عباس یمینی شریف، یکی از شاعران برجسته ادبیات کودک و نوجوان، با اشعار پرآوازهاش در دلهای کودکان و نوجوانان ایران جایگاه ویژهای دارد. شعرهایی همچون «ما گلهای خندانیم فرزندان ایرانیم» و «من یار مهربانم» در حافظه جمعی مردم ایران باقی ماندهاند و هنوز هم در میان نسلهای مختلف خوانده میشوند. یمینی شریف در ۱ خرداد ۱۲۹۸ در تهران به دنیا آمد و در ۲۸ آذر ۱۳۶۸ در سن ۷۰ سالگی درگذشت.
او در دوران حیاتش بهویژه در شعر کودک، تأثیر زیادی گذاشت. یمینی نخستین آثارش را در مجله «نونهالان» منتشر کرد و در دهه ۳۰ با انتشار مجله «بازی کودکان» به آموزش و تربیت کودکان پرداخت. یمینی شریف در سال ۱۳۳۲ بورس دولتی گرفت و به آمریکا رفت تا در دانشگاه کلمبیا تخصص خود را در زمینه آموزش کودکان به دست آورد. پس از بازگشت به ایران، دبستان «روش نو» را بنیانگذاری کرد و در سالهای بعد به همراه همسرش توران مقومی، فعالیتهای آموزشی خود را گسترش داد. اما نقدهای شدیدی نیز به اشعار او وارد شد. برخی منتقدان چون صمد بهرنگی او را به «پنددهی و شعارگویی» متهم کردند و ادعا کردند که اشعارش فاقد پیامهای عمیق برای کودکان است. با این وجود، یمینی شریف همچنان یکی از پیشگامان ادبیات کودک ایران باقی ماند و در ترویج شعر و ادب برای کودکان تأثیرگذار بود.