آرمین خوشوقتی، کارشناس ارشد حقوق و روابط کار در ارتباط با پرداخت عیدی و مزایای پایان سال گفت: پرداخت‌ها به کارگران، چه عیدی باشد چه سنوات و پاداش، دو الزام وجود دارد، اول حداقل‌های قانونی که کارفرما نمی‌تواند از آن عدول کند و دوم مو لف‌های به نام عرف کارگاهی؛ در مورد عیدی پایان سال نیز درحالی‌که ماده واحده قانونی، کف و سقف عیدی را در تمام کارگاه‌های مشمول کشور به رسمیت شناخته، عرف کارگاهی نیز یک شاخص به رسمیت شناخته‌شده و الزامی است به این معنا که اگر کارفرمایی در سنوات گذشته در پایان سال به کارگران ۴ یا ۵ برابر حداقل دستمزد عیدی و پاداش پرداخت کرده، نمی‌تواند بدون توافق جدید با کارگران این عرف را زیر پا بگذارد و کمتر پرداخت کند. هر کارگر با هر میزان سابقه کار، مشمول پرداخت عیدی پایان سال است منتها مبلغ پرداختی به میزان سابقه‌ی آن کارگر در آن کارگاهِ خاص بستگی دارد. در تبصره یک ماده واحده عیدی آمده است: «مبلغ پرداختی به کارکنانی که کمتر از یک سال در کارگاه کارکرده‌اند باید به مأخذ ۶۰ روزمزد و به نسبت ایام کارکرد در سال، محاسبه شود.» بنابراین برای هرماه اشتغال کارگر در کارگاه، میزان عیدی یک دوازدهم عیدی کاملِ کارگران همان کارگاه است؛ اگر کارگری دو یا سه ماه در کارگاه اشتغال داشته باشد، عیدیِ پایان سال او دو-دوازدهم یا سه-دوازدهم عیدی کارگران است که بیش از یک سال در همان کارگاه سابقه اشتغال دارند.
کف و سقفِ عیدی
بر اساس قانون، کارگران امسال در ماه‌های پایانی سال، حداقل ۱۰ میلیون و ۶۱۴ هزار تومان عیدی دریافت می‌کنند؛ به همین ترتیب، حداکثر مبلغ عیدی نیز ۱۵ میلیون و ۹۲۲ هزار تومان خواهد بود. لذا هر پرداختی به عنوان عیدی کمتر از ۱۰ میلیون و ۶۱۴ هزار تومان به کارگرانی که یک سال یا بیشتر در یک کارگاه ثابت سابقه اشتغال دارند، اتفاقی خلاف قانون است و کارگران حق شکایت دارند. اما به دلیل قراردادهای موقت یک، سه و یک‌ساله یا حتی قراردادهای شفاهی در کارگاه‌های کوچک، کارگران اجازه‌ی برخورداری از این حق قانونی را ندارند.