدند و دزدکی بر سر سفره انقلاب نشستند. ایشان فارغ بال از این انشقاق های فکری به مطالعه و مبارزات ایدئولوژیک و انقلابی خود ادامه داد که در این سیر و سلوک فرهنگی و عرفانی به قول خود مرحوم و برادر عالم و فاضل ایشان در رشد و روش زندگی دینی و سیاسی او تأثیر به سزایی به جا گذاشته بودند.