احمد زیدآبادی، روزنامه نگار و فعال سیاسی اصلاح طلب در یادداشتی با عنوان «دوم خرداد و خیک پنیر!» در کانال تلگرامی خود نوشت: امکانات مادی دولتها مثل «خیک پنیر» خانوادههای عشایری است! یکی به عنوان رئیسجمهور میکوشد تا انباشت و برداشت از خیک را متوازن سازد اما آن دیگری حریصانه به جان خیک میافتد و با بذل و بخشش و ریخت و پاش آن، یک خیک خالی را تحویل جانشین بیچارۀ خود میدهد.افراد ناآشنا به ظرافت کار، از قضا همان که محتوای خیک را بذل و بخشش و ریخت و پاش میکند، و آن را ته میلیسد، بیشتر میپسندند، چون تصورشان این است که خیک به منبع لایزالی وصل است که خود به خود پر میشود و اگر رئیسجمهوری از ته کشیدن و کمبود آن حرف بزند، نه به دلیل خالی شدن واقعی آن، بلکه به علت خبث طینت و یا چشمتنگی و خست و ناتوانی و بیعرضگی اوست!سیدمحمد خاتمی رئیسجمهوری بود که بنا به دلایل بسیار و شاید تا اندازهای هم به علت یزدی بودنش کوشید تا خیک پنیر را کم و بیش متوازن نگه دارد و حتیالمقدور چیز قابل توجهی برای جانشین خود به ارث بگذارد. محمود احمدینژاد اما سرخوشانه به جان خیک افتاد و با ریخت و پاشی غیرعلمی آنچه از پیش ذخیره شده بود و آنچه در دورۀ خود به صورت تصادفی با اوج گرفتن بهای نفت به دست آورد، خیک را به کلی تهی کرد.