علی صالح آبادی - مدیرمسئول
دونالد ترامپ در 20 ژوئن 2025 ( اول بهمن 1403) ریاست جمهوری دور دوم خود را آغاز کرد. او از همان روز اول در ارتباط با اختلافات میان ایران و آمریکا شمشیر را از رو بست و اعلام کرد ایران یا با این کشور بر سر مساله هسته‌ای و دیگر موضوعات توافق خواهد کرد یا در انتظار بمباران باشد!
این گفتمان امپراتورهاست. ایران که پیش از این حاضر نبود با آمریکا مذاکره کند به این نتیجه رسید که شرایط به گونه‌ای است که گزینه دیپلماسی بهتر و کارسازتر از تداوم تحریم و جنگ است، بنابراین پذیرفت که با دشمن وارد مذاکره شود. نخستین دور مذاکرات روز 24 فروردین صورت گرفت.
مذاکرات با میانجی گری پادشاهی عمان صورت گرفت. به عقیده صاحب نظران میانجی‌ها به دنبال نفع خودشان هستند تا طرف‌های درگیر.
با همین استدلال به رغم خواست ایالات متحده مبنی بر اینکه مذاکرات مستقیم و بدون واسطه باشد، ایران آن را نپذیرفته است.
*یک دلیل که مذاکرات تاکنون نتیجه نداده است، غیرمستقیم بودن آن بوده است.
*ترامپ به رهبری نامه نوشت و برای توافق ضرب الاجل دو ماهه تعیین کرد. این مدت سپری شده ومذاکرات هنوز به نتیجه نرسیده است. ایستادگی طرفین روی خواسته خود بوده است. اگر دو طرف کوتاه نیایند مذاکرات به نتیجه نخواهد رسید.
*مذاکرات دور اول، دوم و سوم امیدوار کننده بوده، اما از دور چهارم و پنجم نفسگیر، پیچیده و ناامید کننده شد. علت این است که آمریکا به صراحت اعلام کرده ایران حق غنی سازی ندارد.
ایران هم گفته غنی سازی خط قرمز است. اگر این روند ادامه یابد توافق نخواهد شد.
*اگر توافق صورت نگیرد این جور نیست که بازارهای آمریکا و اروپا دچار تلاطم و بی ثباتی شده و قیمت کالاها افزایش یابد و تورم ایجاد شود.
*به هم خوردن مذاکرات تأثیر چندانی بر اقتصاد 25 تریلیون دلاری ایالات متحده نخواهد داشت، اما بر هم خوردن آن و عدم دستیابی به توافق، بازارهای ایران را دچار تلاطم و بی ثباتی خواهد کرد. این موضوع در گذشته و ماه‌های اخیر تجربه شده است.
*مشکل آنجاست که عده‌ای در کشور می‌پندارند هم‌وزن آمریکا، اروپا و ... هستند، تحریم نعمت است و قطعنامه‌های شورای امنیت کاغذ پاره است .
*عراقچی گفته تحریم فشار دارد، اما ما در تحریم زندگی می‌کنیم. فرد دیگری هم گفته هزینه مقاومت کمتر از هزینه تسلیم است.
آقای عراقچی، اگر می‌توان در میانه تحریم زندگی کرد چرا شما سال‌هاست به دنبال برداشتن آن بوده و هستید.اگر هزینه مقاومت بهتر از هزینه سازش است چرا قطعنامه 598 پذیرفته شد؟
چرا جنگ ادامه پیدا نکرد، چرا گروگان‌های آمریکایی در قالب یک توافق آزاد شدند، چرا برای حمله به سفارت‌های عربستان و انگلیس خسارت پرداخت شد بهتر نبود مقاومت می‌شد و این سفارت خانه‌ها برای همیشه بسته می‌شدند؟
قدیمی‌ها می‌گفتند یک سوزن به خودت بزن و یک جوال دوز به دیگری.شما مگر غنی سازی 3.67 درصد نداشتید؟ چرا می‌پنداشتید اگر غنی سازی 20 درصد و 60 درصدی و بیشتر انجام دهید آمریکا، اروپا و ... خواهند ترسید و در برابر شما کوتاه می‌آیند وکه نیامدند. دیدید که این انگاره‌ها نتیجه عکس داد. خود کرده را تدبیر نیست.
شما غنی سازی قانونی داشتید، اگر آن را حفظ می‌کردید کسی به شما کاری نداشت.حالا پرسش این است که شما در دولت گذشته و دولت فعلی به دنبال همان چیزی هستید که آن را داشته‌اید و اکنون آمریکا، اروپا و اسراییل می‌خواهند با فشار و تهدید مانع همان چیزی شوند که شما آن را به صورت قانونی کسب کرده‌اید. واقعیت این است که وقتی درک درستی از آنچه در داخل کشور و در منطقه و غرب می‌گذرد ندارید مشکلات به جای حل شدن به صورت کلاف سرگمی در می‌آیند که حل آن امکان پذیر نیست. واقعیت این است که پنج دور مذاکره ایران و آمریکا نه تنها نیجه ای نداشته، بلکه بر سطح تنش و تهدید افزوده است، به گونه‌ای که وزیر خارجه در یک اقدام پیش دستانه از بیم حمله اسراییل به ایران به سازمان ملل نامه نوشته است. مردم نسبت به مذاکرات و نتیجه آن حساس شده‌اند نه به خاطر این که ایران مقابل آمریکا ایستادگی می‌کند بلکه به خاطر این که توافق صورت گیرد و قیمت‌ها پایین بیاید و تورم مهار شود.