باوجود اینکه قرار بود مارتین اسکورسیزی تابستان امسال یکی از ۲ پروژه جدید احتمالی خود را با لئوناردو دی‌کاپریو جلوی دوربین ببرد اما چنان که مشخص است این کار ممکن نشد.
اوایل تابستان امسال خبر انصراف ناگهانی دی‌کاپریو از فیلم «اویل کنیول» به کارگردانی دیمین شزل - که قرار بود تابستان امسال فیلمبرداری شود - به دلیل تعهد وی به پروژه اسکورسیزی منتشر شد اما حالا روشن شده هیچیک از پروژه‌ها جلو نرفته‌اند.
این دومین تابستان متوالی است که پروژه‌ای از اسکورسیزی به تعویق می‌افتد. این کارگردان قرار بود تابستان گذشته «سیناترا» و «زندگی عیسی» را پشت سر هم فیلمبرداری کند اما آن فیلمبرداری‌های برنامه‌ریزی شده به دلایل نامعلومی لغو شدند. این موضوع حتی منجر به انتشار شایعه‌هایی درباره سلامتی اسکورسیزی شد، اما این فیلمساز تأکید کرد برنامه‌ای برای بازنشستگی ندارد.
همان طور که ماه پیش می‌شد پیش بینی کرد، اسکورسیزی در نهایت امسال تولید هیچ فیلم جدیدی را آغاز نخواهد کرد و برنامه‌های وی به سال ۲۰۲۶ موکول شده است. جزییات بیشتری درباره دلایل این تأخیر ارائه نشده است.
درباره ۲ پروژه مرموز اسکورسیزی هم هنوز با قطعیت نمی‌شود صحبت کرد و هنوز مشخص نیست کدام پروژه‌ها هستند. قطعاً «زندگی عیسی» نیست چون این پروژه در حال بازنویسی است. از آنجا که احتمال چند همکاری بالقوه بین اسکورسیزی-دی‌کاپریو وجود دارد که هر یک می‌تواند جلو بیفتد. «سیناترا»، «خانه»، «شیطان در شهر سفید» و فیلم مافیایی با بازی دواین جانسون که در هاوایی اتفاق می‌افتد. دی‌کاپریو در حال حاضر در حال تبلیغ «یک نبرد پس از دیگری» است و با توجه به هیاهوی اسکار پیرامون بازی او و فیلم، احتمال می‌رود وی تا فوریه یا مارس مشغول تبلیغات باشد و همین امر هر تعهدی را که ممکن است مجبور به فیلمبرداری با اسکورسیزی باشد، به تأخیر می‌اندازد.
اوایل امسال، اسکورسیزی ۸۲ ساله گفته بود هیچ ایده‌ای درباره فیلم بعدی‌اش ندارد اما اذعان کرد که زمان به سرعت می‌گذرد و باید به سرعت شروع به کار کند. او گفته بود: نمی‌دانم قدم بعدی چیست؛ باید همین‌جا شروع کنم.
برایان دی پالما ۸۵ ساله شد
کارگردان مطرح سینما که همواره امضای خود را داشته و یکی از برترین کارگردان‌های سینمای آمریکا و جهان است، ۸۵ ساله شد.
به این مناسبت شاید انتخاب بهترین فیلم او بد نباشد. مطمئناً بهترین فیلم او، آخرین فیلم او، «دومینو» محصول ۲۰۱۹ نیست. این فیلم هم مانند بسیاری از آثار قرن بیست و یکم او، یک شکست انتقادی و تجاری بود. پس از «دومینو» او بلافاصله روی ۲ پروژه کار کرد. فیلمنامه هر ۲ آماده و بودجه تأمین شده بود اما سلامتی او امکان کار را گرفت و در این میان بیمه هم کمکی نکرد. باوجود رکود اواخر دوران حرفه‌ای او، وی جایگاهی در سینما دارد که انکارناپذیر است و در طول این سال‌ها حق او ادا نشده است؛ به ویژه در مقایسه با همتایان برجسته‌تر دهه هفتادی‌اش مانند اسکورسیزی، کاپولا و اسپیلبرگ. برایان دی‌پالما یکی از کارگردان‌های جوان و تازه‌نفس دهه ۱۹۷۰ بود و همراه مارتین اسکورسیزی، فرانسیس فورد کاپولا، استیون اسپیلبرگ و جورج لوکاس از پیشگامان سینمای نوی آمریکا به حساب می‌آید. هر یک از این‌ها با سبک مخصوص خود سینمای معاصر آمریکا را شکل دادند. نوآ بامباک سال ۲۰۱۵ مستند فوق‌العاده‌ای با عنوان «دی پالما» ساخت که هدفش ارزیابی مجدد حرفه او و معرفی دوباره او به نسل جدیدی از سینماروها بود و تماشای آن برای دوستداران سینما با جدیت توصیه می‌شود. سال پیش کوئنتین تارانتینو در تمجید از وی تا آنجا پیش رفت که تلویحاً گفت دی پالما «فیلمساز مهم‌تری در مقایسه با اسکورسیزی و اسپیلبرگ» است. دی پالما در طول دوران حرفه‌ای‌اش، وارث هیچکاک شناخته می‌شد و با تماشای یکی از فیلم‌های او می‌شد بلافاصله متوجه امضای او شد. او برای زاویه‌ها و ترکیب‌بندی‌های غیرمعمول دوربین و به ویژه استفاده از صفحه نمایش تقسیم‌شده، نماهای متحرک، حرکت آهسته و حرکت ۳۶۰ درجه دوربین، به شکلی فراموش‌نشدنی در خاطره‌ها می‌ماند.