ارزیابی شما از ادعای امارات بر مالکیت جزایر سه‌گانه ایرانی چیست؟ به نظر شما دولت امارات با چه اهدافی بر مواضع نادرست خود اصرار می‌ورزد؟
صدام حسین دیکتاتور عراق وقتی قصد داشت جنگ علیه ایران را آغاز کند یکی از دلایل این اقدام را جزایر سه‌گانه بوموسی، تنب بزرگ و تنب کوچک می‌دانست و معتقد بود این جزایر متعلق به اعراب است و از ایران می‌خواست که این سه جزیره را به اعراب برگرداند و خودش را هم نماینده اعراب برای بازپس‌گیری این جزایر معرفی می‌کرد.
جزایر سه‌گانه بوموسی، تنب بزرگ و کوچک در طول تاریخ متعلق به ایران بوده است، این جزایر زمانی توسط انگلیس اشغال شد اما ایران توانست در سال 1350 به اشغال انگلیس پایان بدهد. امارات همواره تلاش می‌کند این موضوع را از یک مسئله دوجانبه به یک مسئله عربی و سپس بین‌المللی تبدیل کند.
این سه جزیره ازنظر موقعیت جغرافیایی در منطقه میانی خلیج‌فارس قرار دارند که باعث می‌شود قدرت ایران در منطقه خلیج‌فارس بالا رود. امارات که به‌عنوان عامل فشار کشورهای عربی و برخی کشورها علیه ایران رفتار می‌کند، هرچند وقت این مسئله را مطرح کرده تا بتواند فشار دائمی علیه ایران ایجاد کند و سود آن را قدرت‌های بزرگ و دشمنان ایران ببرند.
به نظر می‌رسد امارات می‌داند که در طول تاریخ و بر طبق اسناد تاریخی این جزایر متعلق به ایران هستند و خلیج‌فارس هم همواره خلیج‌فارس بوده است. اما کشورهای عربی تلاش می‌کنند اسم تاریخی خلیج‌فارس را که از ابتدای تاریخ به این نام خوانده می‌شده را تغییر دهند. متأسفانه به دلیل خصومتی که بین امریکا و ایران وجود دارد شرایط سیاسی و امنیتی ایران به‌گونه‌ای رقم خورده که امارات تصور می‌کند می‌تواند هرچند وقت یک‌بار این مسئله بی‌اساس را مطرح کند.
با توجه به موقعیت ژئوپلیتیک این سه جزیره و فارغ از مسئله تمامیت ارضی کشور به لحاظ امنیتی و اقتصادی چه پتانسیل‌هایی در این سه جزیره نهفته است؟
از نظر امنیتی حضور ایران در این جزایر بر امنیت کشتیرانی در خلیج‌فارس بسیار مؤثر است. علاوه بر اینکه ضریب امنیتی ایران بالا می‌رود به دلیل اینکه مسیر کشتیرانی از بین جزایر تنب بزرگ و کوچک و بوموسی عبور می‌کند درواقع ایران از طریق این جزایر در خلیج فارس سیطره دریایی پیدا می کند.
امارات به دنبال این است که سیطره ایران بر امنیت کشتیرانی را اگر می‌توانند از بین ببرد. بنابراین از نظر ژئوپلیتیک ارتباط مستقیمی بین اعمال قدرت ایران در جزایر سه‌گانه و امنیت خطوط کشتیرانی در خلیج‌فارس وجود دارد.
از طرف دیگر اگر ایران این سه جزیره را به مرکز تفریحی و گردشگری تبدیل کند و بتواند در این سه جزیره 100 برج بلند 50 طبقه با طراحی معماری ایرانی بسازد و همچنین بتواند برای این سه جزیره سه طرح بزرگ شهرسازی تهیه و تدوین کند و آن را به سرمایه‌گذاران ایرانی واگذار کند بدون بودجه دولت می‌تواند یک مرکز اقتصادی مهم برای ایران بسازد.
حتی بین این سه جزیره امکان زدن پل هم وجود دارد. در کوتاه‌مدت می‌توان بین دو جزیره تنب بزرگ و کوچک در دریا پل ایجاد کرد و این دو جزیره را به هم وصل کرد و ظرفیت بیشتری را برای استفاده تفریحی، گردشگری و ورزشی از آن‌ها ایجاد کرد.
بنابراین جزایر اهمیت فراوانی دارند و پیشنهاد بنده این است که دولت ایران بهترین پاسخی که می‌تواند به ادعای امارات و برخی کشورهایی که از این ادعاها حمایت می‌کنند بدهد این است که سریعا یک طرح شهرسازی بزرگ را در این سه جزیره تهیه کند که در آن‌ها بندر، فرودگاه و سایر تسهیلاتی که برای زندگی لازم است پیش‌بینی شود و آن را به سرمایه‌گذاران ایرانی در سراسر جهان واگذار کند و ایران بتواند در شبانه‌روز حداقل صد هزار نفر از مردم علاقمند به امنیت خلیج‌فارس را در این جزایر به‌صورت گردشگر و به‌صورت ساکن مستقر کند.
این اقدام بسیاری از مسائل را عملاً حل می‌کند. باید امارات و دولت‌هایی را که به‌ناحق از امارات در مسئله جزایر حمایت می‌کنند، از اینکه روزی یک‌هزارم درصد جزایر از دست ایران خارج شود را ناامید کرد.
تنها راه ناامید سازی اماراتی‌ها این است که فورا این جزایر تبدیل به سه قطب فعال گردشگری، تفریحی و ورزشی ایران شود.
با توجه به پتانسیل‌هایی که در این جزایر وجود دارد اما همواره چه پیش از انقلاب و چه پس از انقلاب این جزایر توسط دولت‌ها مورد بی‌مهری و فراموشی قرارگرفته‌اند. علت این موضوع ازنظر شما چیست؟
مشکل این است که نگاه ما به مسائل مختلف ازجمله امنیت نگاه اقتصادی نیست. به مقوله امنیت می‌توان از دریچه اقتصاد نگاه کرد. اقدامات اقتصادی می‌تواند ضریب امنیت جزایر سه‌گانه را به‌شدت بالا ببرد.
بنابراین به نظر بنده حاکمیت و دولت‌های مختلف در ایران باید توجه کنند که بهترین شیوه برای افزایش ضریب امنیتی جزایر سه‌گانه و سایر جزایری که ایران در خلیج‌فارس دارد این است که آن‌ها را به قطب های اقتصادی فعال تبدیل کنند. به‌نحوی‌که صدها هزار نفر بتوانند در این جزایر زندگی کنند و از رفت آمد به این جزایر لذت ببرند. می‌توان نشاط و شادابی را در این جزایر با استفاده از گردشگری رونق داد.
ایران طولانی‌ترین ساحل را نسبت به کشورهای منطقه خلیج‌فارس و دریای عمان دارد اما متأسفانه نسبت به دیگر کشورها کمترین بهره‌برداری را می‌کند. ما کمترین جمعیت نسبی را در سواحل خلیج‌فارس داریم.
ایران باید به گونه ای برنامه‌ریزی کند که حداقل 50 میلیون نفر در آینده در کنار سواحل خلیج‌فارس، دریای عمان و سایر جزایر این مناطق زندگی کنند.
صنایع بزرگ به‌ویژه صنایع آب بر مانند انواع فولادسازی‌ها و صنایع پتروشیمی و شیلات باید به‌صورت گسترده در سواحل خلیج‌فارس گسترش یابند. دولت نیاز نیست برای این موارد سرمایه‌گذاری کند. دولت باید تسهیلات لازم را فراهم کند تا سرمایه‌گذاران ایرانی به‌صورت گسترده در این مناطق سرمایه‌گذاری عظیم کنند. دولت باید با سعه‌صدر و دل بزرگ با این سرمایه‌گذاران رفتار کند تا همه علاقمند بشوند این خطه از ایران را به آبادانی تبدیل کنند.
اندک صیادان شاغل در جزیره ابوموسی در عمیق‌ترین بخش خلیج‌فارس که در اطراف این جزیره وجود دارد مجوز صید با تور را ندارند و هم‌اکنون با قلاب به بهره‌برداری از دریا فعال هستند و این در حالی است که جزایر اماراتی با استفاده از تور اقدام به صید ماهی در این منطقه می‌کنند. نظر شما در این مورد چیست؟
علاوه بر کشورهای عربی خلیج‌فارس و برخی کشورها از نقاط دور دنیا به منطقه خلیج‌فارس و دریای عمان برای ماهیگیری می‌آیند مانند چینی‌ها. این موضوع در برخی مواقع تبدیل به مسائلی اساسی بین مردم ایران و چین شده است. به نظرم باید دولت برای بهره‌گیری وسیع در خلیج‌فارس و دریای عمان در همه حوزه‌ها یک برنامه‌ریزی اساسی انجام دهد و این ظرفیت عظیمی که خداوند در اختیار کشور ما قرار داده است تبدیل به فرصتی برای افزایش رفاه و شادابی مردم ایران کند.